Biblioteka Publiczna

Polecamy całą serię, dziecko 7 lat

Bohaterka cierpi po wielkiej stracie i nieoczekiwanym wsparciem staje się dla niej pies. Pies, który wbrew pozorom ma właściciela i ten właściciel chce go odzyskać. Nie będzie to łatwe, a ze spotkania dwojga ludzi narodzi się coś pięknego.
Historia, która wzrusza i zaskakuje do ostatniej strony, bo dwojgu ludziom przyjdzie zmierzyć się z wieloma przeszkodami.
Jedna z najlepszych powieści Jimenez!

Najpierw jest przyjaźń, potem miłość, małżeństwo i długo wyczekiwana ciąża. Jednak dochodzi do tragedii... Niewyobrażalnej straty, która jest jednocześnie początkiem nowego życia.
To opowieść o tym, jak żyć dalej, jak pokonać ból, znaleźć nadzieję i gdzie szukać wsparcia.
Ta historia nikogo nie pozostawi obojętnym!

Pierwsze wrażenie to gąszcz słów. Cała przestrzeń jest nimi wypełniona. Jest dochodzenie w sprawie dramatycznych zdarzeń, ale są i prywatne sprawy śledczych, ich myśli, odczucia. Również wydarzenia z życia osób postronnych, luźniej zaangażowanych w śledztwo, takich jak lekarka, wdowa po zabitym policjancie. Ci, którzy mają istotne informacje o sprawie mają też swoje wstydliwe sekrety, więc ukrywają prawdę. Końcowe sceny budzą emocje, tak jak powinny w przyzwoitym thrillerze. Książka "zjadaczka czasu".
Last but not least - tłumaczka nie miała łatwo, ale spisała się dzielnie.

NSDAP też pewnie było partią lewicową?

Pierwsze, co rzuca się w oczy to bardzo staranne wydanie, ze świetnymi zdjęciami bohaterek reportaży.
Kobiety z różnych krajów i kontynentów mają na tyle niecodzienne historie, że warte opowiedzenia. Wyróżniają się z przeciętności, ale w sumie są całkiem zwyczajne. Co je łączy, to siła przetrwania i upór w dążeniu do celu. Inspirujące.

Zjadaczki grzechów należą do folkloru Wielkiej Brytanii, aczkolwiek swoisty "cennik" w doborze potraw jest już wymysłem autorki. Akcja posadowiona w XVI wieku, za czasów Elżbiety I, która w powieści występuje jako Bethany. Część opowieści zgadza się z historią, część jest fantazją na temat. Trochę tu zatem historii, trochę historii kryminalnej, trochę czystej fantazji. Mnie jednak ta książka raczej zniesmaczyła. Te serca jelenia, głowy jagnięcia i tym podobne, a do tego trucie psów i zarzynanie prosięcia - to nie dla mnie.

Klasyczna brytyjska powieść obyczajowa o przyjaźni która narodziła się przypadkiem. O miłości, o spełnianiu marzeń, nowych początkach i rozliczeniach z przeszłością. No, i o piciu herbaty, która towarzyszy bohaterkom niemal w każdej sytuacji.
Lektura, zgodnie z nazwą serii, w której książka została wydana, idealna na leniwy niedzielny poranek lub popołudnie!

Pod tą niepozorną okładką kryje się mocna, poruszająca historia skrzywdzonej kobiety, która z przeżytą traumą usiłowała sobie radzić nie wychodząc z domu niemal 3 lata.
Na szczęście nie była w tym sama, a dzięki pewnemu wolontariuszowi i kobietom, którym to ona mogła pomóc, zdecydowała się na zawalczyć o siebie.
Polecam!

Nie można wypożyczyć

Całkiem przyjemna lektura jak na taki temat, na pewno trzyma w napięciu. I generuje lęki przed byciem osobą publiczną obecnie.

Przypomina pisany na gorąco serial, jakby autor wymyślał treść w trakcie pisania i na początku sam nie wiedział, co się będzie działo. Te zwroty, a właściwie meandry akcji najpierw intrygują, potem jednak trochę męczą, tak jak i natłok postaci. Mimo, że skończyłam czytać przed godziną ciągle nie wiem, czy Manolo z ostatnich stron występował gdzieś w treści wcześniej czy nie. Postacie głównych bohaterów mało prawdopodobne, ale dość ciekawe. Raczej przeczytam pozostałe książki z serii.
I do tłumaczenia - co to jest welfron ? Domyślam się, że chodziło o wenflon.

Książka skoncentrowana bardziej na uzasadnieniu użytej terminologii niż na zachowaniu zwierząt. Czy używanie słowa "moralność" w odniesieniu do zwierząt jest zasadne ? Możliwe, że tak, chociaż moralność nie jest pojęciem jednoznacznym. Przykładów niewiele, chociaż niektóre budzą sprzeciw co do metod. Badanie empatii zwierząt laboratoryjnych przez torturowanie innych osobników na ich oczach świadczy przede wszystkim o braku empatii a może i moralności u jak najbardziej ludzkich badaczy.

Wielkie rozczarowanie, Nobel? Zakończnia tej całej historii nie ma, więc ksiązka jest odkładana na półkę z uczuciem niedosytu.

przydałaby się kolejna kopia skoro jest tyle chętnych, że nie można się dostać na listę lub zwiększona liczba osób zapisanych do 15-20.

Podnosząca na duchu i ucząca innego, duńskiego, spojrzenia na życie opowieść o kobiecie, która znalazła się na rozdrożu.
Dzięki wyprawie do Kopenhagi i odkryciu na czym polega duńskie hygge, bohaterka dokonuje życiowego bilansu, a przy okazji poznaje kogoś wyjątkowego.
Wyjątkowo pokrzepiająca lektura!

7 lat trzeba było czekać na kontynuację tej nietuzinkowej historii, a do tego Socha zgotowała Czytelnikom sporą niespodziankę.
Nic więcej nie mogę zdradzić, ale lektura dostarcza wzruszeń i przynosi nadzieję.
Oby kolejna część powstała szybciej!

Wielką awersję ma autorka do restauracji. Opis zaplecza, rodzaju produktów i brudu zniechęca do jedzenia na mieście i cud prawdziwy, że klienci nie chorują na tyfus, czy chociażby dolegliwości żołądkowe. Z podobną przesadą opisani są bohaterowie tej książki. Jeśli jeszcze do przełknięcia jest charakter samego mordercy, to już jego syn to sama psychologiczna sprzeczność. Brudas i abnegat, syn bogatego ojca pracuje po 16 godzin na dobę, bo kocha być kucharzem - a to co robi to krojenie warzyw w urągających higienie warunkach i będąc poniżany przez szefa. Jednocześnie trzyma się tej pracy kurczowo i pedantycznie czyści swoje stanowisko pracy. Podobne sprzeczności w innych bohaterach, np. matce mordercy. Nie klei się to wszystko. Na plus opisy włoskich miasteczek.