Biblioteka Publiczna

Schizofrenia

Autor: Kępiński, Antoni

   Notka biograficzna  

Książka profesora Kępińskiego zachwyca przenikliwością i wrażliwością rozumienia świata przeżyć schizofrenicznych oraz współczuciem i szacunkiem autora dla ludzi cierpiących psychicznie. Była powszechnie czytana, przyczyniając się do humanizacji lecznictwa psychiatrycznego oraz do zmian społecznych postaw wobec ludzi chorych psychicznie na bardziej tolerancyjne.

Dzisiaj, gdy ponownie

przeglądam Schizofrenię, książka budzi zasmucającą refleksję nad tym, jak niewiele zmieniło się od tamtego czasu w polskiej i nie tylko polskiej psychiatrii. Zarówno w aspekcie terapeutycznym, gdzie cały wysiłek poszedł w kierunku doskonalenia metod biologicznych, jak i w aspekcie teoretycznobadawczym, który ograniczył się do poszukiwań biologicznej etiologii tej tajemniczej ludzkiej kondycji, jaką jest schizofrenia. Wygląda na to, że nikt nie podjął trudu rozwinięcia niezwykle interesującej próby zrozumienia schizofrenii w proponowanych przez profesora kategoriach. Pozostaje mieć nadzieję, że teraz, gdy po trzydziestu latach Schizofrenia ukazuje się ponownie, ktoś dopisze do niej niezbędny ciąg dalszy.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Kępiński, Antoni

Urodzony: 16 listopada 1918 Zmarły: 8 czerwca 1972 Polski lekarz psychiatra, profesor Akademii Medycznej w Krakowie. W 1936 r. rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które przerwała mu wojna. Jako ochotnik uczestniczył w kampanii wrześniowej, a następnie został internowany na Węgrzech, skąd uciekł, przedostając się do Francji. Po przeprawie przez Pireneje do Hiszpanii został zatrzymany przez władze hiszpańskie i uwięziony w obozie koncentracyjnym Miranda de Ebro. Po uwolnieniu udał się do Anglii, gdzie przez krótki czas wchodził w skład Polskich Sił [>>] Zbrojnych. Ostatecznie w latach 1944-1945 skończył studia medyczne w Edynburgu i uzyskał dyplom w 1946 roku. Wkrótce wrócił do kraju 1947. Swoje losy związał z kliniką psychiatrii Akademii Medycznej w Krakowie. 11 listopada 1947 otrzymał dyplom lekarza, 22 grudnia 1949 uzyskał stopień doktora medycyny w zakresie psychiatrii, 13 maja 1960 habilitował się. Habilitację zatwierdzono dopiero 19 stycznia 1962. Na krótko przed śmiercią w 1972 roku został mianowany profesorem tej katedry. Jego uczniem jest Zdzisław Jan Ryn, który jest jednym z najwytrwalszych kustoszów jego spuścizny. Brał udział w programie leczenia osób więzionych w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.

Źródło: lubimyczytac.pl

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: