Czas ciekawy, czas niespokojny. Cz. 2
Drugi tom pasjonujących rozmów Zbigniewa Mentzla z Leszkiem Kołakowskim obejmuje okres od 1968 roku do współczesności. W tym czasie Leszek Kołakowski zyskał i ugruntował pozycję filozofa światowej klasy. Profesor opowiada o swym wyjeździe z Kanady przez Paryż, następnie o pobycie w Berkeley i ostatecznym osiedleniu się w Oksfordzie. Z książki dowiemy się m. in., w jakich rytuałach uczestniczy profesor
oksfordzkiego uniwersytetu, dlaczego wybitny filozof kocha sztukę hiszpańską i czy jego zdaniem cierpienie może byż źródłem twórczości. Mentzel pyta także Kołakowskiego o jego poglądy polityczne, o stosunek religii i o ocenę Polski widzianej z perspektywy emigracji. Profesor odpowiada z właściwym sobie humorem i przenikliwością. Wspomina swoją znajomość z Miłoszem, Giedroyciem, Tarskim, Eliadem i innymi wybitnymi intelektualistami. Lektura tej książki daje możliwość obcowania z jednym z nielicznych już dziś prawdziwych autorytetów, a zarazem poznania go bliżej jako człowieka.
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | z Leszkiem Kołakowskim rozmawia Zbigniew Mentzel. |
Hasła: | Kołakowski, Leszek - (1927-2009) Filozofia - historia - Polska - od 1944 r. Polska - od 1944 r. Publicystyka polska - od 2001 r. |
Adres wydawniczy: | Kraków : Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2008. |
Opis fizyczny: | 196, [4] s., [8] s. tabl. : il. ; 21 cm. |
Uwagi: | Indeks. |
Powiązane zestawienia: | Publicystyka i reportaż polski |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:
Kołakowski, Leszek
Leszek Kołakowski - filozof zajmujący się głównie historią filozofii, historią idei politycznych oraz filozofią religii, eseista, publicysta i prozaik. Do 1966 roku był jednym z najbardziej znanych ideologów marksizmu, członkiem PZPR od 1947 do 1966 roku, współtwórcą warszawskiej szkoły historyków idei. W 1966 roku odebrano mu katedrę i usunięto z PZPR za zbyt radykalną krytykę władz i odchodzenie w nauczaniu studentów od oficjalnego kanonu marksizmu m.in. za wystąpienie z okazji 10. rocznicy „Październikowej Odwilży”. W 1968, za udział w Wydarzeniach Marcowych, odebrano [>>]