Biblioteka Publiczna w Dzielnicy Bemowo

8 kobiet [Film]

Tyt. oryg. : "8 Femmes ".

Środek zimy. Domostwo na odludziu. Osiem kobiet - żona, siostra, kochanka, córki, służące - podejrzanych jest o zabójstwo pana domu. Każda ma motyw, by zabić, każda ma alibi... Każda ma sekret. Jedna jest winna. Która? Trup mężczyzny to jednak zaledwie pretekst, by największe gwiazdy francuskiego kina ukazały w całym blasku i złożoności tajemnicę wiecznej kobiecości. (Opis pochodzi ze strony www.filmydvd.pl)

Odpowiedzialność:

reż., scen. François Ozon.

Hasła:

Film fabularny
Dokumenty audiowizualne

Adres wydawniczy:

Warszawa : Centre National de la Cinématographie, 2002.

Gatunek:

Komedia. Kryminał. Musical.

Nośnik:

Jednostronna płyta DVD.
Ilość płyt: 1
Czas odtwarzania: 93 min.

Obraz:

16:9.

Uwagi:

Na motywach sztuki Roberta Thomasa. MFF Berlin 2002 - Srebrny Niedźwiedź za wkład artystyczny dla zespołu aktorek występujących w filmie oraz nagroda berlińskich dziennikarzy. Obsada - We Francji okrzyknięto ją castingiem stulecia. Jak mówi Ozon, plan filmu przypominał arenę cyrkową: osiem wielkich aktorek w jednym pokoju, jak osiem groźnych bestii gotowych pożreć się nawzajem! Scenariusz - Za jego podstawę posłużyła bulwarowa sztuka Roberta Thomasa z 1961 roku. Jak pisze amerykański krytyk, 8 kobiet sprawia wrażenie, jakby sfilmowano kryminał Agathy Christie stosując się ściśle do zasad zaczerpniętych z podręcznika "Jak szokować strasznych mieszczan". Styl - Genialna stylizacja na lata 50.: wnętrza, dekoracje, kostiumy. Słowem, Francja elegancja! Kobiety - Ozon ukazał osiem różnych typów kobiet, osiem odcieni kobiecości, osiem kobiecych tajemnic. W ciągu jednej nocy kobiety obnażają swoje prawdziwe oblicza i pozwalają nam dowiedzieć się o nich wszystkiego. Uczta dla miłośników kina.Film jest pełen niespodzianek, gdyż każda bohaterka niepokojąco przypomina jakąś inną aktorkę z jakiegoś innego, dobrze znanego filmu. Sytuacje, nastroje, dialogi subtelnie nawiązują do amerykańskich melodramatów i musicali z lat 50., do dzieł Fassbindera, Bunuela, Cukora, Truffauta. Proszę się uważnie przyjrzeć zdjęciu, które wypada z fartuszka pokojówki... Piosenki - Zrazu historia zdaje się dość niepoważna, obliczona na pobłażliwy śmiech i półwzruszenie. Wrażenie się zmienia, gdy Firmine Richard śpiewa piosenkę Pour ne pas vivre seule, Danielle Darrieux zaś Il n`y a pas d`amour hereux. Niejednoznaczność - Z jednej strony to urocza czarna komedia, okraszona życiową mądrością, że prawdy w całej jaskrawości nie zniesie nikt. Ale z drugiej: opowieść o zdradzie, szantażu, wybujałych i niezdrowych apetytach seksualnych, morderstwie... Odwaga i subtelność - Reżyser przeplata komedię z dramatem, piękno z kiczem, delikatność z okrucieństwem. A przy okazji zadaje widzom pytanie: czy więcej tu podziwu i miłości do kobiet czy sprytnie zakamuflowanej mizoginii...

Obsada:

Danielle Darrieux (Mamy)
Virginie Ledoyen (Suzon)
Fanny Ardant (Pierrette)
Emmanuelle Béart (Louise)
Isabelle Huppert (Augustine)
Catherine Deneuve (Gaby)
Ludivine Sagnier (Catherine)
Firmine Richard (pani Chanel)
Dominique Lamure (Marcel
maż)

Adnotacja:

Komedia. Kryminał. Musical.

Twórcy:

Muzyka: Krishna Levy , Gene Kelly.

Przeznaczenie:

Film od lat 16.