Jan Tomasz Gross ur. 1 sierpnia 1947 w Warszawie – polsko-amerykański socjolog i historyk, specjalizujący się w europejskiej historii XX wieku i historii zagłady Żydów, profesor emeritus Wydziału Historii Uniwersytetu w Princeton.
Urodził się w rodzinie polsko-żydowskiej. Jego ojciec, zasymilowany Żyd Zygmunt Gross, był awangardowym kompozytorem i adwokatem. Matka, Hanna Szumańska, z historycznej rodziny szlacheckiej, za okupacji była łączniczką Biura Informacji i Propagandy Armii Krajowej, a po wojnie tłumaczką klasycznej literatury francuskiej. Ratowała od zagłady Żydów, [>>] ocalając życie między innymi Zygmuntowi Grossowi, z którym pobrała się po wojnie.
W pierwszej klasie liceum Jan Gross – razem ze starszym o rok Adamem Michnikiem – założył samokształceniowy, międzyszkolny Klub Poszukiwaczy Sprzeczności. W 1965 roku dostał się na studia na Uniwersytecie Warszawskim; studiował początkowo fizykę, lecz przeniósł się na socjologię. Po zaangażowaniu się w protesty studenckie w marcu 1968 został aresztowany na pięć miesięcy. W wyniku nagonki antysemickiej zdecydował się emigrować z kraju. W 1969 za namową matki wyemigrował z rodzicami do Stanów Zjednoczonych. W 1973 roku do Polski przedostała się również Irena Grudzińska, z którą wziął ślub trzy lata później. W międzyczasie poświęcił się pracy naukowej. W 1975 obronił doktorat z socjologii na Uniwersytecie Yale’a, gdzie pracował do 1984 roku w dziedzinie socjologii i sowietologii, osiągając stanowisko docenta. W latach 1984-1992 był profesorem socjologii na uniwersytecie Emoryego w Atlancie, a w latach 1992–2003 wykładał politologię i studia europejskie w New York University. Był stypendystą fundacji Fullbrighta, Guggenheima, Hoovera i Rockefellera. Od 2003 roku jest profesorem historii uniwersytetu w Princeton.