Opowieść o Bibi Shaik, jednej z milionów służących w bogatych krajach Zatoki Perskiej, żyjącej w systemie współczesnego niewolnictwa. Laila Shukri wysłuchała jej historii, aby móc opowiedzieć ją światu. Dziesięcioletnia Bibi zostaje wysłana przez swoją matkę do pracy do Kuwejtu. Musi nauczyć się tak służyć, żeby pracodawcy byli z niej zadowoleni. Z czasem odkrywa, że
jest od nich całkowicie zależna. Oni decydują o jej prawie do wolności, prawie do jedzenia, prawie do życia. Jak wygląda życie służących w arabskich domach i pałacach? Jaka jest cena, którą można płacić za namiastkę normalnego życia? Odległy świat, odmienna mentalność i obyczaje. To wszystko szokuje Europejczyków.
Laila Shukri to pseudonim artystyczny, pod którym ukrywa się polska pisarka, która ze względów bezpieczeństwa nie ujawnia swojej prawdziwej tożsamości. Jest żoną jednego z najbogatszych arabskich szejków i obecnie na stałe mieszka w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.
Shukri jest znawczynią kultury Bliskiego Wschodu, bardzo wiele też podróżuje. Dzięki swoim wyprawom od środka odkrywa najpilniej skrywane tajemnice arabskiego świata, niezależnie od tego, czy odwiedza pustynną oazę, czy najdroższy, luksusowy hotel.
Debutem literackim Laili Shukri była wydana w 2014 roku powieść [>>] zatytułowana „Perska miłość”. Książka w niezwykle krótkim czasie uzyskała status bestselleru dzięki rzeszom zaczytujących się w niej Polek. Jest to opowieść o starciu kultury europejskiej z kulturą Bliskiego Wschodu, a także wiary chrześcijańskiej i muzułmańskiej. Główną jej bohaterką jest studentka turystyki imieniem Lidka, która, otrzymawszy propozycję wyjazdu na roczne stypendium do Kuwejtu, wyrusza w podróż, która odmieni jej życie. Dziewczyna zakochuje się w przystojnym Hassanie, który obiecuje jej dostatnie życie; za jego namową rzuca studia, szybko wychodzi za niego za mąż i zachodzi w ciążę. Wtedy niespodziewanie sielanka zamienia się w prawdziwe piekło, zgotowane Lidce przez męża i jego rodzinę. Książka ta stanowi przestrogę dla młodych dziewczyn z Europy, zafascynowanych orientalną kulturą i niedostrzegających czyhających tam na nie zagrożeń i niebezpieczeństw wynikających z różnic kulturowych.
Kolejną książką, która wyszła spod pióra Laili Shukri jest „Byłam służącą w arabskich pałacach”, która ujrzała światło dzienne w 2015 roku. Jest to oparta na faktach przerażająca historia młodej Hinduski, Bibi, która w wieku dziesięciu lat została wysłana przez matkę do Kuwejtu, by tam pracować jako służąca. Okazuje się, że jej praca w zasadzie niczym nie różni się od niewolnictwa. Ta poruszająca i szokująca książka spotkała się z bardzo pozytywnymi opiniami czytelników i stała się bestsellerem.
Wydana w 2016 roku „Perska zazdrość” stanowi kontynuację „Perskiej miłości”, ale skupia się bardziej na historii innej bohaterki, Joanny. Otoczona luksusem kobieta zatraca wyższe wartości, a cały jej pozornie idealny świat może lec w gruzach, gdy ukochany mąż zdradza ją z inną kobietą.
W tym samym roku premierę miał absolutny bestseller autorstwa Shukri – książka „Jestem żoną szejka”. Jest to zapis jej osobistych przeżyć w roli żony jednego z najbogatszych szejków Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Z narażeniem życia Laila opowiada o tym, jak w zamian za dostatnie życie u boku ukochanego, ale porywczego męża postanowiła wyrzec się nieakceptującej jej wyboru rodziny oraz, do pewnego stopnia, własnej wolności – nie wolno jej bowiem bez pozwolenia męża nawet wyjść z domu, co w kulturze europejskiej byłoby nie do pomyślenia.
Najnowszą książką Laili Shukri jest „Perska namiętność”. Tym razem akcja powieści rozgrywa się w Tunezji, gdzie główna bohaterka, Sara, udaje się w poszukiwaniu szczęścia.
Ani to czytadło ani publicystyka, a stara się aspirować do obu gatunków. Z jednej strony łzawa historyjka, z gatunku: czego każdy spodziewa się po takim tytule, z drugiej, na siłę upchnięte gazetowe doniesienia o wojnie w Kuwejcie, hinduskich obyczajach czy działalności polskiej La Strady. Przyjęta konwencja iż jest to opowieść biednej hinduskiej służącej nie jest przekonująca, zarówno ze względu na czynione obserwacje jak i dywagacje na temat np. ekologii i ekosystemu. Z trudem przebrnęłam.
Lamika
Posty: 608
Wysłany: 2016-04-21 20:20:53
Ani to czytadło ani publicystyka, a stara się aspirować do obu gatunków. Z jednej strony łzawa historyjka, z gatunku: czego każdy spodziewa się po takim tytule, z drugiej, na siłę upchnięte gazetowe doniesienia o wojnie w Kuwejcie, hinduskich obyczajach czy działalności polskiej La Strady. Przyjęta konwencja iż jest to opowieść biednej hinduskiej służącej nie jest przekonująca, zarówno ze względu na czynione obserwacje jak i dywagacje na temat np. ekologii i ekosystemu. Z trudem przebrnęłam.