Lato leśnych ludzi
Lato leśnych ludzi, uważane za najwybitniejszą powieść Marii Rodziewiczówny, należy do kanonu polskiej literatury dziecięcej i młodzieżowej. Głównymi bohaterami jest czwórka przyjaciół, która spędza wakacje w lesie na życiu zgodnym z naturą. Razem wędrują po puszczy, prowadzą leśne gospodarstwo, pomagają zwierzętom. Początkowo domek nad jeziorem zamieszkuje trzech z nich:
Rosomak, Pantera i Żuraw. Potem dołącza do nich niedoświadczony w leśnym życiu kilkunastoletni Coto, któremu wakacje w lesie mają pomóc zapomnieć o uczuciu do starszej kobiety.
Koledzy wprowadzają go w inny świat daleki od cywilizacyjnego pośpiechu i mieszczańskiej wygody. Z czasem Coto otrzymuje nowe zasłużone imię Orlik.
Powieść, oparta na autentycznych przeżyciach autorki i dogłębnej znajomości lasu, zwierząt i tradycji puszczańskich, jest prawdziwym hymnem ku chwale życia zgodnego z rytmem natury i jej prawami. Przesłaniem książki jest idea, że przyroda i wspólna praca doskonalą człowieka duchowo, zwłaszcza młodych ludzi. Idea ta okazuje się niezwykle aktualna i przyświeca dzisiejszemu harcerstwu.
Odpowiedzialność: | Maria Rodziewiczówna. |
Seria: | Biblioteka literatury dziecięcej : 108 |
Hasła: | Las Powieść przygodowa Literatura polska |
Adres wydawniczy: | Wrocław : Wydawnictwo Siedmioróg, 2017. |
Opis fizyczny: | 148, [2] s. ; 21 cm. |
Forma gatunek: | Książki. Proza. |
Powstanie dzieła: | 1920 r. |
Odbiorcy: | Młodzież. . 9-13 lat. 14-17 lat. |
Powiązane zestawienia: | O przyrodzie, środowisku |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Wyp. nr 113
ul. Powstańców Śląskich 108a
Wyp. nr 113
ul. Powstańców Śląskich 108a
Notka biograficzna:
Rodziewiczówna, Maria
Jedna z najpopularniejszych autorek polskich. Od 1881 zamieszkała w rodzinnym majątku Hruszowa na Polesiu, gdzie gospodarowała i pisała, zarabiając na podtrzymanie zagrożonego bankructwem majątku. Po 1905 działaczka w społecznych organizacjach kobiet ziemianek. W okresie I wojny światowej i po jej zakończeniu brała udział w organizowaniu akcji pomocy dla ofiar wojny. Mieszkała w Warszawie 1918-1921 i 1939-1944. Debiutowała w prasie 1882. 1884 opublikowała w Świcie opowiadanie Jazon Bobrowski. Już pierwsza jej powieść - Straszny dziadunio 1887 - cieszyła się dużą popularnością. [>>]