Biblioteka Publiczna

Wysłany: 2020-04-09 16:41:23

Tak, Paolo Sorrentino jest świetnym reżyserem - jakby ktoś miał jeszcze jakieś wątpliwości. Reżyserem o silnym autorskim głosie i jednym z bardzo niewielu, który samodzielnie dobiera muzykę do swoich filmów zwykle zajmuje się tym specjalista, co jest normą w branży filmowej.
Reżyser zajmuje się w swoich dziełach swoim rodzinnym krajem i troska o słoneczną Italię najwyraźniej leży mu na sercu a znajduje to wyraz w nieustannej wiwisekcji na cały czas żywej historii Włoch filmy Boski, Wielkie piękno i niestety nie wydany w Polsce ani na dvd ani blu-ray najlepszy serial 2016 i jeden z najlepszych seriali ostatnich lat Młody papież oraz jeszcze ciepły i także świetny Nowy papież. W Nich Sorrentino zajął się najbardziej kontrowersyjną i barwną postacią włoskiej polityki, Sylvim Berlusconim.

Na starcie nad Wisłą jednak otrzymaliśmy okrutnie pociętą wersję rozbuchanego dwuczęściowego widowiska, czego efektem jest nie tylko to, że widz biegnie z obrazem na złamanie karku ale i multum rozgrzebanych wątków, porzuconych nagle postaci a całość jest zamykana w pośpiechu i na pół gwizdka.
Niestety nie oglądałem wersji oryginalnej, składającej się z dwóch 2-godzinnych filmów, ale sądzę, że mogę bezpiecznie założyć, że jest dużo spójniejsza i może pozwolić sobie na potraktowanie poszczególnych wątków i postaci z większą uwagą.

To co najbardziej broni ten film - przynajmniej w tej pociętej i sklejonej w jedną całość wersji - to charakterystyczna dla reżysera Młodego papieża wizualna narracja sprzężona z doskonale dobraną przez samego Sorrentino muzyką, która w najlepszych momentach jest wręcz totalnym przeżyciem filmowym a poszczególne sceny to prawdziwy muzyczny trans.
Fantastyczny jest tu także Toni Servillo jako Berlusconi. Z przerysowanym wiecznym grymasem uśmiechu na twarzy jest nie tylko groteskowy ale wręcz przerażający, zwłaszcza w scenach wyciszonych, gdy odsłania kolejne maski za maskami...
Szczególnie dobrze pracuje w filmie temat zderzenia młodości ze starością i proces przemijania, co z resztą jest tematem przewodnim wszystkich filmów Paolo Sorrentino.

Suma sumarum, w wersji skróconej otrzymaliśmy niezły film z nieodłącznymi elementami autorskiego stylu włoskiego reżysera, które ratują ten obraz z wielką pomocą znakomitej roli Toniego Servillo.
Na szczęście w zbiorach Czytelni nr XVII mamy okazję zapoznać się z pełną wersją, dlatego szczególnie zapraszam do seansu Ich