Biblioteka Publiczna

El viento conoce mi nombre [hisz.]

Autor: Allende, Isabel

   Notka biograficzna  

Una conmovedora novela de violencia, solidaridad, amor y redención, que narra las historias entrecruzadas de dos ni?os unidos por el desarraigo.

Viena, 1938. Samuel Adler es un ni?o judío de seis a?os cuyo padre desaparece durante la Noche de los Cristales Rotos, en la que su familia lo pierde todo. Su madre, desesperada, le consigue una plaza en un tren que le llevará desde la Austria nazi hasta Inglaterra. Samuel emprende una nueva etapa con su fiel violín y con el peso de la

soledad y la incertidumbre, que lo acompa?arán siempre en su dilatada vida.

Arizona, 2019. Ocho décadas más tarde, Anita Díaz, de siete a?os, sube con su madre a bordo de otro tren para escapar de un inminente peligro en El Salvador y exiliarse en Estados Unidos. Su llegada coincide con una nueva e implacable política gubernamental que la separa de su madre en la frontera. Sola y asustada, lejos de todo lo que le es familiar, Anita se refugia en Azabahar, el mundo mágico que solo existe en su imaginación. Mientras tanto, Selena Durán, una joven trabajadora social, y Frank Angileri, un exitoso abogado, luchan por reunir a la ni?a con su madre y por ofrecerle un futuro mejor.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Allende, Isabel

Isabel Allende urodziła się w Peru, jako córka Francisci Llona Barros i jej męża dyplomaty, Tomás Allende, chilijskiego ambasadora Peru. Jej ojciec był też najbliższym kuzynem Salvadora Allende, prezydenta Chile w latach 1970 -1973. W latach czterdziestych związek ten uznany został za mezalians i małżeństwo nie przetrwało długo. W 1945, po "zniknięciu" Tomasa, matka Isabel, przeniosła się wraz z trójką dzieci do Santiago w Chile, gdzie mieszkali do 1953. W latach 1953 - 1958, matka Allende została żoną Ramóna Huidobro i wiele razy się przeprwadzali. Huidobro był dyplomatą [>>] na placówce w Boliwii i Bejrucie. W Boliwii, Allende chodziła do prywatnej Amerykańskiej szkoły, natomiast w Bejrucie pobierała prywatne lekcje angielskiego. Rodzina powróciła do Chile w 1958. Allende uczyła się również w domy. Młoda Isabel uwielbiała czytać, szczególnie prace Williama Shakespeare. W 1970 Salvador Allende mianował Huidobro ambasadorem Argentyny. W tym czasie w Chile, Allende ukończyła szkołę średnią i poznała studenta studenta inżynierii Miguela Frías, za którego wyszła w roku 1962. Allende wyszła za mąż wcześnie za człowieka pochodzącego z rodzina zafascynowanej kulturą brytyjską i prowadziła trochę podwójne życie: w domu była posłuszną żoną i matką dwójki dzieci, publicznie stała się, po przetłumaczeniu książek Barbaray Cartland, nowoczesną, znaną z telewizji osobą, pisarką i dziennikarką feministycznych magazynów. Od 1959 do 1965, Allende pracowała dla odziału ONZ do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa w Santiago, później w Brukseli i w innych miejscach w Europie. W Chile, pracowała również jako tłumaczka angielskich powieści dla kobiet. Została jedak zwolniona, za nieautoryzowane zmiany w dialogach bohaterek, chcąc nadać im bardziej inteligentne brzmienie i za wprowadzanie wątków feministycznych. W 1963 urodziła się córka Isabel i Friasa - Paula. W 1966, Allende wróciła do Chile i jeszcze tego samego roku urodziła syna Nicolas. Dojście do władzy Augusto Pinocheta w 1973 roku i śmierć Salvadora Allende zmieniły życie pisarki Jej matka i wujek Ramon wyjechali Wenezueli. Isabel z rodziną pozostała w kraju ale nie na długo. Nazwisko Allende stało się niewygodne a sama Isabel, jako feministka, zwolenniczka lewicy i działaczka polityczna była śledzona i inwigilowana. Straciła pracę w prasie i telewizji. Pewnego dnia jej dzieci wróciły ze szkoły przerażone po napaści przez grupę nieznajomych mężczyzn. Isabel podjęła decyzję o emigracji i wkrótce, wraz z rodziną wyjechała do matki i wuja Ramona. Mówiła, że Pinochet sprawił, że została pisarką. Osiadła w Wenezueli i tam, by zagłuszyć nostalgię, zaczęła pisać o dziejach swojego kraju i swojej rodziny. Została też dziennikarką w jednej z głównych gazet "El Nacional". W 1978 opuściła męża i wyjechała na 2 miesiące do Hiszpanii, by później do niego powrócić. W 1981, gdy Allende dowiedziała się , że umiera jej dziadek zaczęła pisać do niego list, który przerodził się w powieść. Tak powstał "Dom Duchów"1982. Książka odniosła duży sukces, a Allende została porównana do Gabriela Garcíi Márqueza i przypisana do stylu stylu znanego jako realizm magiczny. Podczas wizyty w Californii w 1988, Allende poznała swjego drugiego męża, prawnika Williama Gordona. Po długiej i ciężkiej chorobie, w 1992 Paula umarła na porfirię. Allende poświęciła swojej umierającj córce jeden z najbardziej osobistych utworów "Paula", w którym pisze: " Żegnaj mi, Paulo, pod postacią kobiety. Witaj mi, Paulo, pod postacią ducha." W 2003, Allende otrzymała obywatelstwo amerykańskie i w zamieszkała w San Rafael w Californii wraz z najbliższą rodziną. Allende większość czasu w tej chwili poświęca mężowi, synowi i wnukom. W 2006, była jedną z ośmiu osób, które niosły flagę olimpijską na otwarciu Zimowej Olimpiady w Turynie we Włoszech. Książki Allende zostały przetłumaczone na wiele języków, a ona sama stała się jedną z najpoczytniejszych chilijskich autorów. Otrzymała również wiele literackich nagród. Posiada niezwykły styl snucia opowieści i dotykania poprzez słowa, najczulszych strun ludzkiej duszy.

Źródło: https://lubimyczytac.pl/autor/14945/isabel-allende

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: