Biblioteka Publiczna

Cyd

Autor: Corneille, Pierre.

   Notka biograficzna  

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Corneille, Pierre

Pierre Corneille ur. 6 czerwca 1606 w Rouen, zm. 1 października 1684 w Paryżu – francuski dramaturg, ojciec klasycystycznej tragedii. Prawnik z wykształcenia, przez 20 lat pełnił urząd rzecznika królewskiego, niebawem jednak wyrzekł się kariery adwokackiej. Krótki czas należał do grupy „Pięciu Autorów”, których obowiązkiem było pisanie sztuk teatralnych na wyznaczony przez ministra kardynała Richelieu temat. W ostatnich latach życia usunięty w cień przez J.B. Racine’a sztuka Corneille’a Tytus i Berenika przegrała w pojedynku z wystawianą w tym samym czasie tragedią [>>] Racine’a Berenika i Moliera. Dążąc do wzniosłości heroicznej, bohaterom swym często daje wielkość nadludzką, wyposażając też niejedną z postaci kobiecych w męskie raczej rysy. Podporządkowując się wprowadzonym przez teoretyków jednościom miejsca i czasu, przyczynił się do ich utrwalenia. Język jego jest silnie retoryczny. Twórca tragedii psychologicznej we Francji, pozostał wzorem do początków XIX wieku. Swe teoretyczne poglądy na dramat wypowiedział w przedmowach do swych utworów i w trzech pomieszczonych w wydaniu z 1660 r. rozprawach sam sporządził pierwsze wydanie zbiorowe swych pism w 1660, ostatnie w 1682. Corneille przyczynił się w dużym stopniu do odrodzenia teatru we Francji; nawiązał do rygorów starożytnej sztuki dramatycznej: jedności czasu, miejsca i akcji oraz konstrukcji opartej na wzajemnych powiązaniach poszczególnych scen. Odwołując się do koncepcji Arystotelesa, wyeliminował kategorię fatum, kładąc nacisk na umysł i wolną wolę człowieka w wytyczaniu własnej drogi. Największe uznanie przyniosła pisarzowi tragikomedia Cyd, w której autor odstąpił od zasady trzech jedności i która wywołała słynną wojnę na pamflety między zwolennikami a przeciwnikami utworu spór rozstrzygnęła Akademia kardynała Richelieu. Corneille nawiązał tu do postaci historycznego bohatera hiszpańskiego Don Roderyka Diaza de Vivar, który w XI w., walcząc z Maurami, okrył się chwałą i zyskał przydomek Cyd Pan. eniony m.in. za walory językowe, płynność dialogu i rym, Cyd tłumaczony był na język polski przez J.A. Morsztyna, L. Osińskiego i S. Wyspiańskiego.

Źródło: pl.wikipedia.org

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: