Pierwsza powieść z cyklu Teatr Heroda (kolejne to Opór i Nikt nie woła). Wszystkie te książki cechuje tak charakterystyczna dla prozy Hena żywość, barwność, humor i zmysłowość. Nie jest to autobiografia, ale odniesienia do własnego życiorysu pisarza są niewątpliwe.
Warszawa. Ostatnie miesiące przed wojną. Gwar kamienicy przy Nalewkach, klatka schodowa pełna mieszkańców,
którzy spierają się czy Niemcy wejdą, czy nie. Argumenty racjonalne i te intuicyjne wzajemnie się przeplatają. Ale w gruncie rzeczy większość na koniec dnia myśli, że jakoś się to wszystko ułoży. Bożek, tuż przed małą maturą zakochuje się bez pamięci w koleżance, która jednak go nie zauważa, sąsiadka za to zaprasza go do siebie zbyt często. Siostrę Bożka próbują wydać za mąż a ona i tak kocha innego. Życie toczy się z dnia na dzień, normalnie; śniadanie, praca, szkoła, sen. Jakby zbliżająca się rzeczywistość miała nigdy nie nadejść. Można naprawdę się wczuć w te dni ostatnie wolności i spokoju, w Warszawę wesołą, rozhukaną, pełną wigoru i nadziei na przyszłość.
Pozycja w trakcie opracowywania, niebawem będzie udostępniana.
Notka biograficzna:
Hen, Józef
Józef Hen, wÅ‚aÅ›ciwie Józef Henryk Cukier ur. 8 listopada 1923 w Warszawie – polski pisarz, publicysta, dramaturg, scenarzysta i reportażysta żydowskiego pochodzenia. UrodziÅ‚ siÄ™ w Warszawie w rodzinie żydowskiej, jako syn Rubina Cukiera 1891-1945 i Ewy z domu Gampel 1894-1975. WychowywaÅ‚ siÄ™ na warszawskim Muranowie, gdzie również chodziÅ‚ do szkoÅ‚y. ZadebiutowaÅ‚ w MaÅ‚ym PrzeglÄ…dzie w 1932; zetknÄ…Å‚ siÄ™ też z Januszem Korczakiem. Po wybuchu II wojny Å›wiatowej, w listopadzie 1939 uciekÅ‚ z Warszawy do Lwowa i wojnÄ™ spÄ™dziÅ‚ w ZwiÄ…zku Radzieckim. PracowaÅ‚ przy budowie szosy [>>] koÅ‚o Kijowa, a potem trafiÅ‚ do Samarkandy w Uzbekistanie. Pomimo dobrej formy fizycznej nie zostaÅ‚ przyjÄ™ty do armii Andersa[1]. W 1944 wstÄ…piÅ‚ do Wojska Polskiego. ByÅ‚ korespondentem wojennym, opublikowaÅ‚ też pierwszy wiersz Å?ódź wierna, tÅ‚umaczony potem m.in. na chiÅ„ski w piÅ›mie GÅ‚os Å»oÅ‚nierza. W czasie wojny straciÅ‚ ojca, zabitego w 1945 w Buchenwaldzie, brata Mojżesza ur. 1920, który zaginÄ…Å‚ w ZSRR oraz siostrÄ™ MirkÄ™ 1917-1942, zabitÄ… przez UkraiÅ„ców na WoÅ‚yniu[2]. WojnÄ™ przeżyÅ‚y matka i siostra Stella ur. 1915. W 1944 zmieniÅ‚ nazwisko na Hen. Zaraz po wojnie byÅ‚ redaktorem tygodnika Å»oÅ‚nierz Polski. UkoÅ„czyÅ‚ szkoÅ‚Ä™ oficerów i dosÅ‚użyÅ‚ siÄ™ stopnia kapitana; sÅ‚użbÄ™ zakoÅ„czyÅ‚ w 1952. Już w 1947 opublikowaÅ‚ pierwszÄ… książkÄ™ Kijów, Taszkent, Berlin. Dzieje włóczÄ™gi, która zostaÅ‚a uznana za obiecujÄ…cy debiut. PisaÅ‚ reportaże, nowele, opowiadania, prozÄ™ historycznÄ… i powieÅ›ci dla dorosÅ‚ych i mÅ‚odzieży, a także scenariusze filmowe, które niekiedy też reżyserowaÅ‚, m.in. Autobusy jak żółwie. Na podstawie jego utworów nakrÄ™cono na poczÄ…tku lat 60. m.in. filmy Krzyż Walecznych, Nikt nie woÅ‚a, KwiecieÅ„ oraz Prawo i pięść. Później sfilmowano też Crimen. ByÅ‚ także autorem scenariusza serialu historycznego Królewskie sny, opublikowanego później także w wersji książkowej. OpublikowaÅ‚ też m.in. na Å‚amach tygodnika Åšwiat. W latach 1967-69 byÅ‚ zajadle atakowany przez Å›rodowisko tzw. "partyzantów". NawiÄ…zaÅ‚ wówczas współpracÄ™ z paryskÄ… "KulturÄ…" Jerzego Giedroycia, w której opublikowaÅ‚ trzy opowiadania pod pseudonimem Korab "Western", "Oko Dajana", "Bliźniak". WydaÅ‚ m.in. powieść dla dzieci BitwÄ™ o Kozi Dwór 1955, nawiÄ…zujÄ…cÄ… częściowo do ChÅ‚opców z Placu Broni Molnára, powieść wojennÄ… KwiecieÅ„1960, dwie autobiograficzne powieÅ›ci tworzÄ…ce cykl "Teatr Heroda" o dojrzewaniu tuż przed II wojnÄ… Å›wiatowÄ… i podczas oblężenia Warszawy w 1939 roku "Przed wielkÄ… PauzÄ…" i "Opór", liczne zbiory opowiadaÅ„, w tym Krzyż Walecznych 1964, literaturÄ™ historycznÄ… Crimen. Opowieść jarmarczna 1975 oraz tomy esejów Nie bojÄ™ siÄ™ bezsennych nocy 1987 i wspomnieÅ„ Nowolipie 1991. InnÄ… pozycjÄ… w jego dorobku sÄ… beletryzowane biografie, wÅ›ród nich Ja, MichaÅ‚ z Montaigne 1978 – panorama XVI-wiecznej Europy ujÄ™ta na tle życiorysu francuskiego pisarza, myÅ›liciela i eseisty Michela de Montaigne, oraz BÅ‚azen - wielki mąż 1998 – obszerny szkic postaci i wielostronnej dziaÅ‚alnoÅ›ci Tadeusza Boya-Å»eleÅ„skiego, przetykany refleksjami autora na temat epoki, która byÅ‚a jego dzieciÅ„stwem powieść ta miaÅ‚a już trzy wydania. Hen przez lata doczekaÅ‚ siÄ™ kilkunastu tÅ‚umaczeÅ„, w tym na czeski, niemiecki, francuski i rosyjski. Przez dÅ‚ugie lata do 1982 byÅ‚ dziaÅ‚aczem ZwiÄ…zku Literatów Polskich. ByÅ‚ też czÅ‚onkiem komitetu wyborczego WÅ‚odzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w 2005. Jest czÅ‚onkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Mieszka w Warszawie. Z małżeÅ„stwa z IrenÄ… z domu Lebewal ur. 1922 ma dwoje dzieci: MagdalenÄ™ ur. 1950 i Macieja ur. 1955.