Biblioteka Publiczna

Dasz radę, Cukierku!

Autor: Cichoń, Waldemar.

   Notka biograficzna  

Cukierek, najbardziej niezwykły kot na świecie (znany m.in. z książki "Cukierku, ty łobuzie!", która w 2017 roku została wpisana na listę lektur szkolnych), a także Maciek, Marcel oraz mama i tata, po raz kolejny zapraszają wielbicieli zwierząt i dobrej zabawy do swojego świata.

"Dasz radę, Cukierku!" - to ósmy już tom pełnych humoru i zabawnych wydarzeń opowiadań o kocich sprawach i sprawkach.

Nasz bohater znowu będzie miał pełne łapy roboty i mnóstwo do opowiedzenia: Maciek postanowi zostać sławnym iluzjonistą i spowoduje zniknięcie Tradycji, z powodu spodziewanych mrozów tata wyda domowym zwierzakom zakaz wychodzenia z domu, wszyscy będą sobie łamali głowy usiłując rozwiązać tajemnicę kotleta schabowego oraz deszczu padającego...od spodu. Trzeba też będzie przekonać pewnego chłopca, że nadaje się na właściciela kota; wymyślić jak wygrać konkurs internetowy i rozwiązać problem strajku głodowego. Niezwykłe wydarzenia, humor i fenomenalne rysunki autorstwa Dariusza Wanata stały się już wizytówką książek z cyklu o Cukierku. Nie rozczarujecie się i tym razem jest jeszcze śmieszniej, jeszcze ciekawiej i jeszcze bardziej szalenie.
Co zmalował kocur bury? Zapraszamy do lektury!

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Cichoń, Waldemar

Waldemar Cichoń, czyli tata Marcela, a od jakiegoś czasu także tata Macieja. Przyszedł na świat w roku, w którym Richard Nixon ustąpił ze stanowiska prezydenta Stanów Zjednoczonych, otworzono Port Północny w Gdańsku, została założona Budka Suflera, a Polska została brązowym medalistą Mistrzostw Świata w piłce nożnej pokonując Brazylię 1:0. Trudno powiedzieć, jaki te wydarzenia miały wpływ na przyszłe losy chłopaka z Tychów, jednak jakiś mieć musiały. Bo niby dlaczego nie? W dzieciństwie tata Marcela nade wszystko uwielbiał czytać. To były czasy, kiedy nikomu [>>] nie śniło się jeszcze o Internecie, grach komputerowych i 100 kanałach w telewizji, więc książki były jedną z niewielu dostępnych rozrywek. Tata Marcela czytał średnio trzy książki na tydzień. Dwa razy w tygodniu szedł więc pieszo do biblioteki położonej na sąsiednim osiedlu. Kiedy ksiązka, którą wypożyczył zapowiadała się ciekawie, tata Marcela nie mógł się doczekać, kiedy zacznie czytać, więc czytał idąc. Zaczytany systematycznie rozbijał nos o latarnie, a raz o mało nie wpadł pod samochód. Dochodziło do tego, że mama taty Marcela musiała go w wakacje zmuszać do wychodzenia na podwórko. Na niewiele się to zdało, bo tata Marcela wychodził na podwórko z książką ukrytą pod ubraniem. Czasem się udawało, jeśli jednak mamina kontrola wykryła, tata Marcela ratował się czytając książki pod kołdrą przy świetle latarki. Pisać tata Marcela zaczął stosunkowo późno. Oczywiście, w szkole pisał wypracowania, ale oprócz nauczycieli nikt ich nie czytał, więc to się chyba nie liczy. Potem poszedł na studia, skończył dziennikarstwo i zaczął pisać do gazet. Robił to przez całkiem długi okres swojego życia. Książki zaczął pisać jeszcze później. Dziś tata Marcela nie jest już dziennikarzem – pracuje w Instytucie Technik Innowacyjnych EMAG w Katowicach, gdzie zajmuje się wydawnictwami, promocją i reklamą oraz, jak mawiają jego złośliwi koledzy, sprawami z pogranicza magii i rzeczy nadprzyrodzonych. A książki pisze w tzw. międzyczasie.

Źródło: https://lubimyczytac.pl/autor/61527/waldemar-cichon

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: