


Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję
To jest opowieść o umieraniu. Szczera, intymna do granic, groteskowa, brutalna, smutna i okropnie śmieszna. To dziennik umierania ojca, nie książka wspomnieniowa. To historia o rodzinie w sytuacji granicznej. O instytucjach opiekuńczych, które zawalają sprawę. O Kościele, który zawala, służbie zdrowia, która zawala. To opowieść o czułości i bliskości, które zalewa gniew, bezradność, rozpacz i wściekłość. To w końcu krzyk przeciwko nielegalności eutanazji.
Odpowiedzialność: | Mateusz Pakuła. |
Hasła: | Przemijanie Relacje międzypokoleniowe Ojcowie i synowie Śmierć rodzica Cierpienie Eutanazja Powieść autobiograficzna Literatura polska |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Wydawnictwo Nisza, 2021. |
Wydanie: | Wydanie I. |
Opis fizyczny: | 221, [1] strona ; 21 cm. |
Forma gatunek: | Książki. Proza. |
Powiązane zestawienia: | Powieść i opowiadanie autobiograficzne Sfinansowano z Budżetu Obywatelskiego 2022 r. - Projekt nr 825 |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:

Pakuła, Mateusz
Pisarz i reżyser. Autor kilkudziesięciu sztuk teatralnych. Laureat Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej 2014 i jej czterokrotny finalista, laureat Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza 2022 i Olśnień Onetu 2024, nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2022 i Paszportu Polityki 2023. Jako prozaik zadebiutował książką "Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję", która została uznana za jedną z najciekawszych książek 2021 roku i nominowana do Odkryć Empiku, Nagrody Literackiej Gdynia oraz Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza wyróżniona rezydencją w Vence, [>>]