Daphne Du Maurier była angielską pisarką, biografką i dramatopisarką. Nazywana jest muzą Alfreda Hitchcocka. W pełni zasłużyła sobie na miano mistrzyni suspensu. Urodziła się w 1907 roku w Londynie w rodzinie o artystycznych tradycjach. Jej ojciec był aktorem i menedżerem teatralnym, matka aktorką, a dziadek pisarzem i karykaturzystą. Pisarka zadebiutowała w 1931 roku powieścią "Dobry duch" The Loving Spirit. Książka opowiadała o losach czterech pokoleń rodziny żeglarzy z Kornwalii. Właśnie w Kornwalii spędziła większość życia i tam też umieściła akcję wielu [>>] swoich utworów.
Sławę i uznanie zyskała dzięki swoim powieściom i opowiadaniom, które łączyły elementy romansu, sensacji, horroru i fantastyki. Jej najsłynniejsza powieść "Rebeka" Rebecca z 1938 roku to historia młodej kobiety, która poślubia bogatego wdowca i musi zmierzyć się z cieniem jego zmarłej żony. Powieść ta zdobyła Nagrodę Pulitzera i została zekranizowana przez Alfreda Hitchcocka w 1940 roku. Hitchcock nakręcił także film na podstawie opowiadania "Ptaki" The Birds z 1952 roku, które ukazywało wizję niewyjaśnionego, mającego coś z Apokalipsy ataku ptaków na ludzi. Inne znane powieści Du Maurier to m.in. "Moja kuzynka Rachela" My Cousin Rachel, "Oberża na pustkowiu" Jamaica Inn, "Kozioł ofiarny" The Scapegoat i "Zatoka Francuza" Frenchmans Creek. Pisała także biografie historyczne, m.in. o królowej Elżbiecie I czy o generałach Oliverze Cromwellu i Richardzie Grenvilleu.
Du Maurier poślubiła w 1932 roku majora Fredericka Browninga, z którym miała troje dzieci. Mimo to utrzymywała podobno intymne relacje z kilkoma kobietami, co było źródłem spekulacji na temat jej orientacji seksualnej. Zmarła w 1989 roku w swoim domu w Kornwalii.