Samolubny gen
Tytuł oryginału: "The selfish gene, ".
Stworzyły nas geny. To one są motorem ewolucji. Jesteśmy tylko - podobnie jak rośliny i zwierzęta - maszynami przetrwania powołanymi do życia przez geny. Mamy zapewnić genom jak najlepsze możliwości tworzenia ich następnych kopii. Oto przesłanie - jakże okrutne - Samolubnego genu, najsłynniejszej książki Richarda Dawkinsa, profesora biologii na Uniwersytecie Oxfordzkim, autora wydanych w Polsce:
Ślepego zegarmistrza (1994) i Rzeki genów (1995). Samolubny gen wciąż utrzymuje się na czołówkach list bestsellerów popularnonaukowych na świecie, książkę przetłumaczono już na dwadzieścia języków.
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Richard Dawkins ; przełożył [z angielskiego] Marek Skoneczny. |
Seria: | Na Ścieżkach Nauki |
Hasła: | Ewolucja Genetyka Opracowanie |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Prószyński i S-ka, 1996. |
Opis fizyczny: | 472 strony ; 20 cm. |
Forma gatunek: | Książki. Publikacje popularnonaukowe. |
Dziedzina: | Biologia |
Powstanie dzieła: | 1976 r. |
Twórcy: | Skoneczny, Marek. Tłumaczenie |
Powiązane zestawienia: | Ewolucja, genetyka |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
- 1. Skąd się wzięli ludzie?
- 2. Replikatory
- 3. Nieśmiertelne helisy
- 4. Maszyna genowa
- 5. Genowe mistrzostwo
- 7. Planowanie rodziny
- 8. Walka pokoleń
- 9. Walka płci
- 10. Ty mnie drapiesz po plecach, a ja jeżdżę na twoich
- 11. Memy: nowe replikatory
- 12. Uprzejmi finiszują jako pierwsi
- 13. Dalekosiężny gen
Zobacz spis treści
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:
Dawkins, Richard
Urodzony: 28 marca 1941 Brytyjski zoolog, etolog, ewolucjonista, publicysta. Jest teoretykiem ewolucji biologicznej. W wydanej w 1976 książce "Samolubny gen" przedstawił koncepcję ewolucji, w której jednostką doboru naturalnego jest gen. Wprowadził tam również pojęcie memu oraz zainicjował powstanie memetyki. W 1982 w książce "Fenotyp rozszerzony" dowodził, że działanie fenotypu nie ogranicza się do ciała danego organizmu, ale rozciąga się na środowisko, włączając w to także ciała innych istot. Krytykuje religię jako "niebezpieczny nonsens, który uczy wrogości wobec [>>]