ur. 19 sierpnia 1945 w Budapeszcie – węgierski dyplomata, historyk, pisarz, poeta i tłumacz literatury polskiej.
Absolwent historii i polonistyki na Wydziale Humanistyki Uniwersytetu im. L. Eötvösa 1968. W latach 1972–1981 pracował w zespole badawczym literatur wschodnioeuropejskich Węgierskiej Akademii Nauk MTA. W latach 1981–1990 wykładał w Katedrze Filologii Polskiej ELTE.
W latach 1990–1994 był radcą ds. kultury ambasady Węgier w Warszawie, a następnie konsulem generalnym Republiki Węgierskiej w Krakowie w latach 1994–1995 oraz 1999–2003. W ciągu 5 lat pracy w Krakowie [>>] doprowadził do odsłonięcia ponad 20 rozmaitych pomników węgierskich, tablic pamiątkowych, do nawiązania licznych kontaktów partnerskich, a także wystąpił z ponad stoma wykładami na temat węgiersko-polskich stosunków historycznych.
Wieloletni wykładowca na Uniwersytecie Loranda Eotvosa w Budapeszcie. W roku 1995 kierował założoną przez siebie Katedrą Polonistyki na Uniwersytecie Petera Pazmaniya w Piliscsabie. W latach 2004–2011 był współpracownikiem naukowym Instytutu Historii Węgierskiej Akademii Nauk, dla którego przygotował wydany w 2007 r. Leksykon legionu polskiego 1848-1849, zawierający kilka tysięcy biogramów. Za tę pracę otrzymał nagrodę Węgierskiej Akademii Nauk.
Tłumaczył na język węgierski dzieła takich pisarzy jak: Marian Brandys, Melchior Wańkowicz, Ryszard Kapuściński, Jarosław Iwaszkiewicz, Edward Stachura, Stanisław Komornicki oraz wielu innych polskich poetów. Przełożył także utwory kilku poetów i prozaików niemieckich, m.in. Georga Büchnera.
Był pomysłodawcą postawienia kopijników na grobach bohaterów powstańczych zasłużonych dla narodu węgierskiego, m.in. w Zwierzyńcu i Jarosławiu, za co przyznano mu tytuł Honorowego Obywatela tych miast. Posiada także honorowe obywatelstwo Gorlic i Lubaczowa. Jako pierwszy Węgier został honorowym obywatelem Krakowa.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski1999 oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP 2009. Wyróżniony Odznaką Honorową Ministra Spraw Zagranicznych RP „Bene Merito”2011. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej 1994 oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Węgier 2012 i Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej. Jest członkiem Rady Programowej WFK „Akcent”.
Obecnie dr István Kovács jest pracownikiem instytutu Historii Węgierskiej Akademii Nauk w Budapeszcie.