Biblioteka Publiczna

Na liście "Koło czasu należy czytać w określonej kolejności", "Ognie niebios" występują 2 razy, jako T.5 i T7.

bu

Se bym obejrzał!!!

Mroczna, poruszająca opowieść, w której autor wraca do roku 1974 i protestów po nakazie sądowym, który wprowadzał desegregację w bostońskich szkołach.
Jednak główną bohaterką jest matka, która na własną rękę wymierza sprawiedliwość oprawcom, którzy zabili jej córkę.
Tę powieść trzeba przeczytać!

Bohaterowie niemal przez 30 lat spotykają się tylko raz w roku - w ostatni weekend września na Nantucket. Przez resztę roku mają własne życie, rodziny, smutki i radości. Tylko nieliczni znają prawdę o tej relacji. Na pewno nie jest im łatwo, ale przecież miłość ma różne oblicza.
Nietuzinkowa i poruszająca historia!

Dziwna to prawidłowość, że im mniej stron ma książka tym żmudniej się ją czyta. Tu mamy obserwację najbliższego otoczenia prowadzonego przez najpierw 6-cio a później 8-mio letnią dziewczynkę. I nie wyobrażam sobie dziecka o takich myślach i tak zbrzydzonego tym. co widzi. Turpistyczny obraz brudu, głupoty, wydzielin. To świat, gdzie nie rosną kwiaty, jak jest huśtawka to obłazi z farby, jak jest piaskownica, to brudna i z wystającą butelką, jak jest na talerzu kurczak, to pełen żył i tłuszczu, ojciec śmierdzi, podobnie jak ubrania oferowane przez babkę itd. To dziecko patrzy oczami o wiele starszej osoby, Ale po co udaje, że ma 6 lat ?

Mimo, że ta książka to "galopem przez wieki i kontynenty", można w niej znaleźć sporą wiedzę na temat genezy systemowej dyskryminacji kobiet, wciąż nieukończonej walki o równouprawnienie i rządzących umysłami stereotypów. Zresztą ta cienka warstwa dopiero od niedawna nadania praw kobietom, jest wciąż chwiejna i naruszana. Tradycjonaliści nie odpuszczają. Walka o równouprawnienie jest nazwana przez autorkę najdłuższą rewolucją świata, zwłaszcza, że same kobiety nie są w niej konsekwentne. Napisana 20 lat temu nie traci na aktualności, a pod pewnymi względami mogłaby mieć dopisane rozdziały o dalszym systemowym podporządkowaniu kobiet, zwłaszcza w Polsce.

Może ocena byłaby wyższa, gdyby nie absurdalne ostatnie rozdziały. Chociaż, po prawdzie, to cała książka to jeden wielki absurd. Osoba dokonująca zabójstw, w swojej omnipotencji, wydaje całkiem niewiarygodna, mimo, że może nie co do konkretnej postaci , ale co do intencji uważny czytelnik wie od połowy książki, albo i wcześniej o co i o kogo chodzi. Za to ofiary potraktowane są po macoszemu i kiedy w śledztwie padają ich nazwiska często nie pamiętałam kogo to dotyczy. Da się przeczytać, ale bez entuzjazmu.

Coraz bardziej rozpalająca się wojna między światem Zachodu a światem Islamu. Im bardziej Zachód próbuje narzucić swoje standardy, często siłą, tym bardziej świat arabski się radykalizuje. Niezrozumienie specyfiki krajów Bliskiego Wschodu roznieciło dodatkowo animozje wewnętrzne, głównie między szyitami a sunnitami. O tym wszystkim pisze urodzona i wychowana w Niemczech muzułmanka, dziennikarka niemieckiej i amerykańskiej prasy.
Dzięki wyznawanej religii jest w stanie dotrzeć na obrzeża radykalnych bojowników islamskich, a nawet rozszyfrować tożsamość jednego z najzagorzalszych zabójców. Trochę mnie zdziwiła mnogość różnego rodzaju informatorów chętnie dzielących się swoją dość tajną wiedzą. W jednym miejscu wprawdzie pisze, że jej pracodawca nie płaci informatorom, ale na pewno ?

Tylko niecałe 200 stron, a wymęczyła mnie ta książka okrutnie. Pierwszy rozdział zapowiadał dość ciekawie zarysowującą się historię, później trzeba już było dopowiadać sobie wydarzenia i starać się je zlokalizować i umiejscowić w czasie. W połowie autorka całkiem popłynęła. Ni to opowieść ni poemat z dziwnymi metaforami. Postaci niewiele, ale i tak można się w nich pogubić. Zdecydowanie nie moje klimaty.

Bardzo fajna książka, która wprowadza w świat emocji.

To chyba najsłabsza książka autora, żałuję, że traciłam czas czytając Mało ciekawa, brak logiki, brak jakiegokolwiek sensu, szczerze mówiąc okropna bzdura.

książka jest świetna mam 10 lat i jestem bardzo zadowolona z wysłuchania tej książki będę szukać podobnych

Tym razem to Sara mierzy się ze swoją największą traumą. Razem z Willem i Faith wymierzają sprawiedliwość grupie ludzi, którym wydaje się, że mogą bezkarnie krzywdzić kobiety. Układ jest obrzydliwy, a jego częścią są osoby powszechnie szanowane i cenione.
Cykl trzyma wysoki poziom, a opowiedziana historia budzi przerażenie i mocny sprzeciw!

Opowieść o tym, że historia lubi się powtarzać, że miłość i rozsądek często nie idą w parze. O tym, jak często ulegamy naciskom i przestajemy kierować się sercem, a słuchamy tych, którym wydaje się, że wiedzą, co dla nas najlepsze.
To także historia rozłączonej rodziny i dająca nadzieję powieść o drugiej szansie.
Książka nikogo nie pozostawi obojętnym!

Punkt widzenia zależy... itd. Polscy lekarze chętnie przenoszą się do Zjednoczonego Królestwa, a angielscy do Kanady i Stanów. Jedni i drudzy narzekają na zarobki. Z tej książki wynika, że jak na tamtejsze aspiracje, lekarze zarabiają za mało za wyczerpującą wielokrotnie przekraczającą 40 godzinny tydzień pracę. Jako, że autor zrezygnował z pracy jako lekarz na rzecz pisania scenariuszy sit comów, to książkę tę można uznać za "rozbieg" do tej nowej profesji. Pełna mocno podkolorowanych scenek z oddziału ginekologii w kilku brytyjskich szpitalach i nie oszczędzająca czytelnika w opisach najrozmaitszych płynów fizjologicznych, wydzielin i wydalin. Nie wszystkie bawią, część wywołuje niesmak krwotok umierającego pacjenta porównany do gazpacho.
Nie wiem, czy autor był dobrym lekarzem, ale chyba dobrze, że już nie praktykuje.

Czytanie, skądinąd bardzo inspirującego eseju, utrudnia mnogość cytatów wypowiedzi ustnych bądź pisemnych różnych przywołanych z imienia i nazwiska lub pseudonimu postaci, które z pewnością większości czytelników kompletnie nic nie mówią. Ich zadaniem jest egzemplifikacja pewnych sposobów myślenia, ale ułatwieniem w przyswojeniu byłoby ich zbiorcze omówienie niż cytowanie słowo w słowo. Tyle zarzutów do książki, pozytywów jest znacznie więcej. A główny jest taki, że jesteśmy mimo woli, ukształtowani przez całe wieki mizoginii wynikającej z lęku przed fizjologią kobiet i hamowanego przez religię popędu ze strony mężczyzn. Pewne "prawdy" są nam narzucane już od wczesnego dzieciństwa, nawet za pomocą "niewinnych" bajeczek i to stara się nam uświadomić autorka. Walka z czarownicami trwa, na szczęście już bez fizycznej eliminacji.

1/6. Dramat! Jak można spartolić taką serię.