Biblioteka Publiczna

Wysłany: 2008-11-18 15:29:38

Antologie mają to do siebie, że - zazwyczaj - zawarte w nich opowiadania są nudne, mało oryginalne i mają zepsute zakończenia. Na szczęście nie dotyczy to pierwszego tomu zbioru opowiadań grozy "999" pod redakcją Ala Sarrantonio.

Zawarte w nich opowiadania trzymają równy, wysoki poziom i wywołują naprawdę intensywne emocje.

Gdy zacząłem czytać ten zbiór miałem wrażenia, że gusta odnośnie literatury Sarrantonia i moje się pokrywają. Tak też było w wypadku większości dzieł zawartych w tej książce. Jednakże kilka z nich sie wyłamywało:
-najdłuższe z opowiadań (Ruiny Contracoeur) jest zarazem najsłabszym ze zbioru, ponieważ akcja się wyjątkowo ciągnie, grozy tu niewiele, a język jest wyjątkowo nieprzystępny, a narracja niezbyt porywająca
-trzecie z opowiadań (Sowa i kotek) jest na szczęście krótkie, lecz całkowicie dla mnie niezrozumiałe. Fabuła obejmuje rozmowę tytułowych zwierząt i nie zawiera ŻADNYCH elementów grozy, jest całkowicie nieinteresująca
-na szczęście nieudane opowiadania (poza wymienionymi powyżej) są tylko trzy: "Blus Sumdziewczyny" oraz opowiadania do których mam mieszane uczucia: "Cień i ciemność" oraz "Rozrywka".

Pozostałe opowiadania są ciekawe, wciągające i tchnące grozą. Zakończenia większośći z nich zachwycają. Wśród bardzo dobrych opowiadań są też utwory wybitne i niezwykle ciekawe:
- "Road Virus jedzie na północ" Kinga
- zarówno straszne jak i zabawne opowiadanie Gaimana: "Pamiątki i skarby..."
- zaskakujące "Wyjątki z kronik..." Williamsona
- "Oddział zamknięty" Lee - ukazujące dramat uwięzionego człowieka
- "Grób" Caceka- opowiadanie doskonale obrazujące ludzką psychikę.

W ramach podsumowania mogę powiedzieć, że mimo pewnych wad, zbiór jest naprawdę warty przeczytania, jest perełką wśród antologii. Mam nadzieję, że na polskim rynku ukaże się więcej tak dobrych pozycji dla fanów grozy i psychologicznego horroru.

Polecam.