STATYSTYKI
Logowań: 5360913
W tym dziś: 2416
Zamówienia: 701
Przypisany awatar: 3381
Wysłanych SMSów: 324452
Karty z QRCode: 19744
Wypożyczenia ebooków: 16595
Wypożyczenia e-kmow: 3902
Wypożyczenia e-prasa: 10090
Schowki (łącznie): 159335
Największy schowek: 13165
Korzystających z nich: 9956
Czytelnicy zapisani dzięki usłudze video zapis: 1355
Oczekujących na zapis: 0
Przewieźliśmy pozycji: 198184
Aplikacja moblina
e-Biblioteka MATEUSZ2
Logowań na konto: 458238
Prolongat pozycji: 126976
Przeszukań po kodzie: 5023
Już nie uciekam
Joanna potrafi zaskakiwać zarówno siebie, jak i najbliższych. Jest narzeczoną Artura, iskrzy między nią a Jaromirem, w dodatku pojawia się kolejny zagadkowy mężczyzna.
Pomimo wątpliwości, bohaterka zaczyna urzeczywistniać swoje marzenia. Przeprowadza się na Kociewie i podejmuje decyzję o uruchomieniu kawiarni w lokalu, z którym wiążą się pewne tajemnice. Nadal pracuje jako wolontariuszka w hospicjum dla
dzieci. Pisze dla nich bajki. Wkrótce zgłasza się poważny wydawca, który chce je opublikować, ale stawia warunki...
Nowa powieść Anny Sakowicz jest historią o dojrzałej, potarganej przez życie kobiecie, która pragnie stworzyć prawdziwy dom z właściwym partnerem.
Już nie uciekam zamyka trylogię kociewską ( Złodziejka marzeń, To się da! ).
| Odpowiedzialność: | Anna Sakowicz. |
| Hasła: | Wolontariusze Kociewie (region) Powieść obyczajowa Literatura polska |
| Adres wydawniczy: | Katowice : Wydawnictwo Szara Godzina, 2017. |
| Opis fizyczny: | 301 s. ; 21 cm. |
| Uwagi: | Stanowi tom 3 trylogii. |
| Forma gatunek: | Książki. Proza. |
| Powstanie dzieła: | 2017 r. |
| Powiązane zestawienia: | Powieść i opowiadanie obyczajowe |
| Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
| Dodaj recenzje, komentarz | |
| Inne pozycje z serii |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:
Sakowicz, Anna
ur. 1972 r. – pisać zaczęła dawno temu. Podczas studiów filologia polska pracowała jako dziennikarka w szczecińskim „Punkcie Widzenia”. Wiele lat później, już jako doradca metodyczny nauczycieli języka polskiego została redaktor naczelną regionalnego pisma pedagogicznego „Wokół Szkolnych Spraw”. Jednak pisaniem książek zajęła się od 2014 roku po przeprowadzce do Starogardu Gdańskiego.Pisze także dla dzieci. Do tej pory ukazały się „Leniusiołki” oraz „Wiewiórka Julia i magiczny orzeszek” ta druga ze współautorstwem Emmy Kiworkowej. „Wiewiórka Julia...” [>>]
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
Nowości z działu Obyczajowa:
Komentarze (1)
Dodaj komentarz do pozycji:
Serie (cykl) Złodziejka marzeń należy czytać w określonej kolejności:
| Złodziejka marzeńJoanna to czterdziestoletnia nauczycielka samotnie wychowująca nastoletnią córkę Lusię. Zmęczona pracą zawodową postanawia iść na urlop zdrowotny i zacząć realizować swe marzenia. Zamiast odpoczywać, musi jednak wyjechać, by zaopiekować się chorą ciocią. |
| To się da!Joanna w trakcie rocznego urlopu dla poratowania zdrowia mieszka na Kociewiu i opiekuje się ciocią Zofią, energiczną starszą panią. |
| Już nie uciekamJoanna potrafi zaskakiwać zarówno siebie, jak i najbliższych. Jest narzeczoną Artura, iskrzy między nią a Jaromirem, w dodatku pojawia się kolejny zagadkowy mężczyzna. |
Zaczytana
Posty: 113
Wysłany: 2019-05-17 22:02:55
Już nie uciekam, to ostatnia część trylogii kociewskiej z dobrze nam znaną Joanną, jej żywotną ciocią, wtrącającą się we wszystko matką oraz nowo poznanymi znajomi. W tym tomie Asia wprowadza się na stałe do Kociewa, rozwija swój związek z Arturem i zaczyna remont lokalu przeznaczonego na kawiarnię. Nadal działa jako wolontariuszka w hospicjum, próbuje współpracować z Jaromirem nad nowymi bajkami dla dzieci. Ubawiłam się czytając wyczyny cioci Asi Zofii, która wraz z grupą najbliższych przyjaciół dokazywała niczym młódka : Przeżywałam rozterki wraz z główną bohaterką, która musi podjąć decyzje dotyczące nie tylko nowo otwieranej kawiarenki, ale także dalszego związku z narzeczonym. Jak potoczą się ich losy, czy Asi uda się poskromić zapędy matki do układania na siłę jej życia? Czy mimo traumatycznych związanych z wolontariatem w hospicjum, uda się jej tam powrócić? Wreszcie, czy poczuje się nowym miasteczku, jak w domu i czy odnajdzie spełnienie i szczęście? Moim zdaniem to najbardziej wzruszająca i poruszająca część. Morał płynie z niej taki, że czasem trzeba pozwolić komuś odejść- choć jest niezmiernie trudne, a w życiu kierować się nie rozumem, a sercem, wówczas wszystko się da!. Polecam !!!