Biblioteka Publiczna

Al Pacino : rozmowy [Książka mówiona]

Autor: Pacino, Al

   Notka biograficzna  

Autobiografia Ala Pacino w formie rozmowy z Lawrencem Grobelem wywiady z lat 1979-2005 posłowie z 2014 roku.

Al Pacino zawsze uciekał od rozmów z prasą - dla Grobela zrobił wyjątek. W ciągu ponad dwudziestu pięciu lat Al Pacino udzielał mu wielokrotnie wywiadów - przez lata zawiązała się pomiędzy nimi bliska przyjaźń. Rozmawiali oczywiście o filmach, pracy nad kolejnymi rolami, ale też o

dzieciństwie aktora, jego prywatnym życiu i rodzinie. Grobel i Pacino pozostawiają tylko parę tematów tabu, mówią szczerze niemal o wszystkim: nocnych eskapadach do klubów jazzowych; garściach valium połykanych na ceremonii rozdania Oscarów; o miłości do Nowego Jorku.

Ojciec Chrzestny, Człowiek z Blizną, Adwokat Diabła - te role i wiele innych zapewniły Pacino trwałe miejsce w historii kina. Osiem razy nominowany do Oskara - nagrodę otrzymał w końcu za rolę w Zapachu Kobiety. Mimo to wciąż woli pracę na deskach teatru od studia filmowego. Chętnie zajmuje się produkcjami niezależnymi. Jego życie pełne jest pasji, a największą miłością pozostaje Szekspir.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Pacino, Al

Al Pacino, właśc. Alfredo James Pacino ur. 25 kwietnia 1940 w Nowym Jorku – amerykański aktor, reżyser i producent filmowy. Uznawany za jednego z najwybitniejszych amerykańskich aktorów wszech czasów. Urodził się we Wschodnim Harlemie w rodzinie pochodzenia włoskiego. Rodzice jego matki przyjechali do Ameryki z Corleone na Sycylii. Uczęszczał na zajęcia z aktorstwa do Herbert Berghof Studio, później do Actors Studio prowadzone przez Lee Strasberga. W latach 60. stał się uznanym aktorem teatralnym, zdobywając nagrodę Obie za rolę w spektaklu The Indian Wants The Bronx i nagrodę [>>] Tony za Does the Tiger Wear a Necktie? Jego debiutem filmowym była epizodyczna rola w filmie Me, Natalie 1969, a po popisie aktorskim w następnym filmie Panic in Needle Park 1971, gdzie zagrał narkomana, został zauważony przez reżysera Francisa Forda Coppolę. Rola w filmie Ojciec chrzestny otworzyła mu drogę do kariery. Został wybrany przez Coppolę na odtwórcę Michaela Corleone, pomimo że o tę rolę walczyły takie gwiazdy jak Robert Redford, Warren Beatty czy mało jeszcze wówczas znany Robert De Niro. Otrzymał wtedy nominację do nagrody Oscara za najlepszą rolę drugoplanową. Był ośmiokrotnie nominowany do Oscara, ale otrzymał go dopiero w 1993, za rolę niewidomego podpułkownika Franka Slade’a w filmie Zapach kobiety. Al Pacino odebrał również 7 czerwca 2007 nagrodę Amerykańskiego Instytutu Filmowego za całokształt kariery aktorskiej. Na początku lat 80. wystąpił w serii filmów, które poniosły porażki kasowe i zostały negatywnie ocenione przez krytyków w tym w Człowieku z blizną, ale nie przyczyniło się to do zmniejszenia jego popularności. Wówczas zdecydował się powrócić na deski scen teatralnych, gdzie występował przez prawie cztery lata. Do kina powrócił w ciepło przyjętym filmie Sea of Love, od tego czasu wystąpił w wielu produkcjach, zdobywając znakomite recenzje – Życiu Carlita, Gorączce, Donnie Brasco czy w miniserialu Anioły w Ameryce, za tę rolę otrzymał nagrodę Złotego Globu. Pacino odrzucił szereg ról, między innymi nie przyjął m.in. roli Hana Solo w Gwiezdnych wojnach, kapitana Willarda w Czasie apokalipsy, Edwarda Lewisa w Pretty Woman czy Teda Kramera w Sprawa Kramerów. Jest też reżyserem i producentem dwóch niezależnych filmów fabularnych opartych na sztukach teatralnych: The Local Stigmatic 1990 i Chinese Coffee 2000 oraz fabularyzowanych filmów dokumentalnych: Sposób na Szekspira 1996 i Wilde Salome 2010. W 2011 został odznaczony amerykańskim Narodowym Medalem Sztuki.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Al_Pacino

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: