Biblioteka Publiczna

Pszoniak : fragmenty

Autor: Pszoniak, Wojciech Zygmunt

   Notka biograficzna  

Aktorzy mają szczęście, gdy zagrają jedną rolę, która przejdzie do historii. Wojciech Pszoniak swoimi mógłby obdzielić cały zastęp. Moryc Welt z Ziemi Obiecanej, Robespierre z Dantona, Stańczyk i Dziennikarz z Wesela, Puk i Parolles z inscenizacji dzieł Szekspira... Wywiad rzeka Małgorzaty Terleckiej-Reksnis to porywająca autobiografia artysty, inspirująca opowieść o życiu, w którego centrum

stanęła pasja i ciągłe doskonalenie twórczego warsztatu, a także skrząca się dowcipem i imponująca szczerością rozmowa o miejscach powojennych Gliwicach, teatralnym Krakowie, filmowym Paryżu i ludziach: Konradzie Swinarskim, Andrzeju Wajdzie i innych. Nikt tak nie opowiada o istocie i głębokim sensie aktorstwa jak Pszoniak, jeden z największych mistrzów tej sztuki.

Wywiad uzupełniają fascynujące archiwalia: osobiste notatki aktora, listy, zapisy wykładów.

Wszystko jest we mnie podłączone pod to, że jestem aktorem. Siedzimy w kawiarni, rozmawiamy, rozglądam się i widzę, że kobieta przy stoliku obok jest napięta, skulona, a dziewczyna przy drugim stoliku siedzi rozluźniona, z wyciągniętymi nogami. Przecież to coś znaczy. Mam w środku przelicznik reakcji, cały czas obserwuję, analizuję ludzi, nie definiuje ich, ale rozpoznaję, co ich konstruuje. Czytam gesty, czytam emocje, organicznie wyczuwam ludzi niezharmonizowanych, takich, w których coś nie funkcjonuje. Sztuka aktorska to czytanie drugiego człowieka. Zadaję sobie pytanie: czy grając daną postać, jestem w stanie powiedzieć coś od siebie, dać swój osobisty wkład? Gdybym nie miał szansy na wypowiadanie się w rolach jako ja, jako Wojciech Pszoniak, przestałbym być aktorem.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Pszoniak, Wojciech Zygmunt

Wojciech Zygmunt Pszoniak ur. 2 maja 1942 we Lwowie – polski aktor teatralny i filmowy, pedagog. Przez Gustawa Holoubka, Tadeusza �?omnickiego i Zbigniewa Zapasiewicza został w 1990 uznany za jednego z trzech największych polskich aktorów dramatycznych po 1965 roku obok Piotra Fronczewskiego i Andrzeja Seweryna. Wojciech Pszoniak pochodzi ze Lwowa, gdzie się urodził i spędził pierwsze dwa lata życia. Pod koniec II wojny światowej jego rodzina musiała wyjechać z tego miasta. Dorastał w Gliwicach. W młodości grał na skrzypcach i klarnecie, w średniej szkole muzycznej w Bytomiu [>>] uczył się gry na oboju, udzielał się też w orkiestrze wojskowej. Występował w teatrach amatorskich i studenckich, a także w kabaretach w 1961 założył kabaret „Czerwona Żyrafa”. W 1968 ukończył studia na PWST w Krakowie. Występował na scenach Starego Teatru w Krakowie oraz Teatru Narodowego w Warszawie i Teatru Powszechnego w Warszawie. W latach 1974-1980 był wykładowcą w warszawskiej PWST. W latach 70. występował także w kabarecie Pod Egidą. Od końca lat 70. grał w teatrach francuskich. W latach 80. wyjechał na stałe do Paryża. Od lat 90. grywa zarówno w przedstawieniach francuskich, jak i w polskich. Wystąpił m.in. w przedstawieniach: Klątwa Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Konrada Swinarskiego 1970, Miłość i gniew Johna Osborne’a w reż. Zygmunta Hübnera 1973, Rewizor Nikołaja Gogola w reż. Jerzego Gruzy 1977, Siedem pięter Dino Buzattiego w reż. Andrzeja Barańskiego 1995, Śmieszny staruszek Tadeusza Różewicza w reż. Stanisława Różewicza 1997 oraz w wyreżyserowanym przez siebie Dożywociu Aleksandra Fredry 2001. Na ekranie debiutował w bułgarskim serialu Proizszestwie na Cljapata ulica z 1965. W filmie polskim natomiast w 1970 Twarz anioła w reż. Zbigniewa Chmielewskiego. Wystąpił w kilkudziesięciu filmach polskich, francuskich i w produkcjach międzynarodowych. Zagrał m.in. tytułową rolę w Diable w reż. Andrzeja Żuławskiego 1972, rolę Mieszka I w Gnieździe w reż. Jana Rybkowskiego 1974, doktora Marglewskiego w Szpitalu przemienienia w reż. Edwarda Żebrowskiego 1978, Siedelmayera, dyrektora cyrku w Arii dla atlety w reż. Filipa Bajona 1979, Josełe w Austerii w reż. Jerzego Kawalerowicza 1982 oraz Kamińskiego w Strajku w reż. Volkera Schlöndorffa 2007. Wystąpił także w filmach Andrzeja Wajdy: w roli Dziennikarza i Stańczyka w Weselu 1972, Moryca w Ziemi obiecanej 1974, Robespierre’a w Dantonie 1983 i tytułowej roli w Korczaku 1990. Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010 oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku. Wojciech Pszoniak mieszka na stałe we Francji, jednak podkreśla swoje przywiązanie do Polski.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_Pszoniak

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: