Biblioteka Publiczna

Anatomia buntu : Kuroń, Modzelewski i komandosi

Autor: Friszke, Andrzej

   Notka biograficzna  

Przełomowa książka jednego z najwybitniejszych polskich historyków! Obraz antykomunistycznej opozycji został zdominowany przez wielkie, masowe wystąpienia. Poznański Czerwiec, warszawski Marzec i Solidarność to zdarzenia, które wymieniamy jednym tchem, gdy ktoś zapyta nas o to, jak doszło do upadku komunizmu. Od lat buduje się obraz powszechnego - narodowego - oporu. To obraz wygodny i chwalebny, ale czy prawdziwy? Nie ma w nim miejsca dla

bohaterów. Nie mieszczą się w nim ludzie, którzy stawiali opór komunistycznej władzy w samotności. Otoczeni murem niezrozumienia, a nierzadko wrogości. Podsłuchiwani, śledzeni, więzieni i upokarzani. Myślenie o nich jest kłopotliwe, bo każe nam zastanawiać się nad własną postawą. Wciąż burzą nasz spokój i zmuszają do refleksji. W Anatomii buntu Andrzej Friszke, próbuje przełamać utarty i uproszczony obraz naszych najnowszych dziejów. Świetne pióro autora, nowatorskie podejście do źródeł (w tym także tych zgromadzonych w IPN) i przede wszystkim grono niezwykłych osób, jakie spotkamy na kartach tej książki, sprawiają, że jej lektura to przygoda z historią Polski.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Friszke, Andrzej

Andrzej Friszke ur. 29 sierpnia 1956 w Olsztynie – polski historyk, były członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej i zastępca przewodniczącego Rady IPN, profesor nauk humanistycznych, członek korespondent PAN. Jego ojcem był pastor Edmund Friszke, senior diecezji mazurskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. Andrzej Friszke został absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w Olsztynie. W 1979 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1994 uzyskał stopień doktora nauk historycznych na podstawie [>>] pracy Kształtowanie się opozycji przedsolidarnościowej 1968–1980, której promotorem był Tomasz Szarota. W 2000 uzyskał habilitację na podstawie książki Życie polityczne emigracji. W 2009 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Specjalizuje się w zakresie historii najnowszej. W 1980 został członkiem warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. W 1981 został redaktorem w dziale historycznym „Tygodnika Solidarność”. Wchodził też w skład kolegium redakcyjnego pisma „Głos Wolny Wolność Ubezpieczający”. Od 1982 zajmuje stanowisko kierownika działu historycznego czasopisma „Więź”. W latach 1983–1984 przebywał w Wiedniu w ramach stypendium Fundacji im. Johanna Gottfrieda Herdera[3]. Następnie prowadził w Londynie badania nad dziejami rządu polskiego i podziemia w kraju w latach II wojny światowej. Współpracował z wydawnictwami emigracyjnymi, szczególnie z „Zeszytami Historycznymi”. W 1990 zatrudniony w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Od 1998 wykładowca prowadzący zajęcia także m.in. w Collegium Civitas. W 2013 otrzymał godność członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk. W 2000 został przewodniczącym zarządu Stowarzyszenia Archiwum Solidarności. Powoływany również w skład kolegium Europejskiego Centrum Solidarności oraz rady Muzeum Historii Polski. Członek Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego. W 1999 z rekomendacji Unii Wolności został powołany w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej. W 2007 z ramienia Platformy Obywatelskiej ponownie był kandydatem na to stanowisko, jednak nie został wybrany. W 2011 wszedł w skład nowo powołanej Rady IPN. Organ ten został zniesiony nowelizacją ustawy o IPN w 2016. W 2017 został członkiem jury Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego. Jest członkiem Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Świętej Trójcy w Warszawie.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Friszke

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: