Notka biograficzna:
Baranowska, Małgorzata
Poetka, pisarka, krytyczka i historyczka literatury. Podstawową szkołę muzyczną i liceum kończyła w Warszawie. Studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas studiów pracowała w obserwatorium Astronomicznym UW i niechcący weszła do światowej literatury astronomicznej: kreśliła mapki statystyczne dla prof. Konrada Rudnickiego i została uczestniczką odkrycia obłoku międzygalaktycznego "Rudnickiego i Baranowskiej".
Po studiach pracowała w Instytucie Wydawniczym "Nasza Księgarnia". Od 1972 jest pracownikiem Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Obroniła [>>] pracę doktorską p.t. "Surrealna wyobraźnia i poezja". Oprócz książek opublikowała wiele rozpraw w pracach zbiorowych i czasopismach, wykonywała liczne prace redakcyjne wybory, wstępy, posłowia. Współpracowała i współpracuje z wieloma pismami literackimi m.in. "Twórczość", "Literatura", "Teksty" i "Teksty drugie, "Literatura na świecie", "Wiedza i życie", "Kultura Niezależna", "Nowe Książki", "Respublika Nova". Współpracuje z Polskim Radiem - kiedyś jako autorka słuchowisk dla dzieci, obecnie jako autorka audycji literackich, najchętniej o poezji. Za książkę "Prywatna historia poezji" otrzymała nominację do nagrody "Nike". Jej przetłumaczona na angielski książka o poezji Wisławy Szymborskiej była rozdawana w samolocie lecącym do Szwecji i podczas uroczystości wręczania nagrody Nobla.
Była członkiem Związku Literatów Polskich, obecnie jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Baranowska jest autorką kilku tomików wierszy, książek dla dzieci, książek o sztuce surrealistycznej i o poezji Wisławy Szymborskiej. Inne jej książki trudno zakwalifikować gatunkowo. Eseistyka? Proza filozoficzna? Pamiętnik? Pierwszym narzucającym się wspólnym określeniem tej literatury jest prywatność. Słowo to zresztą znajduje się w tytułach i podtytułach niektórych książek "prywatna historia poezji", "prywatna historia pocztówki". Niektóre "Prywatna historia poezji", "Pamiętnik mistyczny" mają pamiętnikową formę zapisków opatrzonych dokładnymi datami. W swoich książkach autorka dzieli się z czytelnikami własną percepcją i sposobem przeżywania świata. A jej świat - to świat kultury. Jak napisała w autowywiadzie okładka "Prywatnej historii poezji":
"... ulubione miejsce we Wszechświecie - niekończąca się biblioteka w połączeniu z niekończącą się galerią obrazów."
W świecie tym istnieje oczywiście również przyroda, ale jako część kultury, odbierana przez człowieka, którego świadomość i wyobraźnia jest już przez kulturę ukształtowana. Taki swój świat przekazuje autorka np. w "Pamiętniku mistycznym", książce o Warszawie. Tylko że ta Warszawa jest zarazem symbolem Miasta, właściwego otoczenia współczesnego człowieka, a Miasto jest figurą Wszechświata. Miasto składa się z wielu warstw: Nakładają się na siebie przestrzeń rzeczywista, historyczna i symboliczna, teraźniejszość i przeszłość, a ich spoiwem jest pamięć. Bardzo konkretne miejsca adres, ulica, sklep odsyłają do wspomnień z dzieciństwa w pamięci własnej i do pamięci historycznej istniejącej w przekazach kulturowych. Takie właśnie wielowarstwowe doświadczenie własnej przestrzeni pozwoliło autorce przekazać obraz Warszawy w postaci jednocześnie pamiętnika i doświadczenia mistycznego.
Równie osobisty charakter ma "Prywatna historia poezji". Spotyka się tutaj autorka głównie z pisarzami i książkami także z malarzami i obrazami. Pisarze są różni: ci, którzy żyli dawno, ci, których sama pamięta, ci, z którymi się dziś przyjaźni. Czasem jest to spotkanie z jednym zdaniem, zapiskiem, wydarzeniem, refleksją, które uchyliło autorce jakiś kawałek nowego okna i pragnie ona, aby czytelnik też mógł przez nie popatrzeć.
W albumowej książce "Posłaniec uczuć. Prywatna historia pocztówki" 308 reprodukcji autorka dzieli się częścią swojej wielotysięcznej kolekcji pocztówek, a także wiedzą o ich historii, kolekcjonowaniu i roli, jaką odegrały w kulturze. A że historia jest prywatna, zawiera także wiele prób odczytania fragmentów prywatnych dziejów ludzi zapisujących kartki.
W tej generalnie bardzo osobistej, nie ukrywającej się za fabułą czy bezosobowym narratorem literaturze najbardziej osobistą jest książka "To jest wasze życie. Być sobą w chorobie przewlekłej". Czerpiąc z własnych doświadczeń cierpienia i ograniczonej sprawności, autorka pokazuje, jak chorując można utrzymać się w stanie najbardziej czynnego życia: nie rezygnować z pełnego doświadczania świata, z radości, z pozytywnych relacji z innymi ludźmi. A także - jak przy różnych ograniczeniach skutecznie organizować codzienność. Małgorzata Musierowicz napisała w recenzji:
"Siłą tej książki jest połączenie doświadczeń konkretnego człowieka, zmuszonego żyć ze swoją chorobą na codzień - z opisem postawy duchowej pozwalającej udźwignąć ciężar tego szczególnego doświadczenia. ... Opis cierpienia nie dominuje w tej książce, raczej stanowi rodzaj przykładu na to, że los ludzki niesie w sobie zarówno szczęście, jak nieszczęście." W 2004 otrzymała nagrodę Ministra Kultury.
Źródło: https://lubimyczytac.pl/autor/31100/malgorzata-baranowska
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
Dodaj komentarz do pozycji:
Logowań na konto: 407252