Biblioteka Publiczna

Co słonko widziało ; Na jagody ; O krasnoludkach i sierotce Marysi

Autor: Konopnicka, Maria

   Notka biograficzna  

Bezcenny zbiór utworów Marii Konopnickiej - 65 wierszy (Co słonko widziało) oraz dwie słynne baśnie (Na jagody i krasnoludkach i sierotce Marysi). Są to prawdziwe klejnoty polskiej literatury dziecięcej, które doskonale znamy dzięki naszym rodzicom i dziadkom.

Zadbajmy o to, by najmłodsze pokolenie dowiedziało się, co oglądało wędrujące po niebie słoneczko, kto namalował

tęczę i co przytrafiło się pewnemu małemu chłopcu w starym borze podczas wyprawy na jagody. Niech nasze dzieci zawrą bliższą znajomość z krasnoludkami, istotami sprzyjającymi wszelkim szlachetnym zamiarom, towarzysząc im w ich baśniowej wędrówce do krainy ludzi, niech poznają niezwykłe przygody dworzan króla Błystka, dole i niedolę skrzata Podziomka, wzruszające dzieje sierotki Marysi oraz trud ubogiego chłopa Skrobka. Sięgnijmy wraz z naszymi pociechami jeszcze raz do tych pełnych nieprzemijającego uroku opowieści, które od ponad stu lat najchętniej czytuje się w każdym polskim domu.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Konopnicka, Maria

Polska poetka i nowelistka okresu realizmu, krytyk literacki, publicystka, tłumaczka i działaczka na rzecz praw kobiet. Mąż: Jarosław Konopnicki 1862-1876, rozwód, 8 dzieci. Maria Konopnicka debiutowała pod pseudonimem Marko w 1870 w dzienniku „Kaliszanin” wierszem Zimowy poranek; utwór został dobrze przyjęty. Kaliszowi poświęciła trzy utwory poetyckie.Bardzo szybko jej twórczość poetycka przepełniona patriotyzmem i szczerym liryzmem, stylizowana „na swojską nutę” zdobyła powszechne uznanie.W latach 1884–1886 redagowała pismo dla kobiet „Świt”; próbując zradykalizować [>>] jego program, wywołała sprzeciw zachowawczej opinii i cenzury. Współpracowała z tygodnikiem dla kobiet „Bluszcz”. Nowele pisała od początku lat osiemdziesiątych XIX wieku aż do śmierci. Zaczęło się od dziennikarskich doświadczeń Konopnickiej, w czasie redagowania przez nią „Świtu”. Początkowo czerpała inspiracje z doświadczeń Prusa, Orzeszkowej, a następnie rozwinęła własne pomysły w dziedzinie małych form. Maria Konopnicka zajmowała się także krytyką literacką, którą uprawiała od roku 1881, początkowo na łamach „Kłosów”, „Świtu”, „Gazety Polskiej”, „Kurjera Warszawskiego”, następnie w wielu innych pismach. Do 1890 roku przeważały artykuły recenzyjne o tekstach współczesnych autorów polskich i zagranicznych. Konopnicka jest znana z części swojego dorobku obejmującego prozę i tworzonego dla dzieci. Utwory Konopnickiej dla dzieci ogłaszane od roku 1884, eliminujące natrętny dydaktyzm, rozbudzające wrażliwość odbiorców były nowością w tej dziedzinie pisarstwa.Konopnicka współpracowała z wydawnictwami, prasą krajową, organizacjami społecznymi trzech zaborów, a także uczestniczyła w międzynarodowym proteście przeciwko prześladowaniu dzieci polskich we Wrześni 1901–1902. Brała udział w walce o prawa kobiet, akcji potępiającej represje władz pruskich, w pomocy na rzecz więźniów politycznych i kryminalnych. Zmarła na zapalenie płuc 8 października 1910 w sanatorium „Kisielki” we Lwowie. Została pochowana 11 października 1910 na cmentarzu �?yczakowskim we Lwowie, w Panteonie Wielkich Lwowian II rondo, 5 aleja. Pogrzeb, zorganizowany przez Marię Dulębiankę, stał się wielką manifestacją patriotyczną, w której udział wzięło blisko 50 000 osób. Popiersie nagrobne wykonała Luna Drexlerówna, na cokole wyryto fragment wiersza Konopnickiej. Zniszczone podczas II wojny światowej popiersie Konopnickiej zostało odtworzone w okresie powojennym.

Źródło: https://lubimyczytac.pl/autor/6365/maria-konopnicka

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: