Jerzy Muszyński ur. 26 listopada 1930 w Gródku – polski prawnik i politolog, pułkownik WP, profesor nauk politycznych.
W 1957 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Doktorat uzyskał w 1961 roku, habilitację w 1967 roku, tytuł profesora nadzwyczajnego w 1976 roku, a tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 1985 roku. W latach 1961-1971 był pracownikiem Wojskowego Instytutu Prawniczego funkcjonującego w strukturach Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego. W latach 1971-1990 szef Katedry Współczesnych Doktryn Politycznych na Wydziale Nauk Politycznych [>>] WAP.
Równocześnie w latach 1968-1971 pracownik naukowy Instytutu Nauk Społeczno-Politycznych SGGW w Warszawie, a w latach 1971-1985 Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Członek Komitetu Nauk Politycznych PAN, członek Komitetu ds. Krajów Azji, Afryki i Ameryki Południowej PAN od 1983, członek Komitetu Prognozowania Perspektywicznego Rozwoju Kraju Polska 2000 PAN od 1984 roku, członek Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, a w latach 1988-1990 Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
Członek Zrzeszenia Prawników Polskich 1958-1970, Związku Walki Młodych 1946-1948, Związku Młodzieży Polskiej 1948-1956, Polskiej Partii Robotniczej 1947-1948 oraz PZPR 1948-1990.
Autor ponad 350 prac z zakresu prawa i politologii. Promotor 31 doktorów oraz ponad 300 magistrów i licencjatów.
Po rozwiązaniu Wojskowej Akademii Politycznej w 1990 roku pracował na uczelniach prywatnych, związany m. in. z Wyższą Szkołą Menadżerską w Warszawie oraz Prywatną Wyższą Szkołą Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych.