Hugo Gernsback, autor określenia science fiction, definiując je i określając program swojego pisma SF napisał, że chodzi mu o takie opowieści, jakie tworzyli Jules Verne, Edgar Allan Poe i Herbert George Wells.
Wells był najbardziej poważanym pisarzem z tej trójki swoje najsłynniejsze powieści fantastyczne napisał zresztą w pierwszych dziesięciu latach kariery, potem zwrócił się w stronę powieści obyczajowej i historyczno-politycznej; pisarstwo przyniosło mu nie tylko sławę, ale i bogactwo, był podziwiany przez czytelników całego świata, przez takich pisarzy [>>] jak T. S. Elliot czy Joseph Conrad.
Herbert George Wells urodził się 21 września 1866 roku w Bromley hrabstwo Kent w ubogiej rodzinie. Ojciec pracował w ogrodnictwie i dorabiając grą w krykieta, a gdy to nie wystarczało matka Wellsa musiała znaleźć pracę jako przełożona służby w majątku Up Park. Skomplikowane złamanie i długotrwałe unieruchomienie w gipsie spowodowało, że chłopiec zetknął się z książkami, których w majątku było wiele i ten przypadek odmienił jego życie.
W szkole podstawowej młody Wells dał się poznać jako pilny uczeń, dał też wyraz swoim literackim zainteresowaniom redagując szkolną gazetkę; niestety, trudna sytuacja finansowa rodziny zmusiła go do podjęcia pracy zarobkowej. W wieku 14 lat terminował już w sklepie w zawodzie sukiennika, przez pewien czas pracował też jako pomocnik farmaceuty w aptece.
Samokształcąc się uzyskał w tym czasie kwalifikacje pomocnika pedagoga w wiejskiej szkole w Wookkey. Tu znacznie powiększył swoją wiedzę w takich dziedzinach jak geologia, chemia czy matematyka. Na egzaminach uzyskiwał najwyższe noty, zaproponowano mu więc stypendium w Normal School of Science, gdzie wykładał biologię wielki propagator darwinizmu Tomasz Huxley. Stypendium angielskie władze oświatowe stawiały wówczas nieśmiało na kształcenie przyszłych pedagogów nauk ścisłych, zdominowanych przez pedagogów niemieckich było bardzo skromne, Wells żył w warunkach skrajnego ubóstwa. Cały czas rozwijał swoje zainteresowania, redagując studencki „Science Schools Journal”, w nim właśnie ukazała się w 1988 roku Wells miał 22 lata pierwsza i surowa wersja Wehikułu czasu.
Z uczelni Wells musiał zrezygnować osiągał słabe wyniki w przedmiotach, które go nie interesowały i podjął pracę w szkole w Wrexham. Skończyło się to dlań dość pechowo, w trakcie zajęć sportowych doznał zmiażdżenia nerki, a przy okazji leczenia stwierdzono początki gruźlicy. Po okresie rekonwalescencji Wells wrócił do Londynu, gdzie w latach 1890-1893 pracował w szkole korespondencyjnej przygotowującej do egzaminów testowych w innych szkołach. Z tej pracy zrodziła się pierwsza publikacja książkowa Wellsa – „Podręcznik biologii” 1893. Jego sytuacja finansowa poprawiła się, w 1891 roku poślubił daleką kuzynkę, Izabelę Marię. Stosunki między małżonkami nie układały się dobrze, a gdy Wells poznał na zajęciach szkolnych Amy Catherine Robbins, rozszedł się z żoną i od 1894 roku rozpoczął życie z Amy w niezalegalizowanym związku.
Rozwijająca się choroba płuc zmusiła go do zrezygnowania z pracy w szkole; podjął wówczas trudną decyzję wyżycia jedynie z pisarstwa. Jego artykuły filozoficzne, a później zwykłe dziennikarskie teksty o życiu i codzienności zyskały mu pewien rozgłos i uznanie. Wrócił też do pomysłu Wehikułu czasu, który opublikował wreszcie w 1895 roku.
Logowań na konto: 404289
