Biblioteka Publiczna

Reportaż niesamowicie otwierający głowę i dający do myślenia. Okazuje realia polskiej psychiatrii oraz realne problemy. Niesamowicie doceniam uwzględnienie psychiatrii dziecięcej. Pozycja naprawdę warta uwagi i przeczytania!

Poruszająca opowieść o rodzinie i o tajemnicy, która niemal tę rodzinę zniszczyła. O niewyobrażalnej traumie i o tym, jak wiele jest w stanie znieść jeden człowiek.
Z bohaterkami zwiedzimy niemal cały świat - Stany Zjednoczone, Rosję i Afrykę, co jest niezaprzeczalnym walorem tej historii.
Polecam!

Transseksualizm został błędnie wpisany w hasłach wyszukiwania tej pozycji. Nie jest on przestępstem. Proszę o usunięcie go z hasła wyszukiwania do tej pozycji o tytule "Przestepstwa seksualne".

https://katalog.bibliotekabemowo.eu:444/opac/detail.php?PozycjaOpisy20070616130933060180

Niewątpliwie temat nietolerancji, nie tylko oceniania, ale i niszczenia cudzego życia w imię własnych przekonań jest ważny i, mimo że akcja dzieje się na początku lat 90-tych, wciąż aktualny. Powieść jest pełna brutalności, wulgaryzmów i pesymizmu. I wszystko byłoby na wielki plus, gdyby nie marne wykonanie. Pomijając to, co wyżej napisane, styl jak ze szkolnej czytanki. Krótkie oznajmujące zdania przekazują treść tworząc coś w rodzaju materiału interwencyjnego, ale nie tworzą literatury.

Kiedy będzie można wypożyczyć?

Piękna powieść, gdzie metafizyka splata się z rzeczywistością, a historia z teraźniejszością.
Bardzo dobrze napisana.
Kunszt pisarski a jednocześnie wciągajaca historia w jednym.
Polecam

Wnika, przenika, rozdrapuje, przygląda się i opisuje. Od strony fabularnej do pewnego stopnia przyciąga uwagę, od strony formalnej przedzieranie się przez drobiazgowe opisy sytuacji, odczuć, scenerii, tego co było i tego co jest, męczy i trochę nudzi. Wiwisekcja samej siebie jak preparatu jest pewnie też rodzajem psychoterapii, ale literaturą też jest.
Swoją drogą strach spotkać na swojej drodze Annie Ernaux, bo tobie też może przyjrzeć się okiem znad obiektywu mikroskopu.

Libacja tak bawić się nie trza....Wzgórze ya-pa 3

Przypowieść ? Okrutna baśń? Mnie skojarzyła się z książką "W ciemność" Cormaca McCarthyego. Gdzie ludzie są manipulowaniu przez znudzone sobą zło, szukające rozrywki w niszczeniu. Tak chyba można zilustrować banalność zła, nawet nie działającego szczególnie intencjonalnie, ale z powodu ignorancji i znudzenia dobrobytem. A z drugiej strony jest bezwolne stado ludzi-owiec z pokorą przyjmujące swój los. Trochę to wydumane, ale nawet, mimo pewnych oporów przy czytaniu niektórych obrzydliwości - wciąga.

Jedna z ocen na okładce "Disturbingly funny" Observer - no chyba, że "funny" w znaczeniu "dziwaczny", bo zabawnego nic tu nie zauważyłam.

Pomijając niepodważalne schorzenia autora tej książki to jednak Cobain miał beret strzaskany. Jak złapał wene na pisanie to temat mu szedł jak się masz Wiktor.

Tytuł jakoś nie zachęcał mnie do lektury, ale uwierzyłam w pozytywne opinie i nie zawiodłam się. Króciutkie obrazki z odwiedzanych nadgranicznych wsi, zwyczajne, a jednak nie zwyczajne rozmowy z mieszkańcami, z których większość jest przesiedleńcami. Są wśród nich Polacy ze wschodu, Łemkowie z akcji "Wisła", Ukraińcy, ślady po niemieckich wypędzonych. Najstarsi, pamiętający coś niecoś z poprzednich miejsc, albo z opowieści rodziców wciąż tęsknią, chociaż wiedzą, że nigdy już tam nie wrócą. Autorka miała świetny pomysł, doskonały słuch na opowieści i zmysł obserwacji, a także jednak sporo odwagi.

Księżniczka Izumi staje przed ważnymi życiowymi decyzjami. Przekonuje się, że ją i jej mamę czeka teraz życie w blasku fleszy i pod ostrzałem opinii publicznej.
Warto przekonać się, jak sobie z tym poradziły i co dzieje się, gdy bajka staje się rzeczywistością.
Polecam tę wyprawę do dalekiej Japonii!

Zaletą tej książki, poza aspektem publicystycznym, jest drobiazgowy opis życia w prymitywnej jemeńskiej wsi. Autorka jest bystrą obserwatorką i mimo koszmaru niewolniczej pracy i ustawicznego gwałcenia jej przez nielegalnego "męża" zręcznie opisuje i obyczaje i niegościnną, surową okolicę pełną węży, skorpionów i dzikich zwierząt wśród której musiała nauczyć się żyć po wygodnym dzieciństwie w Anglii. Starania o powrót do domu w UK są gehenną pełną zastawianych przez jemeńskich mężczyzn, niezależnie od ich statusu, pułapek, szeregu utrudnień i oszustw. Książka dotyczy lat osiemdziesiątych, ale wątpliwe czy cokolwiek się zmieniło pod względem traktowania kobiet w krajach arabskich.

25 stron na samą bibliografię. Nie wiem, czy autorka przeczytała te wszystkie pozycje, czy tylko wyszukała dla zainteresowanych tematem. Bo temat jest, Jak to się stało, że Irlandia z ultrakatolickiego kraju stała się krajem wciąż katolickim, ale już nie dogmatycznym i poddanym władzy kleru. Wydaje się, że z jednej strony było to niesamowita opresja, jakiej ze strony księży i zakonnic podlegali wierni, a przede wszystkim kobiety i dzieci, a z drugiej konsekwencja części samych katolików o oczyszczenie się z nadużyć. Prawie niezrozumiałe z polskiego punktu widzenia jest np. przyznawanie się przez samych księży do molestowania seksualnego dzieci. Zaprzeczali i ukrywali postawieni najwyżej w hierarchii, natomiast ci na dole widzieli swoją winę. Czy to było powszechne - wątpię, ale było. Czy jest możliwe w Polsce ? Nieprędko.

wyjątkowe ..........

Współczesny pies, który jeździł koleją jest oczywiście gwiazdą mediów społecznościowych, a sam film to wzruszająca i niosąca nadzieję historia o tym, że razem możemy więcej.
W obsadzie wiele znanych twarzy, a Adam Woronowicz na pewno rozbawi każdego.
Polecam!

Dzięki tej historii przeniesiesz się na mroźną, zasypaną śniegiem Alaskę i poznasz ludzi, którzy mimo wojny próbowali żyć normalnie. Dbali o rodzinę, tęsknili za bliskimi, walczyli z wojennymi traumami, kochali i cierpieli.
Na pewno też nie oprzesz się urokowi małego renifera.
To urocza opowieść z odrobiną magii!

Jakoś nigdy nie natknęłam się na informacje o tym niesławnej pamięci zwyrodnialcu. Autor książki niejako wcielił się w niego i z tego punktu widzenia opisuje zbrodnie i inne odrażające czyny. Z jednej strony pozwalała ten zabieg spojrzeć na wydarzenia od strony mordercy z drugiej jakoś go jednak "uszlachetnia". Przede wszystkim - literacki język. Typ wydaje się jednak prymitywny i przebiegły. Z pewnością swoje myśli wyrażał w bardziej wulgarny sposób. Poza tym - rzekomo do tego zboczenia doprowadziło oglądanie sekcji kobiet. Jednak przy tym podglądactwie nie był sam, a jakoś nie słychać aby inni z tego grona też ulegli takiej fascynacji.
A w ogóle kara śmierci jest z pewnością niehumanitarna, ale co zrobić z czymś takim... ?