Szokująca opowieść o codzienności polskiej policji. Jeden z najsłynniejszych gliniarzy po wielu latach w końcu przerywa milczenie! Jak naprawdę wygląda praca w polskiej policji? Spektakularne porwanie samolotu na Tempelhof. Walka z brutalnymi porywaczami. Pertraktacje z terrorystami. Prostytutki współpracujące z mundurowymi. Ale i rzeczywistość, gdzie absurd goni absurd. A papierkowa robota zdaje się nie mieć
końca. W tej pracy liczy się tylko jedno: sukces, czyli znalezienie sprawcy. Ale jak przekonuje Jerzy Dziewulski - czasami trzeba poruszać się na krawędzi prawa i mieć świadomość, że praca w policji to droga donikąd. Nieocenzurowana opowieść, po której już nigdy tak samo nie spojrzysz na policjanta.
Jerzy Maciej Dziewulski ur. 15 grudnia 1943 w Warszawie – polski polityk, milicjant, policjant i antyterrorysta, poseł na Sejm.
Po odbyciu służby wojskowej ukończył ją jako sierżant podchorąży podjął pracę zawodową w Milicji Obywatelskiej, początkowo służył w wydziale kryminalnym na Żoliborzu. Od 1966 pracował w Komendzie Stołecznej pałac Mostowskich, pełniąc m.in. funkcję dowódcy jednostki antyterrorystycznej na lotnisku Okęcie w Warszawie. Odbył szkolenie w siłach specjalnych Izraela. W 1980 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. [>>] Ze stanowiska głównego specjalisty w Komendzie Głównej Policji odszedł w 1997, w związku z konstytucyjnym zakazem łączenia mandatu parlamentarnego ze służbą w Policji.
Kierował likwidacją 13 zamachów terrorystycznych, także na pokładach samolotów, wyprowadzając 765 pasażerów z zagrożenia życia. Był ze strony polskiej dowódcą jednej z największych operacji o kryptonimie „Most” przerzutu osób pochodzenia żydowskiego z krajów byłego ZSRR do Izraela. Jako konsultant brał też udział w kręceniu odcinków polskiego serialu kryminalnego 07 zgłoś się. Wystąpił w nim jako komandos i szef brygady antyterrorystycznej w czterech odcinkach 18–21 z 1987.
Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1991 został posłem I kadencji z listy Polskiej Partii Przyjaciół Piwa. W 1993 i 1997 był ponownie wybierany do Sejmu z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej.
W czasie kampanii prezydenckiej w 1995 był szefem ochrony osobistej Aleksandra Kwaśniewskiego, następnie od grudnia 1995 do maja 1996 nieetatowym sekretarzem osobistym prezydenta RP, a później do 1997 jego doradcą ds. bezpieczeństwa.
W 2001 po raz czwarty uzyskał mandat poselski z listy SLD-UP w okręgu olsztyńskim. Zasiadał m.in. w Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych i Komisji ?ączności z Polakami za Granicą. W 2005 jako kandydat niezależny bez powodzenia startował w wyborach do Senatu. Po wyborczej porażce wycofał się z polityki i zajął prowadzeniem działalności gospodarczej.
Współautor książek, w formie wywiadów rzek przeprowadzonych z nim przez Krzysztofa Pyzię, zatytułowanych: "Jerzy Dziewulski o polskiej policji" Prószyński i S-ka, Warszawa 2017, "Jerzy Dziewulski o terrorystach w Polsce" Prószyński i S-ka, Warszawa 2018 oraz "Jerzy Dziewulski o kulisach III RP" Prószyński i S-ka, Warszawa 2019.