

Odprawa posłów greckich
Utwór został osnuty na jednym z epizodów konfliktu grecko-trojańskiego z okresu wojny trojańskiej. Wiąże się on z mitem tebańskim o losach Parysa i Heleny. Kochanowski osadził akcję utworu w czasach starożytnej Grecji, jednak problemy, jakie w nim porusza dotyczą współczesnej mu sytuacji politycznej w Polsce. Autor zwraca uwagę na to, że państwo, w którym obywatele bardziej skupieni są na swoich prywatnych sprawach niż na dobru ojczyzny, nie ma szans na przetrwanie i silną pozycję na arenie międzynarodowej.
Odpowiedzialność: | Jan Kochanowski ; [opracowanie: Agnieszka Nożyńska-Demianiuk]. |
Seria: | Lektura z Opracowaniem |
Hasła: | Kochanowski, Jan (1530-1584) - Odprawa posłów greckich Parys (postać mitologiczna) Demagogia Elita władzy Język polski (przedmiot szkolny) Konflikt Literatura polska Polityka Postawy Tragedia Wojna trojańska Starożytna Grecja Troja (Turcja ; miasto dawne) Lektura z opracowaniem Tragedia Literatura polska |
Adres wydawniczy: | Konin ; [Żychlin] : Books, 2021. |
Opis fizyczny: | 47, [1] strona ; 21 cm. |
Uwagi: | Drugie miejsce wydania na podstawie serwisu e-ISBN. |
Forma gatunek: | Książki. Dramat (rodzaj). Publikacje dydaktyczne. |
Zakres czasowy: | 1578 r. |
Powstanie dzieła: | 1578 r. |
Twórcy: | Nożyńska-Demianiuk, Agnieszka. Opracowanie |
Odbiorcy: | Szkoły średnie. |
Powiązane zestawienia: | Lektury obowiązkowe - liceum i technikum (poziom podstawowy i rozszerzony) |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:

Kochanowski, Jan
Polski poeta epoki renesansu, tłumacz, prepozyt kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1564–1574, poeta nadworny Stefana Batorego w 1579 roku, sekretarz królewski i wojski sandomierski w latach 1579–1584. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych twórców renesansu w Europie i poetę, który najbardziej przyczynił się do rozwoju polskiego języka literackiego. W swojej twórczości łączył inspiracje pochodzące z różnych nurtów filozoficznych: neoplatońskie, neoarystotelesowskie, neostoickie, epikurejskie, sokratejsko-sceptyczne, erazmiańsko-ireniczne, ogólnochrześcijańskie. [>>]