Biblioteka Publiczna

Inteligencja kwiatów

Tytuł oryginału: "L`intelligence des fleurs".

Autor: Maeterlinck, Maurice

   Notka biograficzna  

Historia nauki dowodzi, że wiek XIX był czasem chemii, XX fizyki, a XXI prawdopodobnie będzie wiekiem biologii. Nauki biologiczne należą do tych, które w coraz szybszym tempie spektakularnie wyjaśniają skomplikowane mechanizmy rządzące między innymi światem roślin.

W świetle dzisiejszej wiedzy śmiało możemy mówić o inteligentnych zachowaniach roślin. Lektura książki Maurice’a

Maeterlincka - belgijskiego dramaturga i poety, laureata nagrody Nobla, a również znakomitego przyrodnika - pozwoli czytelnikom tej książki z zachwytem podziwiać świat roślin, opisany z głęboką wiedzą wyjątkowo pięknym językiem.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Maeterlinck, Maurice

Pochodził z bogatej rodziny flamandzkiej, ukończył studia prawnicze, następnie pracował w tym zawodzie w Gandawie. W 1896 roku zamieszkał w Paryżu, gdzie utrzymywał się z pracy literackiej. W 1911 otrzymał Nagrodę Nobla. W czasie I wojny światowej nie został przyjęty do armii z powodu nieodpowiedniego wieku, walczył jednak przeciw Niemcom na polu propagandy. Lata międzywojenne wypełniła mu głównie działalność publicystyczna. W 1939 roku przez Portugalię wyjechał do USA. Do Europy wrócił w 1947 roku. Należał do belgijskiej akademii literatury, od 1947 był prezesem międzynarodowego [>>] Pen Clubu. Maeterlinck znany jest przede wszystkim jako twórca dramatu symbolistycznego. Jego utwory sceniczne odznaczają się tajemniczą atmosferą, nastrojowością, często nasycone są pesymizmem, wyrażając lęk egzystencjalny człowieka oraz jego bezradność wobec przeznaczenia. Najważniejsze dramaty, które wywarły wielki wpływ na innych twórców, to: Intruz 1890, Ślepcy 1891, Peleas i Melisanda 1893, Wnętrze 1894, Monna Vanna 1902, Niebieski ptak 1908. Ich charakterystyczną cechę stanowi obojętność autora wobec świata postrzeganego zmysłowo. Z tego powodu akcja sceniczna zarysowana jest w sposób szkicowy. Naprawdę ważny dla Maeterlincka pozostaje ukryty, nieznany i niedostrzegalny sens zjawisk i wydarzeń, drugie dno realnych epizodów, w których tkwi prawda o człowieku i kierujących nim pobudkach. Swoim bezwolnym i biernym postaciom kazał funkcjonować w nieokreślonym świecie, często zbliżonym do świata marzeń sennych. Maeterlinck pisał również wiersze, w których przejawiał wyraźną fascynację poezją jednego z teoretyków i przywódców symbolizmu Stéphanea Mallarmégo. Jako poeta debiutował tomikiem Cieplarnie 1889, wyrażając w wierszach przede wszystkim problem duchowego osamotnienia. Wydał również cykl Pieśni 1894, czerpiąc inspirację z tradycyjnej, ludowej liryki flamandzkiej. W okresie działalności studyjnej w Rosji sztuki Maeterlincka miały ogromny wpływ na twórczość Meyerholda oraz Sulerżyckiego. Wielką poczytnością cieszyły się znakomite eseje filozoficzno-przyrodnicze, w których dowiódł talentu wnikliwego obserwatora przyrody i umiejętności fascynującego jej opisywania: Życie pszczół 1901, Inteligencja kwiatów 1907, Życie termitów 1926 oraz Życie mrówek 1930.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Maurice_Maeterlinck

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: