Kazimierz Pospiszyl ur. 1938, psycholog, profesor zwyczajny nauk społecznych, rektor Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie w latach 1993-199, a także były wieloletni dyrektor Instytutu Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jako nauczyciel akademicki związany był także z Chrześcijańską Akademią Teologii w Warszawie. Obecnie pełni funkcję kierownika Katedry Psychologii w Wyższej Szkole Menadżerskiej w Warszawie Autor i współautor wielu prac z dziedziny psychologii resocjalizacyjnej, społecznej oraz psychopatologii: Autor m.in. [>>] takich publikacji jak: Psychologiczna analiza wadliwych postaw społecznych młodzieży 1973, Psychologia dziecka niedostosowanego społecznie 1981. Psychopatia. Przyczyny, przejawy i sposoby resocjalizacji antysocjalności I wydanie 1985, II wydanie 1992, III wydanie 2000, Narcyzm: drogi i bezdroża miłości własnej. 1995, Resocjalizacja. Teoretyczne podstawy oraz przykłady programów oddziaływań. 1998 i kilka dodruków, Przestępstwa seksualne. Geneza, postacie, resocjalizacja oraz zabezpieczenia przed powrotnością. 2005 i kilka dodruków, Dramaty rodzinne w mitach i opowieściach 2013.
Zainteresowania naukowe profesora koncentrują się wokół dwóch problemów:
-psychologiczne wyznaczniki nieprzystosowania społecznego jednostki
-psychologia rodzaju, społeczno-kulturowe uwarunkowania funkcjonowania kobiet i mężczyzn.
Od początku swojej działalności naukowej zainteresowany tematyką psychologicznych mechanizmów powstawania i dynamiki procesu niedostosowania społecznego, zaburzeń zachowania, zaburzeń osobowości oraz psychologicznymi aspektami przestępczości i innych zachowań dewiacyjnych. Zainspirowany koncepcją H. J. Eysencka badał na gruncie polskim osobowościową interakcję neurotyzmu i ekstrawersji w kontekście różnych rodzajów przestępstw i nie przestępczych zachowań dewiacyjnych.