Biblioteka Publiczna

Wigilia to czas cudów, ale też czas trudny dla osób samotnych czy potrzebujących. I właśnie o spotkaniu takich zagubionych i zranionych osób jest ta historia. Bo przecież Święta to czas, kiedy nikt nie powinien być sam.
Solidna dawka optymizmu gwarantowana!

Przez 500 prawie stron siedzieć w głowie alkoholika to niezwykłe doświadczenie. Trochę jak rollecoaster. Nerwowe, urywane, obsesyjne myśli, agresja, trochę wyrzutów sumienia.
Najpierw widziałam serial i zwykle jest tak, że to co jest pierwsze - książka czy film to przeważa w bardziej pozytywnym odbiorze. Nie w tym wypadku. Serial był niezły, książka jest świetna. Trochę zaskoczył mnie ostatni rozdział, który wiele wyjaśnia, ale jednocześnie jest trochę zbyt przesłodzony - wszystkim wszystko jakoś się układa tylko główny bohater zostaje jakby w zawieszeniu. Przyjęli go, odrzucili ? A co za różnica...

Tyleż intrygująca co irytująca. Główna bohaterka w swoim splątaniu nie budzi sympatii, raczej złość. Jednocześnie chce się wiedzieć o co tak naprawdę chodzi i kim jest ta kobieta. Akcja rozwija się właściwie prawie do końca, choć ostatnie rozdziały jak zwykle u Gardner wpadają w tony melodramatyczne i nieznośnie czułostkowe. Tym niemniej czyta się dobrze.

Hanka jest woźną w szkole, choć marzyła o studiach i pisaniu książek. Ma męża i dzieci, które próbuje przed tym mężem chronić. Gdy on podnosi rękę na dzieci, Hanka mówi "dość". Z pomocą kobiet ze swojego otoczenia zaczyna nowy etap.
To książka o przemocy wobec kobiet, ale przede wszystkim o walce o marzenia, spokój i bezpieczne życie, o sile kobiet.
Świetny debiut!

Opowieść o kobiecie, która siedem lat wcześniej zdecydowała nie mówić synowi o jego tacie. Dziś chłopiec marzy, by mieć pełną rodzinę i w spełnieniu tego marzenia ma potężnego sojusznika.
To ciepła, wzruszająca, ale też smutna historia o rodzinie, poczuciu bliskości, stracie i o magii Świąt.
Polecam!

Ciekawy pomysł. Uważny czytelnik gdzieś od połowy książki może się domyślać kto stoi za porwaniem, ale pewności nie ma. Oceniłabym wyżej, gdyby nie te melodramatyczne wynurzenia i rozmowy. Z logiką śledczych też trochę marnie, bo szukają po campingach, a o oczywiste miejsce wystarczyło zapytać w firmie porwanego. No ale nie byłoby tej książki...

Dzień dobry! Czy jest możliwość rezerwacji gry?

Z jednej strony krwawa opowieść o gangsterach, narkotykach i przywłaszczonych pieniądzach. z drugiej refleksje starego szeryfa o współczesnym świecie, w którym trudno odnaleźć się ludziom pamiętającym dawne zasady. O bohaterstwie i tchórzostwie, ale bardziej o tym drugim, o złudzeniach i banalnych realiach, które mogą jednak skończyć się tragicznie. Przygnębiające.

BIEGNIJ FOREST ZNACZY ROBERT I NIE BIEGNIJ TYLKO IDŻ !!! ECH W TYCH EMOCJACH WSZYSTKO MI SIĘ POMIESZAŁO!!

ACH CO TO BYŁA ZA KSIĄŻECZKA !!!!!

Mam takie wielki ,ukryte marzenie ,aby obejrzeć ten film!!

Autorka miała niezły pomysł na historię, ale niestety z lektury wiało nudą, a bohaterowie okazali się nieprzekonujący. Czegoś zabrakło...
Przyciągająca wzrok okładka, niestety nie rekompensuje treści.

Joanna Szarańska kontynuuje swoją opowieść o malarce, która zaczęła nowe życie w cichym siedlisku. Znalazła tu idealne plenery, a przede wszystkim spotkała niezwykłych ludzi i pomogła odkryć tajemnice sprzed lat.
Autorka zostawia jednak czytelników z innym nierozwiązanymi sprawami i już czekam na odwiedziny w zimowych Granicach!

Z jednej strony fabularyzowane obrazki z życia "bestii", seryjnego mordercy setek chłopców, z drugiej reportaż z podążania jego śladami po kolumbijskich miastach i miasteczkach. O ile doceniam wkład pracy dziennikarza śledczego w odkrywaniu kolejnych etapów zbrodniczej działalności potwora, o tyle nie podoba mi się część fabularna. Jeszcze gdyby to był tylko opis miejsc i sytuacji, ale te wymuszone, w większości wulgarne i zrodzone tylko w wyobraźni dziennikarza dialogi są po prostu niesmaczne i durnowate. O wiele wyżej oceniłabym tę książkę bez tej sztucznej fabuły, a pozostanie przy dziennikarskim opisie, takim jak te fragmenty pisane kursywą.

Jak każda książka tej autorki - cudowna!

Trzy portrety bliskich noblistki: ojca, matki i zmarłej siostry. Dwa pierwsze nasycone szczegółami, nie oszczędzające, nie upiększone. I bez udawania, że pochodzi się ze sfery wyższej. Oboje rodzice z chłopskim rodowodem, z biednej francuskiej wsi pierwszej połowy XX wieku. Z ambicjami, żeby wspiąć się w społecznej hierarchii choćby o szczebel wyżej. Najdojrzalsza jest część trzecia, szkic o zmarłej siostrze, a właściwie o sobie samej. Poczucie bycia życiem w zastępstwie. Widać, że to poczucie niepokoi i uwiera autorkę, że jest ona wypełnieniem luki po kimś innym.
Ale czy my wszyscy, żyjący nie wypełniamy luki po poprzednich pokoleniach ?

Potrzebna jest papierowa wersja Tajemnicy dorożki.