


To jest Ales
Tytuł oryginału: : "Det Er Ales, ".
Przejmująca nowela o pamięci i stracie autorstwa laureata Literackiej Nagrody Nobla 2023.
Dwadzieścia trzy lata po tym, jak młody Asle późnym listopadowym popołudniem wypłynął łodzią na fiord, by nigdy nie wrócić, Signe leży na ławie w izbie i patrzy na wszystko to, co zwyczajne. W domu, w którym razem mieszkali i który od pokoleń należy do rodziny Aslego, wraca pamięcią do chwil, gdy na
niego czekała, do wspólnego życia, do rodziny. Scenerię zaludniają duchy bliskich, wszystko jest tu ze sobą powiązane - myśli i krajobraz, przeszłość i teraźniejszość, nawet imiona dwojga najważniejszych w wizjach Signe osób, praprababci Ales i Aslego.
W To jest Ales Jon Fosse snuje opowieść o pięciopokoleniowej rodzinie, miłości i ludzkim losie.
Odpowiedzialność: | Jon Fosse ; z norweskiego przełożyła Iwona Zimnicka. |
Seria: | Mały Format |
Hasła: | Duchy Relacje międzyludzkie Rodzina wielopokoleniowa Tęsknota Powieść Literatura norweska |
Adres wydawniczy: | Warszawa : ArtRage, 2025. |
Wydanie: | Wydanie I. |
Opis fizyczny: | 62, [2] strony ; 19 cm. |
Forma gatunek: | Książki. Proza. |
Powstanie dzieła: | 2003 r. |
Twórcy: | Zimnicka, Iwona. Tłumaczenie |
Powiązane zestawienia: | Książki laureatów literackiej nagrody Nobla Sfinansowano z Budżetu Obywatelskiego 2025 r. - Projekt nr 884 |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:

Fosse, Jon
Laureat Literackiej Nagrody Nobla 2023 za "nowatorskie sztuki i prozę, dające wyraz temu, co niewypowiedziane" Fosse urodził się 29 września 1959 roku w Haugesund. Od lat uważany jest za jednego z najwybitniejszych norweskich dramatopisarzy. Tworzy w języku nynorsk. Debiutował w 1983 roku książką „Czerwone, czarne”. Jego pierwsza sztuka teatralna, „Nigdy się nie rozłączymy”, została wystawiona w roku 1994. Najbardziej znane dramaty autora to „Imię” 1995 i „Dziecko” 1997. W książkach Fossego najważniejszy jest rytm, a opowieści nie snuje wszechwiedzący narrator. [>>]