Biblioteka Publiczna

Przypomina pisany na gorąco serial, jakby autor wymyślał treść w trakcie pisania i na początku sam nie wiedział, co się będzie działo. Te zwroty, a właściwie meandry akcji najpierw intrygują, potem jednak trochę męczą, tak jak i natłok postaci. Mimo, że skończyłam czytać przed godziną ciągle nie wiem, czy Manolo z ostatnich stron występował gdzieś w treści wcześniej czy nie. Postacie głównych bohaterów mało prawdopodobne, ale dość ciekawe. Raczej przeczytam pozostałe książki z serii.
I do tłumaczenia - co to jest welfron ? Domyślam się, że chodziło o wenflon.

Książka skoncentrowana bardziej na uzasadnieniu użytej terminologii niż na zachowaniu zwierząt. Czy używanie słowa "moralność" w odniesieniu do zwierząt jest zasadne ? Możliwe, że tak, chociaż moralność nie jest pojęciem jednoznacznym. Przykładów niewiele, chociaż niektóre budzą sprzeciw co do metod. Badanie empatii zwierząt laboratoryjnych przez torturowanie innych osobników na ich oczach świadczy przede wszystkim o braku empatii a może i moralności u jak najbardziej ludzkich badaczy.

Wielkie rozczarowanie, Nobel? Zakończnia tej całej historii nie ma, więc ksiązka jest odkładana na półkę z uczuciem niedosytu.

przydałaby się kolejna kopia skoro jest tyle chętnych, że nie można się dostać na listę lub zwiększona liczba osób zapisanych do 15-20.

Podnosząca na duchu i ucząca innego, duńskiego, spojrzenia na życie opowieść o kobiecie, która znalazła się na rozdrożu.
Dzięki wyprawie do Kopenhagi i odkryciu na czym polega duńskie hygge, bohaterka dokonuje życiowego bilansu, a przy okazji poznaje kogoś wyjątkowego.
Wyjątkowo pokrzepiająca lektura!

7 lat trzeba było czekać na kontynuację tej nietuzinkowej historii, a do tego Socha zgotowała Czytelnikom sporą niespodziankę.
Nic więcej nie mogę zdradzić, ale lektura dostarcza wzruszeń i przynosi nadzieję.
Oby kolejna część powstała szybciej!

Wielką awersję ma autorka do restauracji. Opis zaplecza, rodzaju produktów i brudu zniechęca do jedzenia na mieście i cud prawdziwy, że klienci nie chorują na tyfus, czy chociażby dolegliwości żołądkowe. Z podobną przesadą opisani są bohaterowie tej książki. Jeśli jeszcze do przełknięcia jest charakter samego mordercy, to już jego syn to sama psychologiczna sprzeczność. Brudas i abnegat, syn bogatego ojca pracuje po 16 godzin na dobę, bo kocha być kucharzem - a to co robi to krojenie warzyw w urągających higienie warunkach i będąc poniżany przez szefa. Jednocześnie trzyma się tej pracy kurczowo i pedantycznie czyści swoje stanowisko pracy. Podobne sprzeczności w innych bohaterach, np. matce mordercy. Nie klei się to wszystko. Na plus opisy włoskich miasteczek.

Pocałuj żabę a zmieni się w księcia. Polub zwierzaka, a książę już na progu. Szkoda, że urocza książeczka powiela stereotyp. Zwierzęta jakby nie były same dla siebie, a jako cel do znalezienia tzw. drugiej połowy.
A początek zapowiadał się uroczo. Charaktery i zachowania kotów uchwycone doskonale, a i humoru nie brakowało. Tylko ten dość sztywny romans...

Od ilu to latt?

U jednej z postaci na ścianie wisi tryptyk - rozłożony daje trzy obrazy, złożony - tylko jeden. I tak skonstruowana jest ta powieść. Trzy główne postacie wydają się kimś innym nim naprawdę się okażą. Kto jest mordercą czytelnik dowiaduje się już w połowie książki, ale czy na pewno ? Momentami wątpi, czasem wierzy. Sporo brutalnych opisów więziennych, sposób mordercy też dość ekscentryczny, jeśli nie obrzydliwy, ale czyta się angażując emocję, mimo, że wiadomo, jak się kończą amerykańskie thrillery. Tym razem czytelnik czeka na sprawiedliwą karę. Czy ją dostaje ? Chyba wolałby bardziej spektakularną.

....ale to jest dobre!!!

Gangsterzy, byli żołnierze, Pustynna Burza, beretta - czyli tematy kompletnie dla mnie nieinteresujące. Przeczytałam, bo w oryginale. Doceniam znajomość tematu w sprawie prowadzenia śledztwa. Wstawki rodzinne jakoś tak na siłę. Wznowione po 20 latach śledztwo prowadzi do lawiny zdarzeń, ale dopiero pod sam koniec książki. I doprawdy nie rozumiem, po co ta końcowa jatka, jeśli przestępstwo było początkowo o wiele mniejszej wagi. Dla zainteresowanych takimi tematami.

Bohaterowie mierzą się z jednym z największych ludzkich leków - nagłą chorobą bliskiej osoby. Cały ich świat zawala się w jednej chwili, a jednocześnie trzeba przecież żyć dalej...
To niełatwa, poruszająca lektura, podczas której nie sposób nie myśleć - co by było gdyby?
Brawa dla Autorki za pokazanie siły , którą daje miłość i obecność drugiego człowieka obok.

Jak zwykle u Jimenez jest romantycznie i wzruszająco - dwoje poturbowanych przez los ludzi dosłownie wpada na siebie na szpitalnym korytarzu, a potem on postanawia pomóc jej bratu, a ona zgadza się grać jego dziewczynę na rodzinnej imprezie.
Opisana tu historia choroby brata bohaterki jest wzięta z życia samej autorki i właściwie może się przydarzyć każdemu z nas.
To czyni tę opowieść jeszcze bardziej przejmującą!

Przykład na to, jak można przedobrzyć. Ta książka to gotowy scenariusz na film dla niespokojnych nastolatków. Bójek, strzelanin i pościgów po stromych ulicach San Francisco co niemiara. I czegóż jeszcze tu nie ma: jest kontynuacja tajemnic ojca Coltera i jego obsesji na temat pewnej firmy i jest wątek zaginionej dziewczyny, potraktowany zresztą wyjątkowo byle jak, jest zagrożona rodzina, tajemnicza wszystko mogąca ekipa, handel narkotykami i handel ludźmi, i stary dokument i jeszcze wiele innych wątków. Uff, za dużo tego.
I jest tajemnicza sprawa jakiejś Nity, która pojawia się ni stąd ni zowąd w dwóch zdaniach w rozdziale 52 i natychmiast znika na zawsze. Wygląda na to, że pomiędzy rozdziałem 51 i 52 powinien być jeszcze jeden. Sam autor nie panował nad nadmiernym materiałem ?

witam
przykro mi o tym pisać ale popełniliście błąd wpisując ten plik do tytułu Moherfucker .
jest to zupełnie inna książka.
pozdrawiam
Leszek
51125

Dałaby się skrócić o kilkadziesiąt stron bez szkody dla treści. Czynienie z Zoe neurotyczki wcale nie przybliża jej postaci czytelnikowi, wręcz przeciwnie, bo brzmi jakoś fałszywie. W tym tomie sprawa Roda Glovera , który mniej czy bardziej marginalnie pojawiał się we wcześniejszych tomach, staje się poniekąd głównym wątkiem. Drugi sprawca dobrze ukryty przez autora.
W sumie trudno tę książkę nazwać wartościową pozycją, ale jak na bezpretensjonalną rozrywkę - w sam raz.

9 czerwca 2025.
Uwaga dla przyszłych rezerwujących:
Cos z tą pozycją jest nie tak w systemie biblioteki. Od paru miesięcy "świeci" mi się na zielono, ale nie mogę jej odebrać, Chciałam wypożyczyć ebooka, a system wskazuje odbiór w czytelni. Czasem komunikat się zmienia na inny, ale pozycja tak czy inaczej nie jest dostępna.

Czyta się gładko, wszystko według schematu, włącznie z ostatnią i przedostatnią ofiarą - tak jest w 90 % takich thrillerów "z taśmy". Mimo tego nie narzekam - na zasadzie Pana Jowialskiego "znacie, to posłuchajcie".