Biblioteka Publiczna

Wyznania gorszycielki

Autor: Krzywicka, Irena

   Notka biograficzna  

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Krzywicka, Irena

Irena Krzywicka z domu Goldberg 1899-1994 – pisarka, tłumaczka i publicystka, propagatorka świadomego macierzyństwa. Urodziła się 28 maja 1899 roku w Jenisejsku na Syberii, gdzie jej rodzice – spolonizowani Żydzi – zostali zesłani za działalność polityczną. W 1903 roku rodzina Goldbergów wróciła do Warszawy. Tam też Irena skończyła szkołę średnią, a następnie podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Niedługo po ich rozpoczęciu, w 1918 roku, zadebiutowała niemal jednocześnie jako poetka wierszem „Świt” opublikowanym w „Sztandarze Socjalizmu” [>>] oraz pisarka opowiadaniem „Kiść bzu”, które ukazało się na łamach „Pro arte et studio”. Dyplom magisterski otrzymała w 1922 roku; następnie przygotowywała rozprawę doktorską, jednak nie obroniła jej ze względu na konflikt z promotorem. W 1923 roku wyszła za mąż za Jerzego Krzywickiego, z którym miała dwóch synów. Małżeństwo, zawarte – jak sama podkreślała – „z przyjaźni” miało charakter otwarty. Głośne były jej związki pozamałżeńskie, najpierw z poetą i dramaturgiem Walterem Hasencleverem, a następnie z Tadeuszem Boyem-Żeleńskim. Z tym ostatnim Krzywicka prowadziła kampanię na rzecz edukacji seksualnej, świadomego macierzyństwa i legalizacji aborcji. W 1931 roku razem otworzyli w Warszawie Przychodnię Świadomego Macierzyństwa, w której udzielano porad i leczono bezpłatnie lub za niewielką opłatą. Swoje poglądy Krzywicka wykładała między innymi na łamach „Życia Świadomego”, dodatku do „Wiadomości Literackich”. Nawoływała między innymi do tolerancji względem homoseksualizmu; głosiła też hasła wolności seksualnej kobiet, przez wielu współczesnych uważane za wręcz skandaliczne. Oprócz działalności publicystycznej zajmowała się również pisarstwem. Do jej najgłośniejszych powieści należą „Pierwsza krew” z 1930 roku, „Ucieczka z ciemności” z 1939 roku czy powieść dla młodzieży „Wichura i trzciny” z 1959 roku. Współpracowała ze Skamandrytami. Przetłumaczyła też na polski szereg utworów, między innymi Herberta George’a Wellsa. Podczas wojny współpracowała z AK, ukrywając się pod nazwiskiem Ireny Piotrowskiej. Straciła wówczas męża i jednego z synów. W 1945 roku na krótko wyjechała do Paryża. Na stałe wyprowadziła się z Polski na początku lat 60, idąc w ślad za swoim synem Andrzejem. Od 1965 roku mieszkała we Francji. Krótko przed śmiercią wydała jedną ze swoich najlepiej znanych książek – „Wyznania gorszycielki”. Zmarła 12 lipca 1994 roku w Bures-sur-Yvette koło Paryża.

Źródło: https://ciekawostkihistoryczne.pl/leksykon/irena-krzywicka-1899-1994/

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: