Wzgórze Złej Rady
Tyt. oryg.: "Har ha-`Eca ha-Ra`a ".
Wzgórze Złej Rady to zbiór trzech niepublikowanych do tej pory w Polsce opowiadań wybitnego izraelskiego pisarza, od dawna uznawanego za kandydata do literackiej Nagrody Nobla. Tłem utworów jest Jerozolima lat czterdziestych, czasów dzieciństwa Amosa Oza - miasto kamiennych domów, magicznych zaułków i osadników przybyłych tu ze wszystkich stron świata. Brytyjska okupacja dobiega końca, wkrótce Żydzi proklamują powstanie
własnego państwa i będą toczyć dramatyczną walkę o niepodległość. Tymczasem w cieniu nadciągających wydarzeń rozgrywają się małe i wielkie tragedie mieszkańców Jerozolimy. Łącząc literacką fikcję z faktami historycznymi, autor genialnie przedstawia pełną napięcia atmosferę miasta oraz nadzieje i obawy jerozolimczyków w przededniu wielkiego zwrotu dziejowego.
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Amos Oz ; z hebr. przeł. Agnieszka Jawor-Polak. |
Hasła: | Opowiadanie hebrajskie - 20-21 w. |
Zawiera: | Zobacz zawartość Wzgórze Złej Rady; Pan Lewi; Tęsknota. |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Wydawnictwo Cyklady, 2009. |
Opis fizyczny: | 220, [4] s. ; 20 cm. |
Powiązane zestawienia: | Powieść i opowiadanie obyczajowe Powieść i opowiadanie o tematyce społecznej |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Wyp. nr 38
ul. Konarskiego Stanisława 6
Wyp. nr 114
ul. Powstańców Śląskich 17
Notka biograficzna:
Oz, Amos
Izraelski pisarz urodzony 4 maja 1939, zmarły 28 grudnia 2018, eseista i publicysta piszący w języku hebrajskim. Współzałożyciel organizacji Szalom Achszaw Pokój Teraz. Wykładowca literatury na Uniwersytecie im. Ben-Guriona w Beer Szewie. Dorastał w kibucu Hulda i tam ukończył szkołę średnią. Odbył służbę wojskową, następnie studiował historię literatury i filozofię na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Po ukończeniu nauki wrócił do kibucu, gdzie mieszkał przez następne 20 lat, pracując jako rolnik i nauczyciel. Kibuc opuścił w 1986 roku i osiedlił się w [>>]