Biblioteka Publiczna

Spis treści:

1. ROZDZIAŁ 1. Dydaktyka specjalna w poszukiwaniu wzorców – współczesne tendencje w edukacji źródłem uogólniających inspiracji
2. 1.1. Wzorzec pierwszy – edukacja z równym prawem dostępu
3. 1.2. Wzorzec drugi – edukacja zróżnicowana
4. 1.3. Wzorzec trzeci – edukacja do uczestniczenia
5. 1.4. Wzorzec czwarty – edukacja diagnostyczna
6. 1.5. Wzorzec piąty – edukacja ku podmiotowości
7. 1.6. Wzorzec szósty – edukacja w integrującej przestrzeni
8. 1.7. Wzorzec siódmy – edukacja w harmonizowaniu
9. 1.8. Wzorzec ósmy – edukacja profesjonalna
10. 1.9. Wzorzec dziewiąty – edukacja wyzwalająca
11. 1.10. Wzorzec dziesiąty – edukacja z optymizmem pedagogicznym
12. ROZDZIAŁ 2. Wzorce dydaktyki specjalnej – budowanie konstruktu wyjaśniającego rzeczywistość edukacyjną
13. 2.1. Wzorce dydaktyki specjalnej w kategorii UCZEŃ – potrzeby edukacyjne, uczestniczenie, podmiotowość, dynamizm rozwojowy
14. 2.2. Wzorce dydaktyki specjalnej w kategorii WARUNKI – podstawy prawne, zróżnicowane formy kształcenia, integrująca przestrzeń
15. 2.3. Wzorce dydaktyki specjalnej w kategorii NAUCZYCIEL – profesjonalizm, relacje edukacyjne, optymizm pedagogiczny
16. ROZDZIAŁ 3. Kanony dydaktyki specjalnej – wyłonienie, nazwanie i implikacja badawcza
17. 3.1. RÓŻNICOWANIE – z perspektywy kategorii edukacyjnej UCZEŃ
18. 3.2. DOSTOSOWYWANIE – ze względu na kategorię edukacyjną WARUNKI
19. 3.3. HARMONIZOWANIE – z perspektywy kategorii edukacyjnej NAUCZYCIEL
20. 3.4. Wzorce i kanony dydaktyki specjalnej – systematyzacja przestrzeni edukacyjnej i obszary poszukiwań badawczych
21. ROZDZIAŁ 4. Prawidłowości dydaktyczne i różnorodność w edukacji – od źródeł do aktualnych koncepcji
22. 4.1. Dydaktyka jako obszar poznawania prawidłowości procesu nauczania–uczenia się – tradycja i aktualne poszukiwania
23. 4.2. Kilka wątków historycznych – od praktyki wychowania do wypracowywania paradygmatu pedagogiki specjalnej jako dyscypliny naukowej
24. 4.3. Trudności w uczeniu się a potrzeby specjalnych świadczeń edukacyjnych – między 1978 a 2005 rokiem
25. 4.4. Specjalne potrzeby edukacyjne – próba redefinicji i zarysowania koncepcji
26. 4.5. Jedność w różnorodności – zróżnicowany system edukacji dla wszystkich
27. ROZDZIAŁ 5. Stałość i zmienność w dydaktyce specjalnej – obszary interpretacji
28. 5.1. Potrzeby edukacyjne – propozycja wyjaśnienia w kategoriach stałości w dydaktyce specjalnej
29. 5.2. Dydaktyka specjalna – początki, definicje
30. 5.3. Przedmiot dydaktyki specjalnej
31. 5.4. Zasady dydaktyki specjalnej – jedność w różnorodności edukacyjnej relacji i kontekstów edukacyjnych
32. ROZDZIAŁ 6. Swoistość dydaktyki specjalnej – odniesienia, relacje i poszukiwania empiryczne
33. 6.1. Wyłanianie się obszarów dydaktyki specjalnej
34. 6.2. Dydaktyka specjalna – rozpoznawanie relacji i nadawanie znaczeń
35. 6.3. Konstrukt naukowego poznawania rzeczywistości edukacyjnej
36. 6.4. Niektóre obszary dydaktyczne w zrealizowanych projektach badawczych młodych naukowców
37. ROZDZIAŁ 7. Systematyka dydaktyki specjalnej – propozycje konwencji dla projektowania dydaktyk specjalistycznych
38. 7.1. Uczestnicy procesu kształcenia specjalnego – niektóre klasyfikacje ze względu na kanon RÓŻNICOWANIE
39. 7.2. Populacja uczniów objętych specjalnymi potrzebami różnicowania, dostosowywania i harmonizowania
40. 7.3. Stopień segregacyjności uczniów wymagających specjalnej realizacji ich potrzeb edukacyjnych
41. 7.4. Systematyka – dydaktyka specjalna a dydaktyki specjalistyczne
42. 7.5. Dydaktyka specjalna – istotne parametry kanonu DOSTOSOWYWANIE procesu nauczania–uczenia się
43. 7.6. Dydaktyka specjalna – ujęcie z perspektywy kanonu HARMONIZOWANIE relacji i kontekstów edukacyjnych
44. ROZDZIAŁ 8. Wybrane koncepcje pogłębiające interpretacje wzorców dydaktyki specjalnej
45. 8.1. Afirmujący model niepełnosprawności – doświadczanie
46. pozytywnego poczucia siebie jako osoby z niepełnosprawnością
47. 8.2. Edukacja włączająca – rozszerzenie uczestnictwa w powszechnej edukacji
48. 8.3. Kultura niepełnosprawności – odkrywanie prawdziwego życia osób z niepełnosprawnością, ich nadziei, poczucia szczęścia i pomyślności życiowej
49. 8.4. Normalizacja – zwiększanie świadomości społecznej, niwelowanie uprzedzeń, stygmatów, marginalizacji osób z niepełnosprawnością
50. 8.5. Paradygmat niepełnosprawności – poszukiwanie rzetelnych konstruktów zespalających psychologię pozytywną i niepełnosprawność
51. REKAPITULACJA
52. Definicje i niektóre tezy do refleksji dydaktycznej

Zobacz spis treści

---

---