Jarosław Iwaszkiewicz (1894-1980) był mistrzem krótkiej formy prozatorskiej, jednym z nawybitniejszych polskich nowelistów XX wieku. Jego znakomita proza często inspirowała wybitnych reżyserów. Opowiadania filmowe to eybór tych tekstów pisarza, które stały się podstawą scenariuszy filmowych. Na końcu książki zamieszczono filmografię obejmującą wszystkie ekranizacje prozy Iwaszkiewicza - również powstałe według opowiadań, które nie znalazły się w tym tomie.
Odpowiedzialność:
Jarosław Iwaszkiewicz ; wybór i red. Marzena Kwietniewska-Talarczyk.
Pisarz pseudonim Eleuter, poeta, eseista, tÅ‚umacz, współtwórca grupy poetyckiej Skamander, współpracownik WiadomoÅ›ci Literackich, wieloletni redaktor naczelny TwórczoÅ›ci. NaukÄ™ rozpoczÄ…Å‚ w 1902 w szkole w Warszawie, w 1904 przeniósÅ‚ siÄ™ wraz z rodzinÄ… do Elizawetgradu dziÅ› Kirowohrad, gdzie uczÄ™szczaÅ‚ do liceum, a od 1909 mieszkaÅ‚ i uczyÅ‚ siÄ™ w Kijowie w liceum nr 4. W tymże liceum, w zwiÄ…zku z poznaniem uzdolnionych artystycznie kolegów zwÅ‚aszcza MikoÅ‚aja Niedźwiedzkiego, którego okreÅ›laÅ‚ jako swój uniwersytet oraz nauczycieli, podjÄ…Å‚ pierwsze próby twórcze, [>>] głównie w zakresie komponowania utworów muzycznych, ale także poezji. Po maturze rozpoczÄ…Å‚ studia prawnicze na Uniwersytecie Kijowskim, których jednak nie ukoÅ„czyÅ‚. StudiowaÅ‚ także w konserwatorium w Kijowie. Pod koniec nauki w liceum i na poczÄ…tku studiów pracowaÅ‚ też jako korepetytor, odbywajÄ…c wtedy wiele podróży po dworach polskich i rosyjskich na terenie Polski i NaddnieprzaÅ„skiej Ukrainy, z których wrażenia bÄ™dÄ… kanwÄ… licznych późniejszych utworów. Szczególnie istotny dla jego twórczoÅ›ci byÅ‚ pobyt w Byszewach koÅ‚o Å?odzi i znajomość z tamtejszym Å›rodowiskiem szlacheckim. W 1918 w zwiÄ…zku z rozszerzajÄ…cym siÄ™ chaosem rewolucyjnym na Kijowszczyźnie wyjechaÅ‚ do Warszawy. DebiutowaÅ‚ w 1915 wierszem Lilith w kijowskim piÅ›mie "Pióro". Debiut książkowy to Oktostychy w 1919. Na poczÄ…tku lat 20. sÅ‚użyÅ‚ w stacjonujÄ…cym w Ostrowie Wielkopolskim 221. PuÅ‚ku Pi ty zÅ‚ożonym głównie z ochotników towarzyszyÅ‚ mu m.in. Aleksander Wat. Od 1928 zamieszkaÅ‚ w Podkowie LeÅ›nej w posiadÅ‚oÅ›ci Stawisko. Dzisiaj znajduje siÄ™ w niej muzeum. W latach 1923–1925 byÅ‚ sekretarzem marszaÅ‚ka Sejmu Macieja Rataja. Od 1927 pracowaÅ‚ w dyplomacji. PeÅ‚niÅ‚ obowiÄ…zki sekretarza ambasady RP w Kopenhadze 1932–1935 i Brukseli 1935–1936. W czasie II wojny Å›wiatowej dziaÅ‚aÅ‚ w strukturach Polski Podziemnej w wydziale kultury i sztuki. WspółpracowaÅ‚ z prof. Lorentzem przy ratowaniu zabytków kultury. Willa w Stawiskach przez caÅ‚y okres okupacji, a zwÅ‚aszcza po upadku Powstania warszawskiego, byÅ‚a schronieniem dla wielu ludzi kultury. W latach 1945–1946, 1947–1949 i 1959–1980 peÅ‚niÅ‚ funkcjÄ™ prezesa ZwiÄ…zku Literatów Polskich. Od marca 1947 do grudnia 1948 wydawaÅ‚ pismo "Nowiny Literackie", które miaÅ‚y w jego zamierzeniu wznowić tradycje "WiadomoÅ›ci Literackich". Po wojnie bezpartyjny poseÅ‚ na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI i VII kadencji, przewodniczÄ…cy Polskiego Komitetu ObroÅ„ców Pokoju. Pochowany 5 marca 1980 na cmentarzu w Brwinowie pod WarszawÄ…. Za swojÄ… dziaÅ‚alność literackÄ… i politycznÄ… otrzymaÅ‚ wiele nagród i odznaczeÅ„, m.in. tytuÅ‚y doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego 1971 i JagielloÅ„skiego 1979.