Biblioteka Publiczna

Dobrze, że jesteś

Autor: Sawicka, Monika M.

   Notka biograficzna  

Książki Moniki Sawickiej są jak spotkania z dobrą przyjaciółką, która wysłucha, pocieszy, przyniesie otuchę i pomoże ponieść największe nawet ciężary.

Tak trudno jest zamknąć drzwi nawet gdy już trzyma się rękę na klamce. Bo nie po to ludzie żyli ze sobą tyle lat by spotykać się na twardej sądowej ławce. Niekiedy jednak nie ma innego wyjścia.

Przemoc wobec kobiet, alkoholizm, utrata dziecka, radzenie sobie ze śmiercią bliskich, a także rozpaczliwe pragnienie miłości, która ma stanowić lek na całe zło to dość by złamać niejedną osobę i na zawsze pogrążyć ją w cierpieniu. Te właśnie tematy drąży Autorka, przerabia, analizuje, prześwietla na nowo.

Monika Sawicka wie, że demonów przeszłości nie tak łatwo się pozbyć, szczególnie gdy wgryzają się mocno w duszę. A jednak z tych pełnych emocji tekstów da się odczytać nadzieję.

Kornelia, główna bohaterka Dobrze, że jesteś mimo doświadczanego zła podnosi się i idzie w kierunku światła. Nie ma w niej ani żalu ani goryczy, jest wiele zrozumienia i silne postanowienie, że jednak chce żyć. Czy upora się z przeszłością i otworzy nowe drzwi? Jaki poniesie koszt swojego dążenia do szczęścia?

I dostrzegłam: złe chwile przyniosły mi też coś dobrego - Ciebie. Kiedy będziesz spał, będę trzymała Cię za rękę. Kiedy będziemy szli przez Himalaje, bagna, lodowce i pustynie, będę Cie ochraniać. I wiem, że bez wahania oddasz za mnie życie.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Sawicka, Monika M

Wzrost: 162 cm w porywach do 170, w zależności od wysokości obcasa. Podejrzewam, że na starość się skurczę do 158 cm.Szpilki w tym wieku wykluczam. Waga: aż mnie korci, żeby napisać: ciężka. Jestem spokojna o swoją przyszłość w przypadku wojny- zapasy tkanki tłuszczowej spokojnie pozwolą mi przetrwać najcięższe chwile. Wymiary: 90x 60x 90. Oczywiście tylko w marzeniach. Generalnie jednak jestem dość proporcjonalna. A czasami nawet bardzo. Oczy: krowie. Nie ukrywam, że oczy się Panu Bogu najlepiej udały- ogromne, niebiesko-szare, a jak się wkurzę to są stalowe. Rzęsy [>>] też niezłe - jak je umaluję to sięgają do dolnej linii brwi. Usta- nie wyglądam jak Angelina Joli, ale źle nie jest. W sam raz. Rysy twarzy- regularne, choć “zrobiłabym ” sobie efektowne kości policzkowe. Znaki szczególne - tatuaż w pewnym miejscu, do którego dostęp mają tylko wybrańcy. Konkretnie jeden. Włosy- własne. Naturalny kolor - ciemny blond. Decyzją własną jasny blond z dodatkami. Długość- odpowiednia. Podsumowanie: jaką mnie Panie Boże stworzyłeś, taką mnie masz. Ewentualne reklamacje do Św. Piotra lub moich Rodziców. Silna wewnętrzna potrzeba pchnęła mnie do wzbogacenia się o nowy obrazek. Piękny.

Źródło: https://lubimyczytac.pl/autor/19580/monika-sawicka

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: