Biblioteka Publiczna

Stanowi cz. 1 serii "Twowoja tajemnica"
cz.2 Twój uśmiech.
cz.3 Twoje szczęście

Podziw budzi stworzenie przez autora tak rozbudowanego świata z kilkunastoma głównymi i setkami pobocznych postaci. Stworzenie ich genealogii, życiorysów, siedzib - i nie pogubienie się w tym to prawdziwa sztuka. W drugiej części jest znacznie więcej odwołań do magii, czasem nieco męczących i zbyt rozbudowanych jak w wątku Daenerys. Także bitwy stały się wielostronicowymi opisami, zapewne interesującymi dla wielu czytelników. Kogo zainteresowały losy poszczególnych postaci będzie czytał kolejne opasłe tomiska. Zapewne jest i będzie wielu takich czytelników.

Książka skazanie SUPER
Gorąco polecam

Bardzo ciekawy

Świetna gra!
Kusiło obracać klocki przy spadaniu jak w prawdziwym tetrisie, ale zasady nie pozwalają...
Szkoda, że tylko dwie plansze, ale i tak można się dobrze bawić, bo kolejne klocki są losowe

"...wszystkie historie powinno się opowiadać we właściwym tempie" mówi stary Geldorf i może to być mottem tej książki.
Opowieść snuje się, czasem cofając się o 50 lat, nie pomija szczegółów, które może nie zawsze istotne, tworzą klimat skandynawskiej sagi. Kogo nie zniechęciła koszmarna okładka wydania z 2008 roku, ten nie pożałuje przeczytania tej książki.
Historia zaginionego 6-latka i rozwiązanie zagadki warte są poznania, zło przeplata się tu z chciwością i żądzą zemsty.
Nie patrzeć na okładkę - czytać.

Jest mrocznie i zadziwiająco realistycznie. Gdyby nie kultowi bohaterowie i akcja w Gotham City, film byłby klasycznym thrillerem. Pewnie nie wszystkim ta konwencja przypadnie do gustu, ale warto się o tym samemu przekonać.
To całkiem inny Batman!

Pachnąca francuskimi perfumami opowieść o kobiecie, która odnalazła szczęście w małym miasteczku. Historia o miłości i kłamstwie, o książkach, chwilach zatrzymanych na fotografiach, a przede wszystkim o spełnianiu marzeń.
Już czekam na ciąg dalszy!

Mniej więcej od połowy książkę zaczęłam czytać pobieżnie, bardziej koncentrując się na zdjęciach. Dzieje cudzej rodziny, nawet na historycznym tle, są bezcennym skarbem dla jej członków, ale dla przypadkowego czytelnika wchodzenie w szczegóły koligacji zdecydowanie mniejszym. Pewną sensacją był swoisty coming out autora i jego rodzinne parantele z kresowymi Żydami. Jego matka wywodząca się w prostej linii z tychże, naznaczona traumą holocaustu, starannie ukrywała swoje pochodzenie, z czasem coraz bardziej je akceptując.
Z książki bezpośrednio wynika jak splątane są polskie losy i jak członkowie tej samej rodziny dokonują różnych, często sprzecznych ze sobą, wyborów.

Czas drugiej wolny światowej to jeden z najokrutniejszych i najbardziej tragicznych lat w dziejach ludzkości. Tak namacalnych, ponieważ każdy z nas, szczególnie z mojego pokolenia, miał dziadków, kogoś z rodziny, którzy musieli zmagać się z traumą, jaką stworzył na ziemi Adolf Hitler i jego wschodni sojusznik Józef Stalin. Piekło, które pochłonęło wiele milionów istnień ludzkich, w tym dzieci.

Autorem powieści Czas pogardy jest Yarek Aranowicz, który ukończył studia w Warszawie w Szkole Głównej Handlowej, a następnie na New York University. Jest ekonomistą, który specjalizuje się w finansach międzynarodowych. Dzięki temu pracuje dla wielu znanych firm na całym świecie. Od trzech dekad mieszka w Stanach Zjednoczonych. Podróżuje po świecie, pasjonuje się historią i polityką. Swój debiut literacki zanotował dosyć dawno, bo jeszcze przed osiemnastymi urodzinami. Była to powieść futurystyczna pt. Podróż w nieznane, drukowana w kieleckiej gazecie studenckiej. Czas Pogardy jest jego dorosłym debiutem, a kanwą wydarzeń wojenny pamiętnik Tomasza Aranowicza, ojca Yarka, głównego bohatera niniejszej powieści.

Na okładce możemy zobaczyć małego chłopca na tle wileńskiej, płonącej ulicy. Czy jest to postać Tomasza, niestety nie wiem. Na profilu autora jest kilka zdjęć głównego bohatera, ale z lat późniejszych i jedno z XXI wieku! W tytuł została wkomponowana swastyka i czerwona gwiazda. To wszystko daje nam pewną wizję tego, co przeżywali tam zwykli ludzie, szczególnie Polacy i Żydzi. Wojna nie oszczędziła Wilna i ludności polskiej i żydowskiej, zamieszkujących to piękne i jakże ważne miasto w dziejach Polski. Małego Tomka poznajemy w chwili, gdy ostra zima 1940 r. na dobre zawładnęła miastem. Jest grudzień, a bezdomny Tomaszek śni o matce i ojcu, o cieple i świętach Bożego Narodzenia. Gdzieś w ruinach przykryty derką, dzięki nocnej wizji w śnie, przeżywa okres wigilii, przypomina sobie zwyczaje i zapachy związane z tymi wyjątkowymi dniami.

Jak może poradzić sobie bezdomny sześciolatek w tak dramatycznym czasie? Jak walczy o przetrwanie, o kęs suchego, czerstwego chleba, o cokolwiek, by przeżyć kolejny dzień, kolejną dobę? Obawia się praktycznie każdego. Litwinów, Rosjan, a od 22 czerwca 1941 r. niemieckich żołnierzy, którzy wkraczają do miasta. Wtedy zaczyna się jeszcze gorsze piekło. Chłopiec jest świadkiem mordowania w lasach ponarskich przeszło 100 tysięcy ludzi różnych narodowości w tym Żydów. To właśnie tam znajdował się w latach 1941-1944 jeden z największych miejsc zagłady na ziemiach litewskich. Mordów tych dokonywali hitlerowcy, wraz ze specjalnym odziałem litewskim...

To bardzo wzruszająca powieść napisana z perspektywy dziecka, które przetrwało to, co najgorsze mogło mu się przytrafić. Poznamy, jak radził sobie w najcięższych chwilach, jak zdobywał pożywienie, z kim się zadawał, gdzie mieszkał, ile razy uszedł z życiem, byśmy mogli, dzięki panu Yarkowi, dowiedzieć się o historii chłopca, który przezwyciężył zło w najgorszej postaci. Jego dziecięca odwaga, szczerość, ogromna wola przeżycia jest niesamowita. Tę powieść musicie koniecznie przeczytać. To piękna powieść, mimo tragicznych losów małego człowieka.

Byłem w Wilnie i w Ponarach i nie zapomnę nigdy tego lasu, gdzie zamordowano wiele istnień ludzkich. Cisza, jaka tam panowała, była bolesnym przeżyciem dla mnie. Było czuć w powietrzu, że w tym miejscu wydarzyło się wiele zła. Nie jestem w stanie pojąć, tego, co przeżyło dziecko w tych okrutnych czasach.

Richard Paul Evans znowu tworzy wzruszającą historię o rozbitej rodzinie, żalu, ogromnej traumie i niewłaściwych wyborach.
Dopiero dzięki listom od zmarłego ojca bohaterka poznaje prawdę i może skupić się na tym, co naprawdę daje jej szczęście.
Książka na każdą porę roku.

Wciągająca powieść obyczajowa o trójce ludzi, którzy poznają się w niecodziennych okolicznościach - na miejscu wypadku. O miłości, trudnych życiowych wyborach, kłamstwach, a nawet szantażu emocjonalnym.
Wszystko to z Oxfordem i malowniczym jeziorem Como w tle.
Można już zacząć myśleć o wakacjach!

Początek cyklu. Bez większych rewelacji, choć postać głównej bohaterki, psycholożki sądowej zatrudnionej w FBI, całkiem udana. Seryjnego zabójcę też autor wymyślił nieźle, nie brakuje też wstawek humorystycznych dziadek, kot, rybki. Dobrze się czyta, chociaż sama struktura akcji standardowa.
No może wyjąwszy sposób odciągnięcia zabójcy od ofiary przez panią psycholog w zakończeniu książki.

Oceniłam na "bardzo dobra" nie za walory literackie, tylko za podjęcie pewnych zagadnień, mimo, że nie zawsze z autorką się zgadzam. Wyeksponowanie w pierwszych rozdziałach kwestii klubów erotycznych, podkreślanie wolności wyboru przez kobiety tam pracujące i ich niemalże entuzjazm do znajdowania przyjemności w tańcach na rurze czy rozbierania się w klubach pełnych wulgarnych mężczyzn wydaje się przejaskrawiony i opisany przez autorkę jak niemal masowy trend. Nigdy nie spotkałam dziewczyny czy kobiety o takich marzeniach, a nie sądzę żeby Polska tak bardzo różniła się w tym względzie od Wielkiej Brytanii.
Za to o wiele powszechniejsza jest wiara w stereotyp kobiecości i męskości i nawet bezwiedne wpychanie ludzi w owe ugruntowane tradycją wyobrażenia. Z jednej strony przez skłonność umysłu do systematyzowania, z drugiej lenistwa umysłowego.
Książka pisana ponad 10 lat temu i dotycząca Wielkiej Brytanii niepokoi tym bardziej w Polsce, gdzie trend konserwatywny w traktowaniu kobiet nabiera przyspieszenia.

Początek, który trwa przez 3/4 książki, wlecze się niemiłosiernie. Nudna obyczajówka z sekretem, a raczej motywem w tle, bo kto zabił nie ulega wątpliwości. Wątek poboczny romansu policyjnych detektywów też mało porywający bo i postacie nakreślone bardzo szkicowo. Książka do zapomnienia w trzy dni.

Błędna biografia. To nie ten Grabowski.

Kto lubi fantastykę na pewno już obejrzał serial a może i przeczytał wszystkie tomy. Nie dla wszystkich wszakże to lektura pierwszego, a nawet i dalszego wyboru. Jednak mimo trwożącej objętości czyta się całkiem dobrze. Dobry pomysł to podzielenie książki nie na rozdziały a na opowieści o poszczególnych postaciach, gorzej z ich rozpoznawaniem. Ten sam bohater występuje np. raz jako Littlefinger, za chwilę jako Petyr, a dalej jako lord Baelish - trudno się w tych przeskokach połapać, nie mówiąc już o tym, że tych postaci jest dużo i też mają imiona rodowe, tytuły arystokratyczne i przydomki. Nie dla wszystkich też interesujące są szczegółowe opisy bitew, ale decydując się fantasy jest się na to skazaną, stąd niechęć do tego rodzaju literatury. Mimo to przeczytam również następne tomy.
I last but not least: tłumaczenie. Niełatwa praca, ale powtarzające się "ubrał płaszcz", "ubrała suknię" jest irytujące. Ubrać można choinkę, człowiek ubiera się w, albo zakłada.

Z czym może Wam się kojarzyć złe miejsce? Może w dzieciństwie baliście się ciemnego pomieszczenia? Spania samemu we własnym pokoju czy wyjścia na cmentarz wieczorową porą? A może przerażały Was całkiem inne rzeczy niekoniecznie związane z ciemnością? Czy w takim razie rodzinny wyjazd na wakacje w gronie najbliższej rodziny, z żoną i córką mógłby kojarzyć się z horrorem? Oczywiście sam tytuł może sugerować, że chorwacka ponad stuosiemdziesięcioletnia willa może być i nawet będzie tym złym miejscem, ale przecież jak upragniony odpoczynek nad ciepłym morzem w otoczeniu gór, może kojarzyć się z czymś złym?

Autorem Złego miejsca jest Tomasz Tomaszewski, dla którego niniejsza książka jest drugą napisaną przez niego, a pierwszą, która została wydana przez Wydawnictwo Novae Res, o czym możecie się dowiedzieć na skrzydełku lektury. Pasjonuje się literaturą, a w młodości nie prz dził obojętnie koło książek takich autorów jak: Dean R. Koontz czy Graham Masterton i czy Stephen King. Czytanie dla niego było wielką pasją. Postanowił, że sam mógłby napisać książkę. I tak też się stało, choć pierwsza jego powieść nie została jeszcze wydana, bo wydawnictwo, do którego się zgłosił, zamknęło się. Dodam, że autor lubi góry, podróże, które sam organizuje, nie pogardzi szklaneczką dobrej whisky i ma wspaniałą rodzinę. To tak jak ja! Wszystko się zgadza!

Okładka prezentuje się niesamowicie, ponieważ na pierwszym planie możemy od razu podziwiać miejsce pobytu bohaterów powieści. Od razu budzi ono pewien niepokój. Wygląda dosyć staro, jakby budynek był opuszczony i zapuszczony, a przecież przeszedł, jak się potem okaże w treści, gruntowny remont, by idealnie spełniał rolę miejsca wypoczynkowe dla wymagających turystów. Jak pisałem wcześniej okładka książki ma skrzydełka, to dobrze! Książka dzięki nim nie niszczy się tak szybko.

Przejdźmy zatem do meritum, czyli do tego, czym nas autor uraczył. Dawno nie czytałem książki z tego gatunku, tym bardziej byłem ciekawy treści, fabuły, postaci wykreowanych przez pana Tomasza. Na myśl o horrorze oczywiście i ja gustowałem w powieściach Koontza, który był moim ulubionym swego czasu autorem później się popsuł ... Powieść jest bardzo ciekawie skonstruowana, można to zauważyć już po spisie treści. Widzimy tę samą historię opowiedzianą przez trzy różne osoby. Pierwszą z nich jest Sebastian Borowski, który wydaje się na początku głównym bohaterem horroru. Jednak po zakończeniu rozdziału stery przejmuje jego żona Weronika i historia zaczyna się od nowa. Zdecydowanie ciekawej, i to jest dla mnie znakomite zaskoczenie, robi się w trzeciej części, gdy do głosu dochodzi Borjana Jakowic, zarządzająca willą, położoną w niewielkiej wiosce Vielky Godinji. Wioska ta istnieje naprawdę i autor poleca ją szczególnie na letni wypoczynek oj nie wie, nie wiem, czy ja chciałbym po lekturze?!.

Co takiego się tam wydarzyło? Po co Borowscy wybrali się do Chorwacji na letni wypoczynek? Jakie koszmary będą ich męczyć? A może to co oboje przeżywają nie jest do końca realne i rzeczywiste i co ma z tym wspólnego Borjana? Dzieje się, oj dzieje w tej powieści grozy. Fani literatury grozy powinni być ukontentowani. Ja jestem i polecam.

Dwie kobiety - matka i córka. Jedna pragnie mieć kolejne dziecko, druga na progu dorosłości ma zostać matką, choć nie jest na to gotowa.
Znajdują zaskakujące rozwiązanie, ale czy ono uczyni je szczęśliwymi? Kto poniesie konsekwencje tej decyzji? Czy miały prawo oszukać najbliższych sobie ludzi?
Magda Majcher znowu tworzy poruszającą historię!