Biblioteka Publiczna

Wiersze (trochę) przebrane

"Wiersze trochę przebrane "

Autor: Zarębianka, Zofia

Poetka realizuje wprawdzie konterfekt twórcy określanego jako poeta doctus, ale czyni to środkami na wskroś lirycznymi, przy pomocy obrazu, emocji i metafory. Daleka jest od jakichkolwiek popisów, wszystko bowiem, co czyni, ma służyć poezji w najczystszej, najszlachetniejszej postaci. Gdy zaś sięgam po jej eseje naukowe, dostrzegam wyraźne wpływy poetyckiej wyobraźni autorki. Czy z tego miałoby wynikać, że żywioł

poezji stawia Zarębianka ponad żywiołem ratio? Być może tak jest, chociaż odpowiedź znowu nie jawi się jako prosta i oczywista, bo przecież jej wiersze - chociaż emanujące emocjami, będące w najlepszym sensie tego tradycyjnego zwrotu "mową uczuć" - zawierają w sobie głęboką mądrość, która zdaje się wyrastać z kilku źródeł, a to: wiedzy, doświadczenia, intuicji i wiary.

Na zaprezentowany wybór poezji Zofii Zarębianki złożyły się wiersze publikowane wcześniej (1992-2017) w siedmiu autonomicznych zbiorach oraz utwory napisane w ciągu ostatnich dwu lat. (.) Jeden z najbardziej cenionych przez Zarębiankę poetów, Czesław Miłosz, powiedział ongiś w Traktacie teologicznym, że "pierwsze ma być pierwsze". Nie inaczej jest i tutaj. Kwestie metafizyczne, relacje Bóg-człowiek, dylematy wiary wysuwają się na plan pierwszy. ba, nawet gdy poetka porusza tematy zgoła odmienne, to oświetla je z perspektywy aksjologii o takiej właśnie proweniencji.

Marek Karwala
(fragment wstępu)

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)