Biblioteka Publiczna

BIEGNIJ FOREST ZNACZY ROBERT I NIE BIEGNIJ TYLKO IDŻ !!! ECH W TYCH EMOCJACH WSZYSTKO MI SIĘ POMIESZAŁO!!

ACH CO TO BYŁA ZA KSIĄŻECZKA !!!!!

Mam takie wielki ,ukryte marzenie ,aby obejrzeć ten film!!

Autorka miała niezły pomysł na historię, ale niestety z lektury wiało nudą, a bohaterowie okazali się nieprzekonujący. Czegoś zabrakło...
Przyciągająca wzrok okładka, niestety nie rekompensuje treści.

Joanna Szarańska kontynuuje swoją opowieść o malarce, która zaczęła nowe życie w cichym siedlisku. Znalazła tu idealne plenery, a przede wszystkim spotkała niezwykłych ludzi i pomogła odkryć tajemnice sprzed lat.
Autorka zostawia jednak czytelników z innym nierozwiązanymi sprawami i już czekam na odwiedziny w zimowych Granicach!

Z jednej strony fabularyzowane obrazki z życia "bestii", seryjnego mordercy setek chłopców, z drugiej reportaż z podążania jego śladami po kolumbijskich miastach i miasteczkach. O ile doceniam wkład pracy dziennikarza śledczego w odkrywaniu kolejnych etapów zbrodniczej działalności potwora, o tyle nie podoba mi się część fabularna. Jeszcze gdyby to był tylko opis miejsc i sytuacji, ale te wymuszone, w większości wulgarne i zrodzone tylko w wyobraźni dziennikarza dialogi są po prostu niesmaczne i durnowate. O wiele wyżej oceniłabym tę książkę bez tej sztucznej fabuły, a pozostanie przy dziennikarskim opisie, takim jak te fragmenty pisane kursywą.

Jak każda książka tej autorki - cudowna!

Trzy portrety bliskich noblistki: ojca, matki i zmarłej siostry. Dwa pierwsze nasycone szczegółami, nie oszczędzające, nie upiększone. I bez udawania, że pochodzi się ze sfery wyższej. Oboje rodzice z chłopskim rodowodem, z biednej francuskiej wsi pierwszej połowy XX wieku. Z ambicjami, żeby wspiąć się w społecznej hierarchii choćby o szczebel wyżej. Najdojrzalsza jest część trzecia, szkic o zmarłej siostrze, a właściwie o sobie samej. Poczucie bycia życiem w zastępstwie. Widać, że to poczucie niepokoi i uwiera autorkę, że jest ona wypełnieniem luki po kimś innym.
Ale czy my wszyscy, żyjący nie wypełniamy luki po poprzednich pokoleniach ?

Potrzebna jest papierowa wersja Tajemnicy dorożki.

Niewątpliwy walor tej książki to drobiazgowo wręcz opisanie życia w małej palestyńskiej wiosce na terenach okupowanych. przez Izrael. Nie ma w niej zresztą zbyt wiele informacji o wzajemnych między tymi narodami stosunkach, jest za to dużo o stosunkach w rodzinie. Zwłaszcza o traktowaniu kobiet, które są czymś gorszym od zwierząt gospodarskich, ale honor rodziny zależy od ich prawdziwego bądź domniemanego zachowania. Wszystko, co społeczność uzna za niestosowne kończy się ich śmiercią. To wszystko w pierwsze połowie książki, druga część dziejąca się w Europie
jest pisana trochę na siłę, więcej o uczuciach i odczuciach niż o faktach. Tak czy owak warto przeczytać, bo to działo się gdzieś pod koniec XX wieku, a zapewne dzieje się nadal.

To historia matki i córki, które nie potrafią pogodzić się z rozpadem rodziny, zdradą i odejściem męża i ojca. Musi dojść niemal do tragedii, by kobiety zrozumiały, jak bardzo są sobie potrzebne i że pora zacząć wszystko od nowa.
Duża część książki poświęcona jest diecie dobrych kalorii i diecie Montignaca, co jest niecodziennym zabiegiem literackim, ale być może przekona kogoś do zmiany nawyków żywieniowych.
To już drugie wydanie serii "Wszystkie smaki życia" i książki nadal pozostają zadziwiająco aktualne.
Mocna, wielowątkowa, niełatwa powieść!

Dowcipna i mądra historia o kobiecie, która przeżywa wszystko zbyt mocno i nie potrafi wyluzować. A do tego jeszcze jej ukochany syneczek właśnie postanowił oświadczyć się swojej dziewczynie.
Dobrze, że Grochola wróciła do książek, od których zaczynała swoją pisarską karierę - pełnych celnych uwag i humoru!

Na torach się zaczyna, na torach się kończy. I życie będzie toczyć się dalej. Zwykłe, czasem tragiczne, zazwyczaj nudne, zwyczajne. Opisane w prostych zdaniach, które dojrzewają wraz z bohaterami, mieszkańcami małej wsi. Trzy pokolenia rodziny Stawnych, ich sąsiadów, przyjaciół przesuwają się jak w fotoplastykonie jeśli ktoś jeszcze wie, co to jest. Czy tory to metafora życia ? Może. Ale dlaczego rdza...

Na liście "Koło czasu należy czytać w określonej kolejności", "Ognie niebios" występują 2 razy, jako T.5 i T7.

bu

Se bym obejrzał!!!

Mroczna, poruszająca opowieść, w której autor wraca do roku 1974 i protestów po nakazie sądowym, który wprowadzał desegregację w bostońskich szkołach.
Jednak główną bohaterką jest matka, która na własną rękę wymierza sprawiedliwość oprawcom, którzy zabili jej córkę.
Tę powieść trzeba przeczytać!

Bohaterowie niemal przez 30 lat spotykają się tylko raz w roku - w ostatni weekend września na Nantucket. Przez resztę roku mają własne życie, rodziny, smutki i radości. Tylko nieliczni znają prawdę o tej relacji. Na pewno nie jest im łatwo, ale przecież miłość ma różne oblicza.
Nietuzinkowa i poruszająca historia!