Biblioteka Publiczna

w Dzielnicy BEMOWO m.st. Warszawy

book
book

Bycie i czas

Tytuł oryginału: "Sein und zeit ".

Autor: Heidegger, Martin

   Notka biograficzna  




Odpowiedzialność:Martin Heidegger ; przełożył, przedmową i przypisami opatrzył Bogdan Baran.
Seria:Biblioteka Współczesnych Filozofów
Hasła:Egzystencjalizm
Fenomenologia
Metafizyka
Ontologia
Traktat
Adres wydawniczy:Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004.
Wydanie:Wydanie 2.
Opis fizyczny:XXIX, 568, [1] strona ; 19 cm.
Uwagi:Bibliografia w tekście. - Indeksy. - Słownik.
Forma gatunek:Książki. Publikacje naukowe.
Dziedzina:Filozofia i etyka
Twórcy:Baran, Bogdan. (1952- ). Tłumaczenie

Skocz do:Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki
Dodaj recenzje, komentarz
Spis treści:

  1. PRZEDMOWA
  2. WPROWADZENIE. EKSPOZYCJA PYTANIA O SENS BYCIA
  3. Rozdział I. Konieczność, struktura i prymat kwestii bycia
  4. 1. Konieczność wyraźnego powtórzenia pytania o bycie
  5. 2. Formalna struktura pytania o bycie
  6. 3. Ontologiczny prymat kwestii bycia
  7. 4. Ontyczny prymat kwestii bycia
  8. Rozdział II. Dwojaki cel opracowania kwestii bycia. Metoda badania i jej zarys
  9. 5. Ontologiczna analityka jestestwa jako odsłonięcie horyzontu interpretacji sensu bycia w ogóle
  10. 6. Zadanie destrukcji dziejów ontologii
  11. 7. Fenomenologiczna metoda badania
  12. 8. Zarys rozprawy
  13. CZEŚĆ PIERWSZA. INTERPRETACJA JESTESTWA ZE WZGLĘDU NA CZASOWOŚĆ I EKSPLIKACJA CZASU
  14. JAKO TRANSCENDENTALNEGO HORYZONTU PYTANIA O BYCIE
  15. Dział pierwszy. PRZYGOTOWAWCZA ANALIZA FUNDAMENTALNA JESTESTWA
  16. Rozdział I. Ekspozycja zadania przygotowawczej analizy jestestwa
  17. 9. Temat analityki jestestwa
  18. 10. Odróżnienie analityki jestestwa od antropologii, psychologii i biologii
  19. 11. Analityka egzystencjalna a interpretacja prymitywnego jestestwa. Trudności w osiągnięciu „naturalnego pojęcia świata”
  20. Rozdział II. Bycie-w-świecie w ogóle jako podstawowe ukonstytuowanie jestestwa
  21. 12. Wstępny opis bycia-w-świecie na podstawie orientacji na bycie-w jako takie
  22. 13. Egzemplifikacja bycia-w przez jego ufundowany modus. Poznanie świata
  23. Rozdział III. Światowość ś́wiata
  24. 14. Ogólna idea światowości świata
  25. A. Analiza otoczeniowości i światowości w ogóle
  26. 15. Bycie bytu spotykanego w otoczeniu
  27. 16. Światowy charakter otoczenia anonsujący się w wewnątrz-światowym bycie
  28. 17. Odniesienie i znak
  29. 18. Powiązanie i oznaczoność, światowość ś́wiata
  30. B. Skontrastowanie analizy światowości z Kartezjańską interpretacją ś́wiata
  31. 19. Określenie „ś́wiata” jako res extensa
  32. 20. Fundamenty ontologicznego określenia „świata”
  33. 21. Hermeneutyczna dyskusja Kartezjańskiej ontologii „ś́wiata”
  34. C. Dookólność otoczenia i „przestrzenność" jestestwa
  35. 22. Przestrzenność tego, co wewnątrz świata poręczne
  36. 23. Przestrzenność bycia-w-świecie
  37. 24. Przestrzenność jestestwa a przestrzeń
  38. Rozdział IV. Bycie-w-świecie jako współbycie i bycie Sobą „Się"
  39. 25. Podjęcie egzystencjalnego pytania o „kto” jestestwa
  40. 26. Wspó́łjestestwo innych i powszednie współbycie
  41. 27. Powszednie bycie Sobą i Się
  42. Rozdział V. Bycie-w jako takie
  43. 28. Zadanie tematycznej analizy bycia-w
  44. A. Egzystencjalna konstytucja „tu oto”
  45. 29. Bycie-tu-oto jako położenie
  46. 30. Lęk jako modus położenia
  47. 31. Bycie-tu-oto jako rozumienie
  48. 32. Rozumienie i wykładnia
  49. 33. Wypowiedź jako pochodny modus wykładni
  50. 34. Bycie-tu-oto i mowa. Język
  51. B. Powszednie bycie „tu oto” i upadanie jestestwa
  52. 35. Gadanina
  53. 36. Ciekawość
  54. 37. Dwuznaczność
  55. 38. Upadanie i rzucenie
  56. Rozdział VI. Troska jako bycie jestestwa
  57. 39. Pytanie o pierwotny całokształt strukturalnej całość i jestestwa
  58. 40. Podstawowe położenie trwogi jako wyróżniona postać otwartości jestestwa
  59. 41. Bycie: jestestwa jako troska
  60. 42. Potwierdzenie egzystencjalnej interpretacji jestestwa jako troski przez przedontologiczną samowykładnię jestestwa
  61. 43. Jestestwo, ś́wiatowość i realność
  62. 44. Jestestwo, otwartość i prawda prawdy
  63. Dział drugi. JESTESTWO I CZASOWOŚĆ
  64. 45. Wynik przygotowawczej analizy fundamentalnej jestestwa i zadanie źródłowej egzystencjalnej interpretacji tego bytu
  65. Rozdział I. Możliwe bycie całością jestestwa i bycie ku ś́mierci
  66. 46. Pozorna niemożliwość ontologicznego ujęcia i okreś́lenia całościowego bycia jestestwa
  67. 47. Możliwość doświadczenia śmierci innych i możliwość ujęcia całego jestestwa
  68. 48. Zaległość, kres i całokształt
  69. 49. Odróżnienie egzystencjalnej analizy śmierci od innych możliwych interpretacji tego fenomenu
  70. 50. Wstępny zarys egzystencjalno-ontologicznej struktury śmierci
  71. 51. Bycie ku śmierci i powszedniość jestestwa
  72. 52. Powszednie bycie ku kresowi i pełne egzystencjalne pojęcie śmierci
  73. 53. Egzystencjalny zarys właściwego bycia ku śmierci *Rozdział II. Poświadczenie w jestestwie właściwej możności bycia i zdecydowanie
  74. 54. Problem poświadczenia właściwej możliwości egzystencyjnej
  75. 55. Egzystencjalno-ontologiczne fundamenty sumienia
  76. 56. Zew jako charakter sumienia
  77. 57. Sumienie jako zew troski
  78. 58. Rozumienie wezwania a wina
  79. 59. Egzystencjalna interpretacja sumienia i jego potoczna wykładnia
  80. 60. Egzystencjalna struktura poświadczonej w sumieniu właściwej możności bycia
  81. Rozdział III. Właściwa możność bycia całością jestestwa a czasowość jako ontologiczny sens troski
  82. 61. Wstępny zarys metodycznego przejścia od wyodrębnienia właściwego bycia jestestwa całością do fenomenalnego wydobycia czasowoś́ci
  83. 62. Egzystencyjnie właściwa możność bycia całością jestestwa jako wybiegające zdecydowanie
  84. 63. Sytuacja hermeneutyczna uzyskana w celu interpretacji sensu bycia troski a metodologiczny charakter egzystencjalnej analityki w ogóle
  85. 64. Troska i charakter Siebie
  86. 65. Czasowość jako ontologiczny sens troski
  87. 66. Czasowość jestestwa i płynące z niej zadania bardziej źródłowego powtórzenia analizy egzystencjalnej
  88. Rozdział IV. Czasowość i powszedniość
  89. 67. Podstawowa ciągłość egzystencjalnego ukonstytuowania jestestwa i wstępny zarys czasowej interpretacji tego ukonstytuowania
  90. 68. Czasowość otwartości w ogóle
  91. 69. Czasowość bycia-w-świecie i problem transcendencji świata
  92. 70. Czasowość przestrzenności jestestwa
  93. 71. Czasowy sens powszednioś́ci jestestwa
  94. Rozdział V. Czasowość i dziejowość
  95. 72. Egzystencjalno-ontologiczna ekspozycja problemu dziejów
  96. 73. Potoczne rozumienie dziejów i dzianie się jestestwa
  97. 74. Podstawowe ukonstytuowanie dziejowości
  98. 75. Dziejowość jestestwa i dzieje świata
  99. 76. Dziejowość jestestwa egzystencjalnym źródłem historii
  100. 77. Związek dotychczasowej ekspozycji problemu dziejowości z badaniami W. Diltheya i ideami hrabiego Yorcka
  101. Rozdział VI. Czasowość i wewnątrzczasowość jako źródło potocznego pojęcia czasu
  102. 78. Niepełność przeprowadzonej dotąd czasowej analizy jestestwa
  103. 79. Czasowość jestestwa i zatroskanie o czas
  104. 80. Objęty zatroskaniem czas i wewnątrzczasowość
  105. 81. Wewnątrzczasowość i geneza potocznego pojęcia czasu
  106. 82. Odróżnienie egzystencjalno-ontologicznego związku czasowości, jestestwa i czasu światowego od Heglowskiego ujęcia relacji między czasem a duchem
  107. 83. Egzystencjalno-czasowa analityka jestestwa a fundamentalno-ontologiczne pytanie o sens bycia w ogóle
  108. Słownik terminologiczny
  109. Skorowidz osób
  110. Skorowidz pojęć.

Zobacz spis treści



Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Czyt. nr VIII
(sala Wyp. 38)
ul. Konarskiego Stanisława 6

Sygnatura: 38331 (p)
Numer inw.: 38331
Dostępność: pozycja wypożyczana na 14 dni, tylko po uprzednim zamówieniu

schowek


Inne wydania tej pozycji w zbiorach biblioteki:

book



Notka biograficzna:

book

Heidegger, Martin

Martin Heidegger ur. 26 września 1889 w Meßkirch, zm. 26 maja 1976 we Fryburgu Bryzgowijskim – filozof niemiecki. Myśl filozoficzna Heideggera uznawana bywa za jedną z najważniejszych w filozofii XX wieku. Studiował na uniwersytetach we Fryburgu oraz Marburgu pod kierunkiem Henryka Rickerta. Profesorem filozofii został w roku 1928. 23 kwietnia 1933 roku, został rektorem Uniwersytetu we Fryburgu i wstąpił do NSDAP publicznie dając wyraz swego poparcia dla nazizmu. Dokładnie rok później podał się do dymisji i wycofał swoje poparcie.

Źródło: https://lubimyczytac.pl/autor/36295/martin-heidegger




Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:

bookbookbookbookbookbook


Dodaj komentarz do pozycji:

Swoją opinię można wyrazić po uprzednim zalogowaniu.