Biblioteka Publiczna

książka jest świetna mam 10 lat i jestem bardzo zadowolona z wysłuchania tej książki będę szukać podobnych

Tym razem to Sara mierzy się ze swoją największą traumą. Razem z Willem i Faith wymierzają sprawiedliwość grupie ludzi, którym wydaje się, że mogą bezkarnie krzywdzić kobiety. Układ jest obrzydliwy, a jego częścią są osoby powszechnie szanowane i cenione.
Cykl trzyma wysoki poziom, a opowiedziana historia budzi przerażenie i mocny sprzeciw!

Opowieść o tym, że historia lubi się powtarzać, że miłość i rozsądek często nie idą w parze. O tym, jak często ulegamy naciskom i przestajemy kierować się sercem, a słuchamy tych, którym wydaje się, że wiedzą, co dla nas najlepsze.
To także historia rozłączonej rodziny i dająca nadzieję powieść o drugiej szansie.
Książka nikogo nie pozostawi obojętnym!

Punkt widzenia zależy... itd. Polscy lekarze chętnie przenoszą się do Zjednoczonego Królestwa, a angielscy do Kanady i Stanów. Jedni i drudzy narzekają na zarobki. Z tej książki wynika, że jak na tamtejsze aspiracje, lekarze zarabiają za mało za wyczerpującą wielokrotnie przekraczającą 40 godzinny tydzień pracę. Jako, że autor zrezygnował z pracy jako lekarz na rzecz pisania scenariuszy sit comów, to książkę tę można uznać za "rozbieg" do tej nowej profesji. Pełna mocno podkolorowanych scenek z oddziału ginekologii w kilku brytyjskich szpitalach i nie oszczędzająca czytelnika w opisach najrozmaitszych płynów fizjologicznych, wydzielin i wydalin. Nie wszystkie bawią, część wywołuje niesmak krwotok umierającego pacjenta porównany do gazpacho.
Nie wiem, czy autor był dobrym lekarzem, ale chyba dobrze, że już nie praktykuje.

Czytanie, skądinąd bardzo inspirującego eseju, utrudnia mnogość cytatów wypowiedzi ustnych bądź pisemnych różnych przywołanych z imienia i nazwiska lub pseudonimu postaci, które z pewnością większości czytelników kompletnie nic nie mówią. Ich zadaniem jest egzemplifikacja pewnych sposobów myślenia, ale ułatwieniem w przyswojeniu byłoby ich zbiorcze omówienie niż cytowanie słowo w słowo. Tyle zarzutów do książki, pozytywów jest znacznie więcej. A główny jest taki, że jesteśmy mimo woli, ukształtowani przez całe wieki mizoginii wynikającej z lęku przed fizjologią kobiet i hamowanego przez religię popędu ze strony mężczyzn. Pewne "prawdy" są nam narzucane już od wczesnego dzieciństwa, nawet za pomocą "niewinnych" bajeczek i to stara się nam uświadomić autorka. Walka z czarownicami trwa, na szczęście już bez fizycznej eliminacji.

1/6. Dramat! Jak można spartolić taką serię.

Gazetowa notatka o kradzieży roweru sprzed sklepu niesie ze sobą więcej emocji niż ta książka. Dwa, niepowiązane ze sobą, morderstwa, nudne śledztwo, mnóstwo "zapychaczy" treści, typu makaron jako wizja lokalna, czy dziwaczne menu w restauracji. Dotarłam do końca po kilku dniach czytania. I za każdym nowym otwarciem książki musiałam sobie przypominać kto właściwie zginął. Do czytania przed snem.

Śliczni moi, jodłowy zagajnik, drewniany domek na okładce, no kto by nie chciał przeczytać.
Jestem na 187 z 413. Może dalej zdarzy się cud. Nigdy nie wiadomo. To jest książka napisana. Bardzo napisana. Prawie widać jak Autorka gryzie długopis. Ja się nie chce pastwić, bo niby jakim prawem, sama nie napisałam lepszej. Ale czytałam o niebo lepsze. dlatego kibicując, bo niech ludzie piszą, to jest dobre zajęcie, do czytania poszukam czegoś innego.

Rozkłada na łopatki! Uważam, że to książka dla każdego, niezależnie od wieku.

Błąd w opisie. KSIĄŻKI NALEŻY CZYTĆ KOLEJNO.
Zachowana jest chronologia zdarzeń .

Schemat taki jak zawsze w masowych thrillerach, tyle że autor nie epatuje krwawymi opisami, zbrodnie są niejako w tle, a na plan pierwszy wysuwa się śledztwo i przy okazji prywatne sprawy detektywów. Napisane lekko, z delikatnym humorem, do ofiar nie ma kiedy się przywiązać i za bardzo przejąć ich losem, a tam gdzie można by się zaangażować emocjonalnie i tak skończy się tak jak zawsze.

Bohaterowie - Daria i Dawid bardzo długo czekali, by być razem. Wiele przeszli, szczególnie ona, przez wiele lat opierali się sile uczucia, które połączyło ich pewnego sierpniowego dnia 2012 roku w Tatrach.
Ta historia nikogo nie pozostawi obojętnym!

Ciepła i wzruszająca historia o miłości, kłamstwach, realizacji marzeń i przypadkowym spotkaniu, które zmieniło wszystko.
Warto wybrać się z bohaterami do Paryża, a książka to bardzo udany debiut!

Zamykająca "kwartet olandzki", ale chyba nie na klucz. Stary Gerlof znów ma ręce pełne roboty, nie tylko budową statków w butelce. Akcja, mimo że pełna dramatyzmu, nie toczy się lawinowo. Jest czas na wspomnienia, wątki poboczne, a gdzieś w jednej trzeciej książki następuje zaskakujący zwrot akcji, co później rozwija się w brutalny opis lat 30-tych. Mniej znany od sławnych skandynawskich autorów kryminałów, Johann Theorin jest zdecydowanie w ich czołówce.

Książka napisana w 2015, a problem mieszkaniowy wciąż jako temat polityczny i społeczny . I tak w koło. Politycy zawsze mogą się na temacie mieszkań pożywić, gorzej z rezultatami ich pełnych troski przemówień. Mnie zainteresował obraz czasów międzywojennych, opisów niebywałej wręcz nędzy.
W powszechnej świadomości w Polsce okres ten był niemal sakralizowany. Istniał jako kraina wiecznej szczęśliwości, w odróżnieniu od paskudnego PRL. Za sprawą obecnie powstających książek ten obraz się zmienia, a "13 pięter" ma w tym swój udział.

Porucznik Eve Dallas prowadzi kolejne śledztwo w 2061 roku. Rozprawia się z bogaczami, którzy uważali się za nietykalnych oraz z policjantem, który maltretował własną żonę.
Jak zawsze ma przy sobie Roarkea, Peabody i doktor Mirę.
Trudno uwierzyć, że to już 56 tom serii i te kryminały nadal trzymają poziom!

Cofamy się do roku 1992, a nawet 1969, bo wtedy działali naukowcy, których śmiercią zajmuje się Reacher.
Nic tu nie jest oczywiste, motywy są złożone, ale jak zawsze dzięki Jackowi sprawiedliwości staje się zadość.
Duet autorów spisał się całkiem nieźle!