Pamiętacie Babę Jagę? Tak, to ta stara kobieta z zakrzywionym nosem, która mieszka w chatce na kurzej stopce. W niektórych wersjach tej bajki ma córkę, w innych żyje samotnie. Jedno w tej postaci nigdy się nie zmienia: groteskowość jej wyglądu i uczucia, które wzbudza - strach, niechęć, a często odrazę. Ugrešić pokazuje różne oblicza Baby-Jagi, która w książce przybiera postać kobiety,
właściwie kilku niezwykłych "staruszek". Opowiadane przez autorkę historie odkrywają przed czytelnikiem zawiły świat kobiecego ducha. Ze skomplikowanej relacji matki i dojrzałej córki z młodą dziewczyną, która niespodziewanie pojawia się w ich życiu, wyłania się cały wachlarz odcieni zazdrości, rywalizacja i walka o granice własnego świata. W historii przyjaciółek: Pupy, Beby i Kukli, które wspólnie wybierają się w wakacyjną podróż, odkrywamy niemal wszystkie bolączki dojrzałych kobiet - poczucie osamotnienia, pragnienie miłości, tęsknotę za najbliższymi, bezradność. Nie brakuje tam jednak wielkiego apetytu na życie, ogromnego poczucia humoru i niespodziewanych zrządzeń losu. Życie jest bajką to prawdziwa, szczera, głęboka i niezwykle zabawna opowieść o tym, jak ciężko być kobietą. Zwłaszcza wtedy, gdy odkrywasz w sobie Babę Jagę...
Dubravka Ugresic — ur. w 1949 roku w Zagrzebiu dziś Chorwacja, wtedy Jugosławia. Profesor literatury rosyjskiej, krytyk kultury, pisarka, eseistka, publicystka, tłumaczka tłumaczyła m.in. Borysa Pasternaka i Daniila Charmsa, autorka scenariuszy filmowych. Jak sama pisze — pół żartem, pół serio wspominając narodowe stereotypy i mierząc się z lokalnymi, etnicznymi uprzedzeniami — dorastała w otoczeniu zaludnionym przez interesujące stworzenia: Bułgarzy byli "czarni", Cyganie kradli małe dzieci, Włosi jedli żywe koty, a Czarnogórzanie nie byli ludźmi, lecz żółwiami. Kiedy [>>] w 1993 z powodów politycznych opuściła Chorwację, decydując się na życie i pracę w Holandii i Stanach Zjednoczonych gdzie m.in. uczy kreatywnego pisania, zagadnienie multikulturowości i wzajemnych narodowych uprzedzeń bardzo często stawało się tematem jej publicystycznych i eseistycznych zatrudnień. Jako pisarka debiutowała powieścią "Poza za prozu" "Poza dla prozy", 1978. Jest również autorką takich m.in. książek jak: "Żivot je bajka" "Życie jest bajką", 1983 "Stefcia Cvek u raljama zivota" "Stefcia Ćwiek w szponach życia", 1981, "Forsiranje romana reke" "Forsowanie powieści rzeki", 1988, "Kultura lazi" "Kultura kłamstwa", dotąd tylko w przekładzie, polskie wydanie 1998, "Americki fikcjonar" "Amerykański fikcjonarz", 1993 "Muzej bezuvjetne predaje" "Muzeum bezwarunkowej kapitulacji", 1996. Polskim czytelnikom znane są książki "Forsowanie powieści rzeki" polskie wyd. w 1992 roku, PIW; Wydawnictwo Czarne, 2005, "Kultura kłamstwa" Wyd. Dolnośląskie, 1998; Wydawnictwo Czarne, 2006, "Amerykański fikcjonarz" Wydawnictwu Czarne, 2001, "Stefcia Ćwiek w szponach życia" Wydawnictwo Czarne, 2002, "Muzeum bezwarunkowej kapitulacji" Świat Literacki, 2002, "Czytanie zabronione" Świat Literacki, 2001. Jej nazwisko znalazło się wśród autorów i autorek esejów zawartych w wydanym w 2002 roku tomie: "Nostalgia. Eseje o tęsknocie za komunizmem".
Dubravka Ugresic jest również autorką trzech książek dla dzieci: "Mali plamen" "Mały płomień", 1971, "Filip i srecia" "Filip i serce", 1976, "Kućni duhovi" "Domowe duchy", 1988, a także studium o współczesnej literaturze rosyjskiej "Nowa ruska proza", 1980 oraz antologii alternatywnej prozy rosyjskiej "Pljuska u ruci" "Nawałnica w ręce", 1988.Jako publicystka współpracuje m.in z "Die Zeit", "NRC Handelsblad", "Lettre International"
Dubravka Ugresic jest laureatką wielu nagród. Za "Kulturę kłamstwa" i "Muzeum bezwarunkowej kapitulacji" w 1996 roku otrzymała nagrodę Charles’a Veillona The Charles Veillon European Essay Prize. Jej twórczość prozatorską wyróżniono w 2000 roku prestiżową nagrodą Henryka Manna The Heinrich Mann Prize. Pośród wielu innych nominacji i nagród otrzymała także nominację do nagrody The Man Booker International Prize 2005 oraz nagrodę Italian Premio Feronia — Citta di Fiano 2004. W sierpniu 2006 Dubravka Ugresic otrzymała międzynarodową czarnogórską nagrodę Grada Teatra Budva `Stefan Mitrov Ljubiša` za całokształt twórczości.