Biblioteka Publiczna

Czas który minął

Autor: Sadowy, Witold.

   Notka biograficzna  

Czas, który minął to książka jednego z pionierów życia teatralnego powojennej Warszawy, cenionego aktora i znanego felietonisty. Czytelnicy znajdą w niej przede wszystkim barwne wspomnienia Autora z lat spędzonych w przedwojennej i okupowanej stolicy, z czasów powojennych i z okresu przemian ustrojowych w Polsce. Wiele miejsca zajmują także opisy wrażeń z licznych podróży po świecie, relacje z pobytów w Stanach Zjednoczonych

oraz z pracy z zespołem Teatru im. Adama Mularczyka w Filadelfii. Witold Sadowy nie ograniczał się jedynie do opisów sytuacji i zdarzeń, w których uczestniczył. Jako wieloletni kronikarz teatralny i kolekcjoner anegdot, nie stroni od ciekawostek dotyczących kulis kariery i życia prywatnego swoich scenicznych kolegów. Towarzyszą im często dowcipne, kontrowersyjne, a nierzadko wzruszające dygresje i komentarze.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Sadowy, Witold

Witold Sadowy ur. 7 stycznia 1920 w Warszawie – polski aktor teatralny i filmowy, publicysta teatralny, stały felietonista „Gazety Wyborczej” i „Życia na gorąco”. Debiutował 8 maja 1945 jako aktor rolą Floriana w sztuce Maurice Maeterlincka Burmistrz Stylmondu reż. Ryszard Wasilewski w Teatrze Miasta Stołecznego Warszawy. W następnych latach grał w teatrach warszawskich: Miejskich Teatrach Dramatycznych 1945, 1946–49, w Teatrze Polskim 1945–1946; 1949–1951, Teatrze Nowym 1951–1953, Teatrze Młodej Warszawy 1953–1957, Teatrze Klasycznym późniejszym Teatrze Studio, [>>] 1957–1972, Teatrze Rozmaitości 1972–1988. Gościnnie występował także w Teatrze Ateneum. Po raz ostatni wystąpił na scenie 26 grudnia 1989 w roli Feldmarszałka w Gałązce rozmarynu Zygmunta Nowakowskiego. Następnego dnia w teatrze wybuchł pożar. W latach 80. rozpoczął działalność jako felietonista teatralny w warszawskich gazetach: „Życiu Warszawy”, „Życiu Codziennym”, „Słowie”, „Expressie Wieczornym” i w ukazującym się w Nowym Jorku „Nowym Dzienniku”. Jako emeryt od 1985 na łamach „Życia Warszawy”, a potem „Gazety Wyborczej”, zaczął publikować nekrologi zmarłych aktorów i reżyserów, dlatego był nazywany „Charonem, który przeprawia na drugi brzeg warszawskich aktorów”. Był autorem szeregu książek oraz artykułów na temat ludzi teatru i filmu, nazywany „kronikarzem życia teatralnego Warszawy. W uznaniu jego zasług Związek Artystów Scen Polskich nadał mu tytuł członka zasłużonego.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Witold_Sadowy

Dodaj komentarz do pozycji:

Swoją opinię można wyrazić po uprzednim zalogowaniu.