Biblioteka Publiczna

Agitka

Autor: Bojarska, Anna

   Notka biograficzna  

... najważniejsza jej książka to bez wątpienia Agitka. Jak pisze Andrzej Horubała: ta powieść, ukończona w roku 1982, w małych fragmentach, zaledwie próbkach, opublikowana anonimowo w "Nowym Zapisie" (numer 2/3), potem długo nie mogła znaleźć wydawcy. Odrzucona wreszcie definitywnie przez Niezależną Oficynę Wydawniczą, wypchnięta z Warszawy, wydrukowana dopiero w roku 1987 przez podziemne krakowskie

wydawnictwo Henryka Karkoszy (TW "Monika") i opatrzona banalnym posłowiem Lesława Maleszki (TW "Ketman") i potem, w roku 1990, wydana oficjalnie z odstręczającą okładką przez Wydawnictwa Alfa, nie mniej uwikłane w związki z tajnymi służbami. I taki to los spotkał Agitkę; w której padają znamienne słowa: W polityce nie ma luzaków, mówiłam ci. Za każdym, kto działa, zaczynają się kręcić. Nie trzeba ich samemu szukać. Wystarczy zwrócić na siebie choć trochę uwagi, a już się zjawiają. Dadzą broń, drukarnie, wszystko. I dodaje: Bojarska powróci. Czytana teraz, po latach okazuje się trwalsza, niż się wydawało. Zdyszana narracja, histeria, gorączkowość wcale nie oznacza tymczasowości. Pytania, jakie stawiała, tropy, którymi szła, podejmowane teraz przez najnowsze kino, widoczne w Głodzie Steve`a McQueena, widoczne w Baader-Meinhoff Uli Edel, obecne w pisanej na kontrze książce Bettiny Rohl Zabawa w komunizm są przecież zagadnieniami, które zaistniały na nowo i rozpalają młode głowy...

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Bojarska, Anna

Anna Bojarska zaczęła pisać w wieku 14 lat, gdy miała 15 lat rozpoczęła studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu studiów pracowała przez jakiś czas jako dziennikarka, by potem uniezależnić się i żyć już wyłącznie z pisania. Pierwsza jej powieść była gotowa, gdy miała 20 lat, ale z powodów cenzuralnych zainteresowane nią wydawnictwa ostatecznie jej nie przyjęły. Drukowała jednak nadal w prasie, a gdy zaczęto wreszcie publikować jej książki, bardzo prędko stała się znana, budząc wśród swoich czytelników i krytyki skrajne emocje – od uwielbienia [>>] po nienawiść. Wśród wypowiedzi krytyków i ludzi pióra na jej temat wciąż pojawia się zwrot „terrorystka literatury”, co ma związek z osobowością i temperamentem pisarki, dla której w ostatecznym rozrachunku liczy się przede wszystkim absolutna niezależność i wolność wewnętrzna. Motto: „Żyć niebezpiecznie”, zaowocowało skutecznym szukaniem znajomości w różnych kręgach i środowiskach, wejściem między niemieckich i francuskich terrorystów oraz polityków z pierwszych stron gazet. W swoim niebezpiecznym życiu doświadczyła między innymi prób pozyskania jej przez wywiad NRD i PRL, kontaktowała się z ludźmi, którzy tworzyli najnowszą historię. Jeden z przykładów to Regis Debray – współpracownik Che Guevary, ale i Klaus Croissant - adwokat grupy Baader-Meinhof, a w książce "what Augustus...", która wywołała w Polsce duży skandal, opisała postacie do żywego przypominające dwóch czołowych działaczy ruchu Solidarność, z których już potem – dokładnie tak jak postacie z książki, co może stanowić dowód pisarskiego profetyzmu - jeden kandydował na prezydenta Polski, a drugi stał się szefem najpotężniejszego w kraju koncernu medialnego. Niezależność artystyczna i umysłowa z jednej strony przyniosła Annie Bojarskiej liczne nagrody, z drugiej zaś poważnie utrudniły jej obecność w świecie polskiej literatury współczesnej. Rzeczy, których nie przepuściłaby cenzura publikowała pod pseudonimem w wydawnictwach nielegalnych, co groziło poważnymi konsekwencjami ze strony komunistycznej władzy. Jednak trudności z cenzurą nie skończyły się wraz z upadkiem PRL – w warunkach deklarowanej wolności do głosu doszła po prostu inna grupa cenzorów i decydentów, czyli ludzi ferujących wyroki w życiu literackim III Rzeczypospolitej. W gronie jej zainteresowań znalazł się na przykład światek people press „List otwarty...” , pieniądze i ich brak, lęk przed bezrobociem, problemy obyczajowe, „sztuka, seks i śmierć”. Anna Bojarska opublikowała dotąd powieści, takie jak: Lakier, Agitka, Czego nauczył mnie August, List otwarty do królowej Wiktorii oraz Ja, książki eseistyczno-biograficzne jak na przykład Pięć śmierci, Urban, krytyczno-literackie jak Madonna pekaesów, czyli wyznania czytelnika-samicy. W roku 1996 ukazała się — pisana razem z Marią Bojarską — książka Siostry B. Jest też autorką wielu scenariuszy filmowych, między innymi zrealizowanego w 1990 roku serialu TV Modrzejewska. Pisze również sztuki teatralne: Andrzej Wajda wystawił jej sztukę Lekcja Polskiego — główną rolę zagrał Tadeusz �?omnicki. Premiera tego utworu - opowiadającego o ostatnich latach życia Tadeusza Kościuszki - miała miejsce w trakcie odzyskiwania przez Polskę wolności na przełomie 1988 i 1989 roku i stała się znaczącym wydarzeniem nie tylko artystycznym ale i politycznym. Z kolei „La tekknique de la jungle”, czyli „Meeting”, napisana po francusku sztuka teatralna o Toulouse-Lautreku i jego kuzynce, Marie Bashkirtseff, autorce słynnych dzienników, została zrealizowana w polskim przekładzie w Teatrze TV polskiej, w 1995 roku. Anna Bojarska jest jedną z najwybitniejszych i najbardziej kontrowersyjnych politycznie i obyczajowo polskich pisarek współczesnych.

Źródło: https://lubimyczytac.pl/autor/15460/anna-bojarska

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: