Dziunia
Dziuniość to stan umysłu, który może być kłopotliwy. Więc ostrożnie z tą książką. Nie ma twardych dowodów na zaraźliwy charakter dziuniości. Z drugiej strony nie istnieją dowody pozwalające twierdzić, że czytającemu nic nie grozi. Aberracje potrafią się udzielać. Zostałeś ostrzeżony.
"Co mnie nie zabiło, to mnie rozśmieszyło" - napisała na
ścianie Dziunia miesiąc przed swoją domniemaną śmiercią. Chodzą jednak słuchy, że wciąż żyje pustelniczo na jakimś zadupiu, żeby w dogodnym momencie napisać drugą część tej opowieści. Może zresztą już napisała.
Książka, której się właśnie podejrzliwie przyglądasz, zaczyna się zabawnie i niemal niewinnie. Ale z czasem coraz ponursza humorość przyprawia o skurcze przepony. Tak się dzieje, kiedy durny plemnik z głupawym jajeczkiem postanawiają zabawić się w dom. To się ludziom zdarza. Gorzej, jeśli zamiast normalnego dziecka (jak u ludzi), na świat przychodzi Dziunia. Na kogo wypadnie, na tego bęc. O, biedni rodzice, którym los zesłał mutanta.
Wierzcie mi, nie ma się z czego śmieć. I nie można przestać. [Anna M. Nowakowska]
Odpowiedzialność: | Anna M. Nowakowska. |
Seria: | Seria z Miotłą |
Hasła: | Dziunia (postać fikcyjna) Powieść psychologiczna Literatura polska |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Grupa Wydawnicza Foksal, 2013. |
Opis fizyczny: | 382, [2] strony ; 20 cm. |
Uwagi: | Na okładce: Co jej nie zabiło, to ją rozśmieszyło. |
Forma gatunek: | Książki. Proza. |
Powiązane zestawienia: | Powieść i opowiadanie psychologiczne |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz | |
Inne pozycje z serii |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Wyp. nr 113
ul. Powstańców Śląskich 108a
Wyp. nr 114
ul. Powstańców Śląskich 17
Notka biograficzna:
Nowakowska, Anna Maria
Urodzona: 1960 data przybliżona Od wielu lat jako terapeutka pomaga kobietom będącym ofiarami przemocy i współpracuje z pismami kobiecymi oraz periodykami psychologicznymi. Autorka reportaży, felietonów oraz krótkich poradników publikowanych w miesięczniku „Zwierciadło" w latach 2000-2005. W roku 2002 wydała "Przeklęte", książkę o molestowaniu seksualnym dziewczynek. Podczas siedmioletniej emigracji opisywała swoje dziwne, zabawne oraz straszne doświadczenia na blogu pod wspólnym tytułem Anglia dla Angoli. Aktualnie mieszka w małej wsi na Kurpiach i współpracuje jako felietonistka [>>]
Dodaj komentarz do pozycji:
Serie (cykl) Dziunia należy czytać w określonej kolejności:
DziuniaDziuniość to stan umysłu, który może być kłopotliwy. Więc ostrożnie z tą książką. Nie ma twardych dowodów na zaraźliwy charakter dziuniości. Z drugiej strony nie istnieją dowody pozwalające twierdzić, że czytającemu nic nie grozi. Aberracje potrafią się udzielać. Zostałeś ostrzeżony. "Co mnie nie zabiło, to mnie [...] |
Dziunia na uniwersytecie |
Wymarzony dom DziuniDziunia, niepomna przeszłości pełnej licznych dowodów na to, że dziuniowatość nie sprzyja, a wręcz stoi na przeszkodzie urządzeniu się w życiu, wyrusza szukać własnego miejsca na Ziemi aka Wymarzonego Domu do mlekiem i miodem płynącej, zachodniej, nowoczesnej oraz cywilizowanej Wielkiej Brytanii. Jednak wizja, którą roztoczyła [...] |