Pamiętnik starego pierdoły
Tyt. oryg.: "Memoires d`un vieux con, ".
Mistrz surrealizmu i absurdu prezentuje jedyne w swoim rodzaju memuary!
Talent plastyczny przejawiał od dziecka, chyba od zawsze miał też dar poznawania sławnych tego świata. Raz nawet Sarah Bernhardt chciała mu pozować nago, ale skończyło się w łóżku. Portretu nie było, narodził się za to posuwizm. Kilka anegdot podrzucił Chaplinowi.Projektował scenografie do filmów z Gretą Garbo.
Odmówił namalowania portretu Ala Capone, bo jego pieniądze były splamione krwią. Melodie, które pogwizdywał, stały się wielkimi przebojami Cole’a Portera i Gershwina. Wpłynął także na Walta Disneya i namalował ogromny portret Kaczora Donalda - oczywiście z natury. Poznał Mussoliniego, który zrobił na nim nad wyraz miłe wrażenie, oraz Hitlera, do którego poczuł coś w rodzaju wstrętu, zwłaszcza gdy ten chciał płacić za jego obrazy własnymi bohomazami.
Grał w szachy z Edisonem i Einsteinem, a swoją żonę leczył u doktora Freuda.
Zainicjował punktylizm, surrealizm i kubizm ( Panny z Awinionu Picassa to zaledwie kopia jego Panien z Orange ). Był ekspertem i bardzo poważaną osobistością. Ale w Akademii Francuskiej wykładać nie chciał. Nie i koniec, to zabija artystę. Tak czy inaczej - znał wszystkich.
Odpowiedzialność: | Roland Topor ; tł. Ewa Kuczkowska. |
Hasła: | Powieść francuska - 20 w. |
Adres wydawniczy: | Zakrzewo : Wydawnictwo Replika, cop. 2012. |
Opis fizyczny: | 187, [1] s. ; 19 cm. |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:
Topor, Roland
Urodzony: 7 stycznia 1938 Zmarły: 16 kwietnia 1997 Francuski pisarz polskiego pochodzenia, autor opowiadań i sztuk teatralnych, także rysownik, grafik, reżyser teatralny i filmowy, aktor, scenarzysta i scenograf. Twórczość Topora, inspirowana surrealizmem artysta znał osobiście teoretyka ruchu André Bretona, pełna jest szokującej groteski i czarnego humoru, nieraz ocierającego się o makabreskę. Dla stylu Topora znamienne jest wykorzystanie elementów groteski, pure nonsenseu i zabawa z konwencjami oraz tworzywem językowym. Temat jego twórczości to głównie wyśmiewania postaw [>>]