Biblioteka Publiczna

Straszny dziadunio [E-audiobook]

Autor: Rodziewiczówna, Maria

   Notka biograficzna  

Akcja powieści rozgrywa się pod koniec XIX wieku. Tytułowy, straszny dziadunio to Polikarp Białopiotrowicz, właściciel rozległego majątku Tepeniec, osoba majętna i władcza. Ma dwóch wnuków: Alberta i Hieronima, przy czym pierwszemu pozwala prowadzić rozrzutny tryb życia, zaś drugiego niemiłosiernie doświadcza. Hieronim, człowiek szlachetny i prawy, zdobywa wykształcenie, doświadczenie i poważanie w

pracy kosztem zdrowia i obniżającego się poziomu życia. Kiedy, przez oszustwo Alberta, zostaje oskarżony przez przełożonego o niezaksięgowanie weksla, załamuje się i decyduje popełnić samobójstwo. W ostatniej chwili pojawia się dziad Polikarp i wszystko wyjaśnia, jednak Hieronim zapada na tyfus i zapalenie mózgu. Dziadek zabiera go do Tepeńca, przepraszając i modląc się o wyzdrowienie wnuka. Jednak to nie następuje. Dopiero spotkanie Heronima ze swoją dawną, kochaną wychowanką, Bronką, cudownie wraca mu siły, zaś oświadczyny przynoszą szczęśliwe zakończenie.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Rodziewiczówna, Maria

Jedna z najpopularniejszych autorek polskich. Od 1881 zamieszkała w rodzinnym majątku Hruszowa na Polesiu, gdzie gospodarowała i pisała, zarabiając na podtrzymanie zagrożonego bankructwem majątku. Po 1905 działaczka w społecznych organizacjach kobiet ziemianek. W okresie I wojny światowej i po jej zakończeniu brała udział w organizowaniu akcji pomocy dla ofiar wojny. Mieszkała w Warszawie 1918-1921 i 1939-1944. Debiutowała w prasie 1882. 1884 opublikowała w Świcie opowiadanie Jazon Bobrowski. Już pierwsza jej powieść - Straszny dziadunio 1887 - cieszyła się dużą popularnością. [>>] Wielkim sukcesem czytelniczym stał się Dewajtis 1889. Wśród licznych opublikowanych przez nią książek wymienia się zwykle jako najważniejsze: Pożary i zgliszcza 1888 - o powstaniu styczniowym, Między ustami a brzegiem pucharu 1889 - o germanizacji w zaborze pruskim, Szary proch 1889, Anima vilis 1893, Macierz 1903, Wrzos 1903, Byli i będą 1908, Lato leśnych ludzi 1920. Utwory te, wznawiane do dziś, budzą spory wśród krytyków i historyków literatury, zarzucających autorce wtórność, schematyzm, uproszczony dydaktyzm i sentymentalizm. Miała też wielu zwolenników. Cieszyła się poparciem endecji. C wał ją patriotyzm.

Źródło: https://lubimyczytac.pl/autor/4345/maria-rodziewiczowna

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: