Biblioteka Publiczna

Życie pszczół

Tytuł oryginału: "La vie des abeilles, ".

Autor: Maeterlinck, Maurice

   Notka biograficzna  

Piękna proza łącząca świat pszczelarski, naukę i filozofię. Praktyczny podręcznik biologii pszczół, a jednocześnie literacka apoteoza przyrody. Dzięki interdyscyplinarnemu podejściu książka zarówno dla specjalistów, jak i tych, którzy dopiero wczoraj zainteresowali się pszczołami.

Maurice Maeterlinck w niezwykły sposób łączy ze sobą świat rzemiosła pszczelarskiego,

nauki, filozofii, poezji i świetnej prozy. Trzymając się własnej maksymy, mówiącej, iż "jest tyle rzeczywistych cudów w ulu, że nie potrzeba wymyślać nowych", autor z niezwykłą skrupulatnością i bogactwem faktów odsłania przed nami kolejne sceny z życia pszczół. Siłą napędową tego traktatu, jest próba dotarcia do samego źródła, które autor nazywa "duchem ula".
[dr Jakub Glapan]

Odkrywając poza nami ślad prawdziwej inteligencji, doznajemy czegoś w rodzaju wzruszenia, jakie ogarnęło Robinsona, kiedy znalazł odbicie ludzkiej stopy na piasku swej wyspy. Czujemy się mniej samotni na Ziemi, niż sądziliśmy.
[Maurice Maeterlinck]

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Maeterlinck, Maurice

Pochodził z bogatej rodziny flamandzkiej, ukończył studia prawnicze, następnie pracował w tym zawodzie w Gandawie. W 1896 roku zamieszkał w Paryżu, gdzie utrzymywał się z pracy literackiej. W 1911 otrzymał Nagrodę Nobla. W czasie I wojny światowej nie został przyjęty do armii z powodu nieodpowiedniego wieku, walczył jednak przeciw Niemcom na polu propagandy. Lata międzywojenne wypełniła mu głównie działalność publicystyczna. W 1939 roku przez Portugalię wyjechał do USA. Do Europy wrócił w 1947 roku. Należał do belgijskiej akademii literatury, od 1947 był prezesem międzynarodowego [>>] Pen Clubu. Maeterlinck znany jest przede wszystkim jako twórca dramatu symbolistycznego. Jego utwory sceniczne odznaczają się tajemniczą atmosferą, nastrojowością, często nasycone są pesymizmem, wyrażając lęk egzystencjalny człowieka oraz jego bezradność wobec przeznaczenia. Najważniejsze dramaty, które wywarły wielki wpływ na innych twórców, to: Intruz 1890, Ślepcy 1891, Peleas i Melisanda 1893, Wnętrze 1894, Monna Vanna 1902, Niebieski ptak 1908. Ich charakterystyczną cechę stanowi obojętność autora wobec świata postrzeganego zmysłowo. Z tego powodu akcja sceniczna zarysowana jest w sposób szkicowy. Naprawdę ważny dla Maeterlincka pozostaje ukryty, nieznany i niedostrzegalny sens zjawisk i wydarzeń, drugie dno realnych epizodów, w których tkwi prawda o człowieku i kierujących nim pobudkach. Swoim bezwolnym i biernym postaciom kazał funkcjonować w nieokreślonym świecie, często zbliżonym do świata marzeń sennych. Maeterlinck pisał również wiersze, w których przejawiał wyraźną fascynację poezją jednego z teoretyków i przywódców symbolizmu Stéphanea Mallarmégo. Jako poeta debiutował tomikiem Cieplarnie 1889, wyrażając w wierszach przede wszystkim problem duchowego osamotnienia. Wydał również cykl Pieśni 1894, czerpiąc inspirację z tradycyjnej, ludowej liryki flamandzkiej. W okresie działalności studyjnej w Rosji sztuki Maeterlincka miały ogromny wpływ na twórczość Meyerholda oraz Sulerżyckiego. Wielką poczytnością cieszyły się znakomite eseje filozoficzno-przyrodnicze, w których dowiódł talentu wnikliwego obserwatora przyrody i umiejętności fascynującego jej opisywania: Życie pszczół 1901, Inteligencja kwiatów 1907, Życie termitów 1926 oraz Życie mrówek 1930.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Maurice_Maeterlinck

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: