Biblioteka Publiczna w Dzielnicy Bemowo

Drzwi w murze [Film]

Bohater filmu jest dramaturgiem. Przyjeżdża na Wybrzeże, aby uczestniczyć w próbach swej nowej sztuki. Jest to tekst trudny, metaforyczny, awangardowy. Reżyser nie ma właściwie żadnej artystycznej koncepcji, aktorzy nie bardzo wiedzą, jak mają grać swoje role.Dramaturg z braku wolnych miejsc w hotelu wynajmuje pokój w prywatnej kwaterze. Właścicielkami mieszkania są starsza kobieta i jej córka Krystyna, ładna kasjerka

z banku. Starsza kobieta jest schizofreniczką, cierpi na manię prześladowczą, twierdzi, że córka chce ją otruć. Dziewczyna już jest wyczerpana ciągłym napięciem, lękiem i ustawicznym szantażem. Bohater jest więc świadkiem tragedii, jaka rozgrywa się między tymi kobietami. Już drugiej nocy pisarz i Krystyna zostają kochankami. On - z reguły zamknięty w sobie i zajęty własnymi problemami - podejmuje próbę otwarcia się na kłopoty dziewczyny, próbę otwarcia "drzwi w niewidzialnym murze" dzielącym go od drugiego człowieka. Dramaturg nagle wyjeżdża i wszystko zostaje jak dawniej.

Zobacz pełny opis

Odpowiedzialność:

reż. Stanisław Różewicz ; scen. Stanisław Różewicz, Tadeusz Różewicz.

Seria:

Arcydzieła Polskiego Kina

Hasła:

Dokumenty audiowizualne
Film fabularny

Adres wydawniczy:

Warszawa : TVP S.A., 2011, p. 1973.

Gatunek:

Dramat. Psychologiczny.

Nośnik:

Jednostronna płyta DVD.
Ilość płyt: 1
Czas odtwarzania: 91 min.

Obraz:

4:3.

Uwagi:

Kolejną kolekcją z serii "Arcydzieła Polskiego Kina", którą Wydawnictwo Telewizji Kino Polska oddaje do rąk swoich widzów, jest box filmów STANISŁAWA RÓŻEWICZA zawierający trzy filmy nakręcone na przełomie lat 70 i 80-tych ubiegłego wieku: "Drzwi w murze", "Kobieta w kapeluszu" i "Anioł w szafie"."Kiedy myśleć o historii kina polskiego nie według nurtów takich jak "szkoła polska" czy "kino moralnego niepokoju", ale według indywidualności, Stanisław Różewicz okaże się kimś niezastąpionym, jedynym w swoim rodzaju - pisał o reżyserze Tadeusz Sobolewski - Był twórcą filmów nieprzemijających, choć zbyt rzadko przypominanych (...). Prowadził w kinie swój własny, czysty wątek, szedł własną drogą niezależną odTrzy prezentowane w ramach kolekcji filmy łącza się szczególnie silnie z problemem, na który Stanisław Różewicz wyczulony był szczególnie, co podkreśla dodatkowo powściągliwość formy prezentowanych filmów: kwestią prawdy i kłamstwa sztuki. Pytania jakie zadają sobie bohaterowie filmów Różewicza, sami będąc ludźmi filmu i teatru: Jak uprawiać sztukę nie zapominając o etyce i kwestiach elementarnych? Ile można zapłacić za to, by w ogóle móc być dopuszczonym do możliwości uprawiania artystycznego zawodu i mówienia do ludzi? Jak za pomocą sztuki dotrzeć do wnętrza innego człowieka? - to pytania wciąż istotne i ważkie, szczególnie w czasach, gdy sztuka kładzie coraz większy nacisk na zarabianie pieniędzy, nie zaś rozmowę kształcącą samodzielność myślenia w swych odbiorcach.Prezentowane filmy, w zestawieniu z innymi obrazami tego twórcy, dryfują w stronę subiektywnej, autorskiej formy, jednocześnie stroniąc od oczywistości i emocjonalnego efekciarstwa. Artystyczne wypowiedzi Stanisława Różewicza niezmiennie i krytycznie poszukują w rzeczywistości niuansów i subtelności, które opisują najprecyzyjniej los człowieka, który wciąż wykuwa własną tożsamość, starając się codziennie odróżniać pozory od prawdy.

Obsada:

Roman Kłosowski
Zbigniew Zapasiewicz (Dramaturg)
Jerzy Radziwiłowicz (Henryk)
Czesław Wołłejko (reżyser Malarski)
Zygmunt Malawski (Psychiatra)
Bohdana Majda (aktorka grająca `Kirke`)
Tadeusz Gwiazdowski (Zygmunt Maciejewski)
Aleksander Fogiel (aktor grający `Filozofa`)
Wanda Neumann (Krystyna)
Ryszarda Hanin (matka Krystyny)

Adnotacja:

Dramat. Psychologiczny.

Przeznaczenie:

Film od lat 16.