Biblioteka Publiczna

Ppłk Bolesław Ziemiański (1901-1976) : szef ochrony marszałka Józefa Piłsudskiego oficer wywiadu polskiego w Rumunii w czasie II wojny światowej

"Podpułkownik Bolesław Ziemiański (1901-1976) "
"Szef ochrony marszałka Józefa Piłsudskiego oficer wywiadu polskiego w Rumunii w czasie II wojny światowej "

Autor: Dubicki, Tadeusz

Postać ppłk. Bolesława Ziemiańskiego zasługuje ze wszech miar na poznanie jej z uwagi na położone dla Rzeczypospolitej zasługi i niepospolity życiorys. Zapoczątkowało to wstąpienie 17-letniego ochotnika do WP i udział w walkach latach 1918-1921 z kilkukrotnym odznaczeniem Krzyżem Walecznych i wnioskiem o Order Virtuti Militari. Jako młody oficer otrzymał w 1929 r. wyróżniające go zadanie kierowania i

zreorganizowania ochrony Marszałka Józefa Piłsudskiego, co wykonywał z dużym powodzeniem aż do jego śmierci. Jako wybitny oficer kontrwywiadu kierował następnie Centralną Agenturą w Oddziale II Sztabu Głównego WP. We wrześniu 1939 znalazł się w Rumunii, gdzie pozostawał przez kolejne 6 lat, służąc na różnych funkcjach sprawie polskiej. Najpierw był formalnie urzędnikiem Konsulatu RP w Siedmiogrodzie, organizował akcję ewakuacji internowanych żołnierzy polskich do Francji i na Bliski Wschód. Od 1941 do 1943 kierował Placówką Wywiadowczą "Tusia" (zaangażował ponad 30 osób), dzięki której alianci otrzymywali pierwszorzędnej wartości materiały, w tym tak istotne dla wysiłku wojennego jak dotyczące wydobycia i dystrybucji ropy naftowej, stanu wojsk niemieckich i rumuńskich. Aresztowanie w końcu 1943 r. zapoczątkowało serię wydarzeń, z których najpierw wychodził obronną ręką, mimo np. konfrontowania w siedzibie gestapo w Wiedniu i ponownego aresztowania wiosną 1945 r. przez służby rumuńskie podlegające już wpływom sowieckim. Zmieniło się to z chwilą porwania go z ulicy bukareszteńskiej przez polskie służby bezpieczeństwa, które przewiozły go do Warszawy. Zapoczątkowało to stan, który sam określił jako bycie "obywatelem drugiej kategorii", co dotyczyło lat 1955-1976. Wcześniej - w 1948 - został ponownie aresztowany i skazany "za faszyzację kraju" na 12 lat więzienia.

Brutalizowany, szykanowany i szantażowany przez ekipę I. Różańskiego, oparł się naciskom, aby zeznawał zgodnie z ich "zapotrzebowaniem". Po wyjściu z więzienia otoczony był przez donosicieli (TW), rekrutowanych także z kręgu osób zaprzyjaźnionych.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)