
Odpowiedzialność: | Mircea Eliade ; przeł. [z fr.] i przedmową opatrzył Krzysztof Kocjan. |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Wydaw. Naukowe PWN, 2002. |
Opis fizyczny: | 265 s.; 21 cm. |
Uwagi: | Bibliogr. - Indeksy. |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
- Rozdział I. Dakowie i wilki
- Religijne znaczenia nazw etnicznych. Inicjacje wojownicze: rytualna przemiana w bestię. Maczuga i chorągiew. „Dakowie” - bractwo wojownicze. Mityczno-rytualne scenariusze Wilka. Drapieżniki, myśliwi, wojownicy.
- Rozdział II. Zalmoksis
- Herodot, IV. „Przybytek podziemny”. Rytualne groty: okultacja i epifanie. Zalmoksis i „unieśmiertelnienie”. Ekstatycy i cudotwórcy. Filozofowie-szamani. Szamanizm grecki. Zalmoksis, ekstaza i nieśmiertelność. Etymologie i historia religii. Zalmoksis i Frey. Ofiarowanie posłańca. Gebeleizis. Zalmoksis i kapłani-terapeuci. Zalmoksis i Deceneus. Pustelnicy i uczeni. Dacia capta. Przemiany Zalmoksisa.
- Rozdział III. Diabeł i Dobry Bóg: prehistoria rumuńskiej kosmogonii ludowej
- Kosmogoniczne nurkowanie. Wersje z Europy Południowo-Wschodniej. Warianty polskie, bałtowskie, mordwińskie. „Zmęczenie Boga”. Słowiański „dualizm”? Kilka legend rosyjskich. Kosmogoniczne nurkowanie u Ugrów. Ałtajczycy, Mongołowie. Buriaci, Jakuci. Iran. Kosmogonie północnoamerykańskie. Indie aryjskie. Indie przedaryjskie i Azja Południowo-Wschodnia. Pochodzenie i rozpowszechnienie mitu. Struktura i znaczenie nurkowania kosmogonicznego.
- Rozdział IV. Książę Dragosz i „rytualne łowy”
- Kronikarze. „Rytualne łowy” i „zwierzęta-przewodnicy”. Mity o początku. Hunor i Magor. Tur i byk. Religijna rola jelenia. Polowanie na jelenia w Indiach. Indoariowie, Ugrofinowie, Ałtajczycy. Uwagi końcowe.
- Rozdział V. Mistrz Manole i klasztor w Argesz
- Poezja ludowa i folklor religijny. Kilka wersji bałkafiskich. Egzegezy: folkloryści, historycy literatury, styliści. Obrzędy budowlane: morfologia i historia. Krwawe ofiary a mity kosmogoniczne. Archaizm i przetrwanie.
- Rozdział VI. „Szamanizm” u Rumunów?
- Bandinus i `Incantatores`. Obrzędy obrony przed zarazą. „Upadek Rusalii”. Szamanizm i zaklęcia.
- Rozdział VII. Kult mandragory w Rumunii
- Rozdział VIII. Jasnowidzące jagniątko
- „Rzecz święta i wzruszająca..”. Historycy, folkloryści, filozofowie. „Tradycjonaliści” i „moderniści”. Egzegeza Constantina Brailoiu. Prestiż ballady. Analiza tematów. Postegzystencja, pośmiertne zaślubiny, „gody miorityczne”. Prehistoria ballady. „Terror historii” i odpowiedź pasterza.
Zobacz spis treści
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:

Eliade, Mircea
Mircea Eliade [czyt. "Mirczja"] - rumuński religioznawca, indolog, filozof kultury, a także eseista, pisarz i dyplomata. Był głównym przedstawicielem tzw. szkoły morfologii świętości w religioznawstwie, inicjatorem nurtu zajmującego się badaniem porównawczym fundamentalnych struktur i archetypów religijnych, manifestujących się w dziejach religii poprzez symbole, mity, hierofanie oraz rytuały. Mircea Eliade już za życia stał się legendą, choć był postacią wielce kontrowersyjną: wskazuje się, że jego prace mają wartość bardziej literacką niż naukową, zarzuca mu się [>>]